ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 146
ਤੀਜੈ ਮੁਹੀ ਗਿਰਾਹ ਭੁਖ ਤਿਖਾ ਦੁਇ ਭਉਕੀਆ ॥
तीजै मुही गिराह भुख तिखा दुइ भउकीआ ॥तृतीये प्रहरणे क्षुधापिपासा च अवधानार्थं कूजन्ति, अन्नं मुखं स्थापयन्ति ।
ਖਾਧਾ ਹੋਇ ਸੁਆਹ ਭੀ ਖਾਣੇ ਸਿਉ ਦੋਸਤੀ ॥
खाधा होइ सुआह भी खाणे सिउ दोसती ॥भक्षितं रजः भवति, तथापि भक्षणसक्ताः।
ਚਉਥੈ ਆਈ ਊਂਘ ਅਖੀ ਮੀਟਿ ਪਵਾਰਿ ਗਇਆ ॥
चउथै आई ऊंघ अखी मीटि पवारि गइआ ॥चतुर्थे प्रहरणे ते निद्राग्रस्ताः भवन्ति। ते नेत्रे निमील्य स्वप्नं द्रष्टुं आरभन्ते।
ਭੀ ਉਠਿ ਰਚਿਓਨੁ ਵਾਦੁ ਸੈ ਵਰਿੑਆ ਕੀ ਪਿੜ ਬਧੀ ॥
भी उठि रचिओनु वादु सै वरिआ की पिड़ बधी ॥पुनः उत्थाय ते विग्रहेषु प्रवृत्ताः भवन्ति; ते शतवर्षाणि यावत् जीविष्यन्ति इव मञ्चं स्थापयन्ति।
ਸਭੇ ਵੇਲਾ ਵਖਤ ਸਭਿ ਜੇ ਅਠੀ ਭਉ ਹੋਇ ॥
सभे वेला वखत सभि जे अठी भउ होइ ॥यदि सर्वदा, प्रत्येकं क्षणं, ते ईश्वरभयेन जीवन्ति
ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਚਾ ਨਾਵਣੁ ਹੋਇ ॥੧॥
नानक साहिबु मनि वसै सचा नावणु होइ ॥१॥-नानक, तेषां मनसः अन्तः भगवान् वसति, तेषां शुद्धिस्नानं सत्यम्। ||१||
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥द्वितीयः मेहलः : १.
ਸੇਈ ਪੂਰੇ ਸਾਹ ਜਿਨੀ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥
सेई पूरे साह जिनी पूरा पाइआ ॥सिद्धा नृपाः सिद्धेश्वरं लब्धाः |
ਅਠੀ ਵੇਪਰਵਾਹ ਰਹਨਿ ਇਕਤੈ ਰੰਗਿ ॥
अठी वेपरवाह रहनि इकतै रंगि ॥चतुर्विंशतिघण्टाः ते एकस्य भगवतः प्रेम्णा ओतप्रोताः अचिन्तिताः तिष्ठन्ति।
ਦਰਸਨਿ ਰੂਪਿ ਅਥਾਹ ਵਿਰਲੇ ਪਾਈਅਹਿ ॥
दरसनि रूपि अथाह विरले पाईअहि ॥कतिचन एव अकल्पनीयसुन्दरस्य भगवतः धन्यदृष्टिं दर्शनं प्राप्नुवन्ति।
ਕਰਮਿ ਪੂਰੈ ਪੂਰਾ ਗੁਰੂ ਪੂਰਾ ਜਾ ਕਾ ਬੋਲੁ ॥
करमि पूरै पूरा गुरू पूरा जा का बोलु ॥सत्कर्म सम्यक् कर्मणा सिद्धं गुरुं मिलति यस्य वाक् सिद्धः ।
ਨਾਨਕ ਪੂਰਾ ਜੇ ਕਰੇ ਘਟੈ ਨਾਹੀ ਤੋਲੁ ॥੨॥
नानक पूरा जे करे घटै नाही तोलु ॥२॥गुरुः सिद्धं करोति नानक भारः न न्यूनीभवति। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਜਾ ਤੂੰ ਤਾ ਕਿਆ ਹੋਰਿ ਮੈ ਸਚੁ ਸੁਣਾਈਐ ॥
जा तूं ता किआ होरि मै सचु सुणाईऐ ॥यदा त्वं मया सह असि तदा अहं किं अधिकं इच्छामि स्म । अहं केवलं सत्यमेव वदामि।
ਮੁਠੀ ਧੰਧੈ ਚੋਰਿ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਈਐ ॥
मुठी धंधै चोरि महलु न पाईऐ ॥लौकिकचौरैः लुण्ठिता तस्य सान्निध्यभवनं न लभते ।
ਏਨੈ ਚਿਤਿ ਕਠੋਰਿ ਸੇਵ ਗਵਾਈਐ ॥
एनै चिति कठोरि सेव गवाईऐ ॥एतावता पाषाणहृदया भगवतः सेवायाः अवसरः नष्टः अस्ति ।
ਜਿਤੁ ਘਟਿ ਸਚੁ ਨ ਪਾਇ ਸੁ ਭੰਨਿ ਘੜਾਈਐ ॥
जितु घटि सचु न पाइ सु भंनि घड़ाईऐ ॥सच्चिदानन्दं यस्मिन् सच्चिदानन्दो न लभ्यते तत्हृदयं विदार्य पुनर्निर्माणं कर्तव्यम् ।
ਕਿਉ ਕਰਿ ਪੂਰੈ ਵਟਿ ਤੋਲਿ ਤੁਲਾਈਐ ॥
किउ करि पूरै वटि तोलि तुलाईऐ ॥कथं सा सम्यक् तुल्यते, सिद्धितुलायाम्।
ਕੋਇ ਨ ਆਖੈ ਘਟਿ ਹਉਮੈ ਜਾਈਐ ॥
कोइ न आखै घटि हउमै जाईऐ ॥न कश्चित् वक्ष्यति यत् तस्याः भारः ह्रस्वः अभवत्, यदि सा अहङ्कारात् मुक्तः भवति।
