त्वया एव जगत् निर्मितम्;
त्वया द्वैतस्य नाटकं निर्मितं, तस्य मञ्चनं च कृतम् ।
सत्यस्य सत्यतमः सर्वत्र व्याप्तः अस्ति; येषां प्रीतिः सन् तान् उपदिशति। ||२०||
गुरुप्रसादेन मया ईश्वरः प्राप्तः।
तस्य प्रसादात् मया माया प्रति भावात्मकः आसक्तिः प्रक्षिप्तः।
दयायाः वर्षणं कृत्वा मां स्वयमेव मिश्रितवान्। ||२१||
त्वं गोपीः कृष्णस्य क्षीरदासीः; त्वं पवित्रा नदी जमुना; त्वं कृष्णः चरकः ।
त्वं स्वयमेव जगतः समर्थनं करोषि।
तव आज्ञया मनुष्याः कल्पिताः भवन्ति। स्वयं तानि अलंकृत्य ततः पुनः तान् नाशय । ||२२||
ये चैतन्यं सच्चे गुरुं प्रति केन्द्रीकृतवन्तः
द्वैतप्रेमात् मुक्ताः अभवन्।
तेषां मर्त्यानां ज्योतिः निर्मलः अस्ति। प्राणान् मोचयित्वा गच्छन्ति। ||२३||
तव सद्भावस्य माहात्म्यं स्तुवामि,
सदा नित्यं रात्रौ दिवा च।
त्वं दानानि प्रयच्छसि, यद्यपि वयं तान् न याचयामः। कथयति नानक, सच्चिन्तनं कुरु । ||२४||१||
सिरी राग, पञ्चम मेहल : १.
तस्य प्रीतिप्रसादार्थं च तस्य पादयोः पतति ।
सत्यगुरुणा मां भगवता आदिभूतेन सह संयोजितम्। तस्य इव महान् अन्यः नास्ति। ||१||विराम||
विश्वेश्वरः मम मधुरप्रियः।
सः मम मातुः पितुः वा अपेक्षया मधुरतरः अस्ति।
भगिनीभ्रातृषु मित्रेषु त्वत्सदृशः कोऽपि नास्ति । ||१||
तव आज्ञया सावनमासः आगतः।
मया सत्यस्य हलं हुक्कृतम्, .
अहं च नामबीजं रोपयामि यत् भगवता स्वस्य उदारतायाः कारणात् प्रचुरं फलानि दास्यति। ||२||
गुरुणा सह मिलित्वा अहं केवलमेकेश्वरं परिचिनोमि।
मम चेतने अन्यं विवरणं न जानामि ।
भगवता मम एकं कार्यं नियुक्तम्; यथा तस्य प्रीतिः, अहं तत् करोमि। ||३||
रमन्तु खादन्तु दैवभ्रातरः |
गुरुदरबारे तेन मम मानवस्त्रेण आशीर्वादः दत्तः।
अहं मम शरीरग्रामस्य स्वामी अभवम्; मया पञ्च प्रतिद्वन्द्विनः बन्दीरूपेण गृहीताः। ||४||
अहं तव अभयारण्यम् आगतः।
पञ्च कृषिहस्ताः मम किरायेदाराः अभवन्;
न कश्चित् मम विरुद्धं शिरः उत्थापयितुं साहसं करोति। नानक मम ग्रामः जनसङ्ख्यायुक्तः समृद्धः च । ||५||
अहं यज्ञः, यज्ञः भवतः कृते।
अहं त्वां सततं ध्यायामि।
ग्रामः भग्नावशेषः आसीत्, परन्तु त्वया पुनः जनसंख्या कृता । अहं भवतः यज्ञः अस्मि। ||६||
त्वां ध्यायामि प्रिये प्रभो नित्यम्;
मम मनसः कामस्य फलं प्राप्नोमि।
मम सर्वकार्याणि व्यवस्थितानि, मम मनसः क्षुधा च शान्तम्। ||७||
अहं मम सर्वाणि उलझनानि त्यक्तवान्;
अहं सत्यं जगतः प्रभुं सेवयामि।
नवनिधिगृहं नाम मया वस्त्रे दृढतया संलग्नम् । ||८||
मया आरामस्य आरामः प्राप्तः।
गुरुणा मम अन्तः गभीरं शब्दवचनं रोपितम् अस्ति।
सत्यगुरुः मम पतिं प्रभुं दर्शितवान्; मम ललाटे हस्तं स्थापितवान्। ||९||
सत्यस्य मन्दिरं मया स्थापितं।
अहं गुरुस्य सिक्खान् अन्विष्य, तस्मिन् आनयम्।
अहं तेषां पादौ प्रक्षालयामि, तेषां उपरि व्यजनं च क्षोभयामि। नीचः प्रणम्य तेषां पादयोः पतति। ||१०||