हे नानक, यदि मम शतसहस्राणि कागदराशिः स्यात्, यदि च अहं पठितुं पठितुं च भगवत्प्रेमम् आलिंगयिष्यामि।
यदि च मसिः कदापि मां विफलं न करिष्यति, यदि च मम लेखनी वायुवत् गन्तुं समर्था स्यात्
यथापूर्वनिर्धारितं जनाः स्ववचनं वदन्ति। यथापूर्वनिर्धारितं ते स्वभोजनं सेवन्ते।
यथा पूर्वनिर्धारितं, ते मार्गे गच्छन्ति। यथापूर्वविहितं पश्यन्ति शृण्वन्ति च।
यथापूर्वनिर्धारितं ते निःश्वासं आकर्षयन्ति। किमर्थं गत्वा पण्डितान् पृच्छामि इति । ||१||
हे बाब माया तेजः वञ्चकम्।
अन्धः नाम विस्मृतवान्; सः लिम्बो अस्ति, न अत्र न तत्र। ||१||विराम||
जन्ममरणं च सर्वेषां जायते। अत्र सर्वं मृत्युना भक्षितं भवति।
उपविश्य लेखान् परीक्षते, तत्र यत्र कोऽपि कस्यचित् सह न गच्छति।
ये रोदन्ति विलपन्ति च ते सर्वे तृणपुञ्जान् बध्नन्ति स्म । ||२||
सर्वे वदन्ति यत् ईश्वरः महान् महान् अस्ति। न कश्चित् तं न्यूनतया आह्वयति।
तस्य मूल्यस्य अनुमानं कोऽपि कर्तुं न शक्नोति। तस्य वाक्येन तस्य माहात्म्यं न वर्धते।
त्वमेवैकं सत्येश्वरं सर्वभूतानां, एतावता लोकानां स्वामी च। ||३||
नानकः निम्नवर्गस्य अधमस्य, नीचस्य अत्यन्तं नीचस्य च सङ्गतिं अन्वेषयति।
किमर्थं महता सह स्पर्धां कर्तुं प्रयतेत ?
यस्मिन् स्थाने नीचानां पालनं भवति-तत्र भवतः प्रसाददृष्ट्या आशीर्वादाः वर्षन्ति। ||४||३||
सिरी राग, प्रथम मेहल : १.
लोभः श्वः अस्ति; मिथ्यात्वं मलिनः वीथि-मार्जकः अस्ति। वञ्चनं सड़्गशवभक्षणम्।
परस्य निन्दनं परस्य मलिनतां स्वस्य मुखस्य अन्तः स्थापनम् अस्ति। क्रोधाग्निः बहिष्कृतः यः श्मशाने मृतशरीराणि दहति।
एतेषु रसस्वादेषु गृहीतोऽस्मि स्वाभिमानप्रशंसौ च । एतानि कर्माणि मम प्रजापति! ||१||
हे बाब केवलं तदेव वद यत् ते गौरवं जनयिष्यति।
ते एव भद्राः, ये भगवद्द्वारे सद्विचारिताः। कुकर्मयुक्ताः केवलं उपविश्य रोदितुम् अर्हन्ति। ||१||विराम||
सुवर्णरजतसुखानि स्त्रीसुखानि चन्दनगन्धसुखानि च ।
अश्वसुखं प्रासादे मृदुशय्यासुखं मधुरभोजनसुखं हृदयभोजनसुखं च
-मनुष्यशरीरस्य एते भोगाः एतावन्तः सन्ति; कथं नाम भगवतः नाम हृदि निवासं लभेत्। ||२||
तानि वचनानि ग्राह्यानि, ये उक्ते सति गौरवं जनयन्ति।
कठोरवाक्यानि केवलं दुःखं आनयन्ति। शृणु हे मूढमज्ञानमनो!
ये तस्य प्रियाः सन्ति ते भद्राः। किमन्यत् वाच्यम् । ||३||
प्रज्ञा मानं धनं च अङ्के येषां हृदयं भगवता व्याप्तं तिष्ठति।
तेभ्यः का स्तुतिः कर्तुं शक्यते ? तेभ्यः अन्ये के के अलङ्काराः प्रदातुं शक्यन्ते ?
हे नानक, येषां भगवतः प्रसाददृष्टिः नास्ति, ते न दानं न भगवतः नाम पोषयन्ति। ||४||४||
सिरी राग, प्रथम मेहल : १.
महादाना मिथ्यात्वस्य मादकं औषधं दत्तम्।
जनाः मत्ताः सन्ति; ते मृत्युं विस्मृतवन्तः, कतिपयान् दिनानि च विनोदं कुर्वन्ति।
ये मादकद्रव्याणि न प्रयुञ्जते ते सत्याः; ते भगवतः प्राङ्गणे निवसन्ति। ||१||
सत्यं भगवन्तं विद्धि नानक ।
तस्य सेवां कृत्वा शान्तिः प्राप्यते; त्वं तस्य प्राङ्गणं गौरवपूर्वकं गमिष्यसि। ||१||विराम||
सत्यस्य मद्यं गुडात् किण्वनं न भवति। तस्य अन्तः सत्यं नाम समाहितम् अस्ति।