ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 221
ਗੁਰ ਕੀ ਮਤਿ ਜੀਇ ਆਈ ਕਾਰਿ ॥੧॥
गुर की मति जीइ आई कारि ॥१॥गुरुशिक्षा मम आत्मनः उपयोगी अस्ति। ||१||
ਇਨ ਬਿਧਿ ਰਾਮ ਰਮਤ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥
इन बिधि राम रमत मनु मानिआ ॥एवं भगवतः नाम जपन् मम मनः तृप्तं भवति।
ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गिआन अंजनु गुर सबदि पछानिआ ॥१॥ रहाउ ॥गुरुस्य शबदस्य वचनं ज्ञात्वा आध्यात्मिक प्रज्ञा लेपं मया प्राप्तम्। ||१||विराम||
ਇਕੁ ਸੁਖੁ ਮਾਨਿਆ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
इकु सुखु मानिआ सहजि मिलाइआ ॥एकेश्वरेण सह मिश्रितः अहं सहजशान्तिं भोजयामि।
ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
निरमल बाणी भरमु चुकाइआ ॥शब्दस्य निर्मलबनिद्वारा मम संशयाः निवृत्ताः।
ਲਾਲ ਭਏ ਸੂਹਾ ਰੰਗੁ ਮਾਇਆ ॥
लाल भए सूहा रंगु माइआ ॥मायास्य विवर्णवर्णस्य स्थाने अहं भगवतः प्रेमस्य गहनेन किरमिजीवर्णेन ओतप्रोतः अस्मि।
ਨਦਰਿ ਭਈ ਬਿਖੁ ਠਾਕਿ ਰਹਾਇਆ ॥੨॥
नदरि भई बिखु ठाकि रहाइआ ॥२॥भगवतः प्रसादकटाक्षेण विषं निराकृतम्। ||२||
ਉਲਟ ਭਈ ਜੀਵਤ ਮਰਿ ਜਾਗਿਆ ॥
उलट भई जीवत मरि जागिआ ॥यदा अहं निवृत्तः सन् मृतः अभवम्, तदा अहं जागरितः अभवम्।
ਸਬਦਿ ਰਵੇ ਮਨੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਲਾਗਿਆ ॥
सबदि रवे मनु हरि सिउ लागिआ ॥शबद्वचनं जपन् मम मनः भगवता सक्तम्।
ਰਸੁ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਬਿਖੁ ਪਰਹਰਿ ਤਿਆਗਿਆ ॥
रसु संग्रहि बिखु परहरि तिआगिआ ॥भगवतः उदात्ततत्त्वे सङ्गृहीतं विषं च निष्कासितम्।
ਭਾਇ ਬਸੇ ਜਮ ਕਾ ਭਉ ਭਾਗਿਆ ॥੩॥
भाइ बसे जम का भउ भागिआ ॥३॥तस्य प्रेम्णि स्थित्वा मृत्युभयं पलायिता अस्ति। ||३||
ਸਾਦ ਰਹੇ ਬਾਦੰ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
साद रहे बादं अहंकारा ॥मम भोगरसः समाप्तः, विग्रहाहङ्कारः च सह ।
ਚਿਤੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਾਤਾ ਹੁਕਮਿ ਅਪਾਰਾ ॥
चितु हरि सिउ राता हुकमि अपारा ॥मम चैतन्यं भगवता अनुकूलम् अस्ति, अनन्तक्रमेण।
ਜਾਤਿ ਰਹੇ ਪਤਿ ਕੇ ਆਚਾਰਾ ॥
जाति रहे पति के आचारा ॥मम लौकिकगौरवस्य, गौरवस्य च अन्वेषणं समाप्तम्।
ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਭਈ ਸੁਖੁ ਆਤਮ ਧਾਰਾ ॥੪॥
द्रिसटि भई सुखु आतम धारा ॥४॥यदा सः मां स्वस्य अनुग्रहदृष्ट्या आशीर्वादं दत्तवान् तदा मम आत्मायां शान्तिः स्थापिता । ||४||
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਕੋਇ ਨ ਦੇਖਉ ਮੀਤੁ ॥
तुझ बिनु कोइ न देखउ मीतु ॥त्वां विना मित्रं न पश्यामि सर्वथा ।
ਕਿਸੁ ਸੇਵਉ ਕਿਸੁ ਦੇਵਉ ਚੀਤੁ ॥
किसु सेवउ किसु देवउ चीतु ॥मया कस्य सेवा कर्तव्या ? मम चैतन्यं कस्मै समर्पयितव्यम् ?
ਕਿਸੁ ਪੂਛਉ ਕਿਸੁ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
किसु पूछउ किसु लागउ पाइ ॥अहं कम् पृच्छामि ? कस्य पादयोः पतितव्यम् ?
