समाधिस्थसिद्धाः त्वां गायन्ति; साधवः त्वां चिन्तयन् गायन्ति।
ब्रह्मचारिणः कट्टरपंथिनः शान्तिग्राहिणः च त्वां गायन्ति; निर्भयाः योद्धवः त्वां गायन्ति।
त्वां गायन्ति पण्डिताः वेदपाठाः धर्मविदः सर्वयुगपरमर्षिभिः सह ।
स्वर्गे, लोके, अवचेतनस्य पातालस्य च हृदयं लोभयन्तः मोहिनीः त्वां गायन्ति मनोहराः स्वर्गाः।
त्वया निर्मिताः आकाशरत्नाः, अष्टषष्टिः तीर्थाः च तीर्थाः त्वां गायन्ति।
त्वां गायन्ति शूरा महाबलाः योद्धवः | अध्यात्मवीराश्चत्वारो सृष्टिस्रोताश्च त्वां गायन्ति ।
तव हस्तेन निर्मिताः व्यवस्थापिताः च लोकाः सौरमण्डलाः आकाशगङ्गाश्च त्वां गायन्ति ।
ते एव त्वां गायन्ति तव इच्छाप्रियं । तव भक्ताः तव उदात्ततत्त्वेन ओतप्रोताः |
एतावन्तः अन्ये त्वां गायन्ति, ते मनसि न आगच्छन्ति। सर्वान् कथं चिन्तयामि नानक ।
स सत्येश्वरः सत्यः सदा सत्यः सत्यं तस्य नाम।
सः अस्ति, भविष्यति च सर्वदा। न प्रयास्यति यदापि तेन निर्मितं जगत् प्रयाति।
सः जगत् विविधवर्णैः, भूतजातीयैः, मायानां विविधैः च सृजत् ।
सृष्टिं सृष्ट्वा स्वयं माहात्म्येन पश्यति।
यद् इच्छति तत् करोति। तस्मै कोऽपि आदेशं दातुं न शक्नोति।
स राजा राजराजः परमेश्वरः नृपेश्वरः । नानकः स्वस्य इच्छायाः अधीनः एव तिष्ठति। ||१||
आसा, प्रथम मेहल : १.
तस्य माहात्म्यं श्रुत्वा सर्वे तं महान् वदन्ति।
किन्तु तस्य महत्त्वं कियत् महत्-एतत् केवलं तेषां ज्ञायते ये तं दृष्टवन्तः।
तस्य मूल्यं अनुमानितुं न शक्यते; सः वर्णयितुं न शक्यते।
ये त्वां वर्णयन्ति भगवन् ते त्वयि मग्नाः लीनाः तिष्ठन्ति । ||१||
अगाहगभीरगुरवे महाप्रभो त्वं श्रेष्ठाब्धिः ।
तव विस्तारस्य विस्तारं विशालतां वा कोऽपि न जानाति। ||१||विराम||
सर्वे सहजज्ञानिनः मिलित्वा सहजध्यानस्य अभ्यासं कृतवन्तः।
सर्वे मूल्याङ्ककाः मिलित्वा मूल्याङ्कनं कृतवन्तः।
अध्यात्मगुरुः ध्यानगुरुः गुरुगुरुः |
-ते भवतः महत्त्वस्य किञ्चित् अपि वर्णनं कर्तुं न शक्नुवन्ति। ||२||
सर्वं सत्यं सर्वं तपः अनुशासनं सर्वं सद्भावम्,
सिद्धानां सर्वाणि महाचमत्कारिकानि आध्यात्मिकशक्तयः |
त्वया विना न कश्चित् तादृशी शक्तिः प्राप्ता।
तव प्रसादेन एव प्राप्यन्ते। न कश्चित् तान् अवरुद्धुं शक्नोति, तेषां प्रवाहं निवारयितुं वा शक्नोति। ||३||
दरिद्राः असहायः प्राणिनः किं कर्तुं शक्नुवन्ति ?
तव स्तुतिः तव निधिभिः प्रफुल्लितः अस्ति।
येभ्यः त्वं ददासि-कथं ते अन्यं चिन्तयिष्यन्ति।
अलंकारं करोति नानक सत्यः । ||४||२||
आसा, प्रथम मेहल : १.
तत् जपन् जीवामि; विस्मृत्य अहं म्रियते।
सत्यनामस्य जपः एतावत् कठिनः अस्ति।
यदि कश्चित् सत्यनामस्य क्षुधां अनुभवति तर्हि
सा क्षुधा तस्य दुःखं भक्षयिष्यति। ||१||
कथं तं विस्मरिष्यामि मातरि ।
सत्यं स्वामी सत्यं तस्य नाम। ||१||विराम||
सत्यनामस्य माहात्म्यस्य किञ्चित् अपि वर्णनं कर्तुं प्रयतमानोऽपि ।
जनाः श्रान्ताः अभवन्, परन्तु ते तस्य मूल्याङ्कनं कर्तुं न शक्तवन्तः ।
सर्वेऽपि समागत्य तस्य विषये कथयिष्यन्ति चेदपि ।
न सः महत्तरः न्यूनतरः वा भविष्यति स्म। ||२||
स भगवान् न म्रियते; शोकस्य कारणं नास्ति।
सः निरन्तरं ददाति, तस्य भोजनं कदापि न्यूनं न भवति।
एषः गुणः तस्यैव अस्ति; तस्य सदृशः अन्यः नास्ति।
कदापि न अभवत्, न भविष्यति। ||३||
यथा महत् त्वं स्वयं भगवन् तव दानानि महान् ।