ਲਈਅਨਿ ਖਰੇ ਪਰਖਿ ਦਰਿ ਬੀਨਾਈਐ ॥
लईअनि खरे परखि दरि बीनाईऐ ॥प्रामाणिकाः परीक्षिताः, सर्वज्ञस्य न्यायालये च स्वीकृताः।
ਸਉਦਾ ਇਕਤੁ ਹਟਿ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਪਾਈਐ ॥੧੭॥
सउदा इकतु हटि पूरै गुरि पाईऐ ॥१७॥वास्तविकं वणिजं केवलमेकदुकाने लभ्यते-सिद्धगुरुतः लभ्यते। ||१७||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
सलोक मः २ ॥सलोक, द्वितीय मेहल : १.
ਅਠੀ ਪਹਰੀ ਅਠ ਖੰਡ ਨਾਵਾ ਖੰਡੁ ਸਰੀਰੁ ॥
अठी पहरी अठ खंड नावा खंडु सरीरु ॥चतुर्विंशतिघण्टा दिने अष्टवस्तूनाम् नाश्य नवमे स्थाने शरीरं जित्वा ।
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਨਉ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਏਕੁ ਭਾਲਹਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥
तिसु विचि नउ निधि नामु एकु भालहि गुणी गहीरु ॥शरीरान्तरे भगवन्नामस्य नवनिधयः-एतेषां गुणानां गभीरताम् अन्विषन्तु।
ਕਰਮਵੰਤੀ ਸਾਲਾਹਿਆ ਨਾਨਕ ਕਰਿ ਗੁਰੁ ਪੀਰੁ ॥
करमवंती सालाहिआ नानक करि गुरु पीरु ॥सत्कर्मकर्मणा धन्याः भगवन्तं स्तुवन्ति। गुरुं ते गुरुं कुर्वन्ति नानक।
ਚਉਥੈ ਪਹਰਿ ਸਬਾਹ ਕੈ ਸੁਰਤਿਆ ਉਪਜੈ ਚਾਉ ॥
चउथै पहरि सबाह कै सुरतिआ उपजै चाउ ॥प्रातःकाले चतुर्थे प्रहरणे तेषां उच्चतरचेतनायां आकांक्षा उत्पद्यते ।
ਤਿਨਾ ਦਰੀਆਵਾ ਸਿਉ ਦੋਸਤੀ ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥
तिना दरीआवा सिउ दोसती मनि मुखि सचा नाउ ॥ते जीवननद्याः अनुकूलाः भवन्ति; तेषां मनसि अधरे च सत्यं नाम अस्ति।
ਓਥੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੰਡੀਐ ਕਰਮੀ ਹੋਇ ਪਸਾਉ ॥
ओथै अंम्रितु वंडीऐ करमी होइ पसाउ ॥अम्ब्रोसियामृतं वितरितं भवति, सुकर्मयुक्ताः च एतत् दानं प्राप्नुवन्ति ।
ਕੰਚਨ ਕਾਇਆ ਕਸੀਐ ਵੰਨੀ ਚੜੈ ਚੜਾਉ ॥
कंचन काइआ कसीऐ वंनी चड़ै चड़ाउ ॥तेषां शरीराणि सुवर्णानि भवन्ति, आध्यात्मिकवर्णं च गृह्णन्ति।
ਜੇ ਹੋਵੈ ਨਦਰਿ ਸਰਾਫ ਕੀ ਬਹੁੜਿ ਨ ਪਾਈ ਤਾਉ ॥
जे होवै नदरि सराफ की बहुड़ि न पाई ताउ ॥यदि रत्नकारः स्वस्य अनुग्रहदृष्टिं क्षिपति तर्हि ते पुनः अग्नौ न स्थापिताः भवन्ति।
ਸਤੀ ਪਹਰੀ ਸਤੁ ਭਲਾ ਬਹੀਐ ਪੜਿਆ ਪਾਸਿ ॥
सती पहरी सतु भला बहीऐ पड़िआ पासि ॥अन्येषु सप्तप्रहरेषु सत्यं वक्तुं, आध्यात्मिकबुद्धिभिः सह उपविष्टुं च साधु।
ਓਥੈ ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਬੀਚਾਰੀਐ ਕੂੜੈ ਘਟੈ ਰਾਸਿ ॥
ओथै पापु पुंनु बीचारीऐ कूड़ै घटै रासि ॥तत्र दुराचारः गुणश्च विशिष्यते, मिथ्याराजधानी च न्यूनीभवति।
ਓਥੈ ਖੋਟੇ ਸਟੀਅਹਿ ਖਰੇ ਕੀਚਹਿ ਸਾਬਾਸਿ ॥
ओथै खोटे सटीअहि खरे कीचहि साबासि ॥तत्र नकलीः पार्श्वे क्षिप्ताः, प्रामाणिकाः च प्रहृष्टाः भवन्ति।
ਬੋਲਣੁ ਫਾਦਲੁ ਨਾਨਕਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਖਸਮੈ ਪਾਸਿ ॥੧॥
बोलणु फादलु नानका दुखु सुखु खसमै पासि ॥१॥वाक् व्यर्थं व्यर्थं च। नानक, दुःखं च सुखं च अस्माकं भगवतः गुरुस्य च सामर्थ्ये अस्ति। ||१||
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥द्वितीयः मेहलः : १.