ਕਿਸੁ ਉਪਦੇਸਿ ਰਹਾ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੫॥
किसु उपदेसि रहा लिव लाइ ॥५॥कस्य उपदेशेन अहं तस्य प्रेम्णि लीनः तिष्ठामि? ||५||
ਗੁਰ ਸੇਵੀ ਗੁਰ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
गुर सेवी गुर लागउ पाइ ॥अहं गुरुं सेवयामि, गुरुपादेषु च पतति।
ਭਗਤਿ ਕਰੀ ਰਾਚਉ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥
भगति करी राचउ हरि नाइ ॥तं पूजयामि भगवतः नाम्नि लीनः ।
ਸਿਖਿਆ ਦੀਖਿਆ ਭੋਜਨ ਭਾਉ ॥
सिखिआ दीखिआ भोजन भाउ ॥भगवतः प्रेम मम उपदेशः, प्रवचनं, भोजनं च अस्ति।
ਹੁਕਮਿ ਸੰਜੋਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਜਾਉ ॥੬॥
हुकमि संजोगी निज घरि जाउ ॥६॥आज्ञापितः भगवतः आज्ञां प्रविश्य मम अन्तःकरणस्य गृहम् । ||६||
ਗਰਬ ਗਤੰ ਸੁਖ ਆਤਮ ਧਿਆਨਾ ॥
गरब गतं सुख आतम धिआना ॥अभिमानस्य विलुप्ततायाः सह मम आत्मा शान्तिं ध्यानं च प्राप्तवान्।
ਜੋਤਿ ਭਈ ਜੋਤੀ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨਾ ॥
जोति भई जोती माहि समाना ॥दिव्यं ज्योतिः प्रभातम्, अहं ज्योतिषु लीनः अस्मि।
ਲਿਖਤੁ ਮਿਟੈ ਨਹੀ ਸਬਦੁ ਨੀਸਾਨਾ ॥
लिखतु मिटै नही सबदु नीसाना ॥पूर्वनिर्धारितं दैवं न मेटयितुं शक्यते; शब्दः मम ध्वजः चिह्नः च अस्ति।
ਕਰਤਾ ਕਰਣਾ ਕਰਤਾ ਜਾਨਾ ॥੭॥
करता करणा करता जाना ॥७॥अहं प्रजापतिं तस्य सृष्टेः प्रजापतिं जानामि। ||७||
ਨਹ ਪੰਡਿਤੁ ਨਹ ਚਤੁਰੁ ਸਿਆਨਾ ॥
नह पंडितु नह चतुरु सिआना ॥अहं विद्वान् पण्डितः नास्मि, न चतुरः न च बुद्धिमान्।
ਨਹ ਭੂਲੋ ਨਹ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਨਾ ॥
नह भूलो नह भरमि भुलाना ॥अहं न भ्रमामि; अहं संशयेन मोहितः नास्मि।
ਕਥਉ ਨ ਕਥਨੀ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਨਾ ॥
कथउ न कथनी हुकमु पछाना ॥अहं शून्यं वाक्यं न वदामि; तस्य आज्ञायाः हुकमं मया ज्ञातम्।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਨਾ ॥੮॥੧॥
नानक गुरमति सहजि समाना ॥८॥१॥नानकः गुरुशिक्षायाः माध्यमेन सहजशान्तिं लीनः भवति। ||८||१||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
गउड़ी गुआरेरी महला १ ॥गौरी ग्वारायरी, प्रथम मेहल : १.