ਪਉਣੁ ਗੁਰੂ ਪਾਣੀ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਧਰਤਿ ਮਹਤੁ ॥
पउणु गुरू पाणी पिता माता धरति महतु ॥वायुः गुरुः, जलं पिता, पृथिवी च सर्वेषां महामाता।
ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਦੁਇ ਦਾਈ ਦਾਇਆ ਖੇਲੈ ਸਗਲ ਜਗਤੁ ॥
दिनसु राति दुइ दाई दाइआ खेलै सगल जगतु ॥अहोरात्रौ द्वौ परिचारिकौ, येषां अङ्के सर्वं जगत् क्रीडति।
ਚੰਗਿਆਈਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ਵਾਚੇ ਧਰਮੁ ਹਦੂਰਿ ॥
चंगिआईआ बुरिआईआ वाचे धरमु हदूरि ॥सुकृतं दुष्कृतं च-धर्मेश्वरसन्निधौ अभिलेखः पठ्यते।
ਕਰਮੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੇ ਨੇੜੈ ਕੇ ਦੂਰਿ ॥
करमी आपो आपणी के नेड़ै के दूरि ॥स्वकर्मानुगुणं केचन समीपं गच्छन्ति, केचन दूरं वाह्यन्ते ।
ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗਏ ਮਸਕਤਿ ਘਾਲਿ ॥
जिनी नामु धिआइआ गए मसकति घालि ॥ये नाम भगवतः नाम ध्यात्वा भ्रूस्वेदेन कार्यं कृत्वा प्रस्थिताः
ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਹੋਰ ਕੇਤੀ ਛੁਟੀ ਨਾਲਿ ॥੨॥
नानक ते मुख उजले होर केती छुटी नालि ॥२॥-हे नानक, भगवतः प्राङ्गणे तेषां मुखं दीप्तं भवति, तेषां सह अन्ये बहवः उद्धारिताः! ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਸਚਾ ਭੋਜਨੁ ਭਾਉ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਸਿਆ ॥
सचा भोजनु भाउ सतिगुरि दसिआ ॥सत्यं भोजनं भगवतः प्रेम; सत्यगुरुः उक्तवान्।
ਸਚੇ ਹੀ ਪਤੀਆਇ ਸਚਿ ਵਿਗਸਿਆ ॥
सचे ही पतीआइ सचि विगसिआ ॥अनेन सत्येन भोजनेन अहं तृप्तः अस्मि, सत्येन च अहं हर्षितः अस्मि ।
ਸਚੈ ਕੋਟਿ ਗਿਰਾਂਇ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ॥
सचै कोटि गिरांइ निज घरि वसिआ ॥सत्यानि नगराणि ग्रामाणि च, यत्र आत्मनः सत्यगृहे तिष्ठति।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਨਾਉ ਪ੍ਰੇਮਿ ਰਹਸਿਆ ॥
सतिगुरि तुठै नाउ प्रेमि रहसिआ ॥यदा सच्चः गुरुः प्रसन्नः भवति तदा भगवतः नाम प्राप्य तस्य प्रेम्णि प्रफुल्लितः भवति।
ਸਚੈ ਦੈ ਦੀਬਾਣਿ ਕੂੜਿ ਨ ਜਾਈਐ ॥
सचै दै दीबाणि कूड़ि न जाईऐ ॥न कश्चित् मिथ्याद्वारा सत्येश्वरस्य न्यायालये प्रविशति।
ਝੂਠੋ ਝੂਠੁ ਵਖਾਣਿ ਸੁ ਮਹਲੁ ਖੁਆਈਐ ॥
झूठो झूठु वखाणि सु महलु खुआईऐ ॥मिथ्यामात्रमुच्चारणेन भगवतः सान्निध्यस्य भवनं नष्टं भवति।