ਮਨੁ ਕੁੰਚਰੁ ਕਾਇਆ ਉਦਿਆਨੈ ॥
मनु कुंचरु काइआ उदिआनै ॥मनः शरीरस्य वने गजः ।
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਨੀਸਾਨੈ ॥
गुरु अंकसु सचु सबदु नीसानै ॥गुरुः नियन्त्रकः यष्टिः; यदा सच्चबादस्य चिह्नं प्रयुज्यते,
ਰਾਜ ਦੁਆਰੈ ਸੋਭ ਸੁ ਮਾਨੈ ॥੧॥
राज दुआरै सोभ सु मानै ॥१॥ईश्वरस्य राज्ञः प्राङ्गणे गौरवं प्राप्नोति। ||१||
ਚਤੁਰਾਈ ਨਹ ਚੀਨਿਆ ਜਾਇ ॥
चतुराई नह चीनिआ जाइ ॥सः चतुरयुक्त्या ज्ञातुं न शक्यते।
ਬਿਨੁ ਮਾਰੇ ਕਿਉ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
बिनु मारे किउ कीमति पाइ ॥१॥ रहाउ ॥मनः वशं विना कथं तस्य मूल्यं कल्प्यते । ||१||विराम||
ਘਰ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਸਕਰੁ ਲੇਈ ॥
घर महि अंम्रितु तसकरु लेई ॥आत्मनः गृहे अम्ब्रोसियलामृतं चोरैः अपहृतं भवति ।
ਨੰਨਾਕਾਰੁ ਨ ਕੋਇ ਕਰੇਈ ॥
नंनाकारु न कोइ करेई ॥न कश्चित् तान् न वक्तुं शक्नोति।
ਰਾਖੈ ਆਪਿ ਵਡਿਆਈ ਦੇਈ ॥੨॥
राखै आपि वडिआई देई ॥२॥सः एव अस्मान् रक्षति, महता च आशीर्वादं ददाति। ||२||
ਨੀਲ ਅਨੀਲ ਅਗਨਿ ਇਕ ਠਾਈ ॥
नील अनील अगनि इक ठाई ॥मनसः आसने कामाग्नयः कोटिकोटिः असंख्यकोटिः सन्ति।
ਜਲਿ ਨਿਵਰੀ ਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥
जलि निवरी गुरि बूझ बुझाई ॥ते केवलं बोधजलेन, गुरुणा प्रदत्ताः, निष्प्रभ्यन्ते।
ਮਨੁ ਦੇ ਲੀਆ ਰਹਸਿ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥੩॥
मनु दे लीआ रहसि गुण गाई ॥३॥मनः समर्प्य प्राप्तं तस्य महिमा स्तुतिं च हर्षेण गायामि। ||३||
ਜੈਸਾ ਘਰਿ ਬਾਹਰਿ ਸੋ ਤੈਸਾ ॥
जैसा घरि बाहरि सो तैसा ॥आत्मनः गृहान्तर्गतस्तथैव परतः ।
ਬੈਸਿ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਆਖਉ ਕੈਸਾ ॥
बैसि गुफा महि आखउ कैसा ॥कथं तु तं वर्णयिष्यामि गुहायां उपविष्टम्।
ਸਾਗਰਿ ਡੂਗਰਿ ਨਿਰਭਉ ਐਸਾ ॥੪॥
सागरि डूगरि निरभउ ऐसा ॥४॥निर्भयः स सागरेषु यथा गिरिषु । ||४||
ਮੂਏ ਕਉ ਕਹੁ ਮਾਰੇ ਕਉਨੁ ॥
मूए कउ कहु मारे कउनु ॥ब्रूहि कः पूर्वमृतं हन्तुं शक्नोति ।
ਨਿਡਰੇ ਕਉ ਕੈਸਾ ਡਰੁ ਕਵਨੁ ॥
निडरे कउ कैसा डरु कवनु ॥सः किं भयम् अनुभवति ? अभयं को भयभीतं कर्तुं शक्नोति।
ਸਬਦਿ ਪਛਾਨੈ ਤੀਨੇ ਭਉਨ ॥੫॥
सबदि पछानै तीने भउन ॥५॥सः शबदस्य वचनं परिजानाति, सर्वत्र त्रिषु लोकेषु। ||५||
ਜਿਨਿ ਕਹਿਆ ਤਿਨਿ ਕਹਨੁ ਵਖਾਨਿਆ ॥
जिनि कहिआ तिनि कहनु वखानिआ ॥यः वदति, केवलं वाक् वर्णयति।
ਜਿਨਿ ਬੂਝਿਆ ਤਿਨਿ ਸਹਜਿ ਪਛਾਨਿਆ ॥
जिनि बूझिआ तिनि सहजि पछानिआ ॥परन्तु यः अवगच्छति, सः सहजतया अवगच्छति।
ਦੇਖਿ ਬੀਚਾਰਿ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੬॥
देखि बीचारि मेरा मनु मानिआ ॥६॥दृष्ट्वा च चिन्तयन् मम मनः समर्पयति। ||६||
ਕੀਰਤਿ ਸੂਰਤਿ ਮੁਕਤਿ ਇਕ ਨਾਈ ॥
कीरति सूरति मुकति इक नाई ॥स्तुतिः सौन्दर्यं च मोक्षं च एकनाम्नि।
ਤਹੀ ਨਿਰੰਜਨੁ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥
तही निरंजनु रहिआ समाई ॥तस्मिन् अमलेश्वरः व्याप्तः व्याप्तः च अस्ति।
ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਿਆਪਿ ਰਹਿਆ ਨਿਜ ਠਾਈ ॥੭॥
निज घरि बिआपि रहिआ निज ठाई ॥७॥आत्मनः गृहे, स्वस्य उदात्तस्थाने च निवसति। ||७||
ਉਸਤਤਿ ਕਰਹਿ ਕੇਤੇ ਮੁਨਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
उसतति करहि केते मुनि प्रीति ॥तं स्तुवन्ति बहूनि मौनर्षयः प्रेम्णा |