ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 958
ਮਃ ੫ ॥
मः ५ ॥पञ्चमः मेहलः १.
ਵਿਣੁ ਤੁਧੁ ਹੋਰੁ ਜਿ ਮੰਗਣਾ ਸਿਰਿ ਦੁਖਾ ਕੈ ਦੁਖ ॥
विणु तुधु होरु जि मंगणा सिरि दुखा कै दुख ॥त्वदतिरिक्तं याचनं भगवन् दुःखानां कृपणतमम् ।
ਦੇਹਿ ਨਾਮੁ ਸੰਤੋਖੀਆ ਉਤਰੈ ਮਨ ਕੀ ਭੁਖ ॥
देहि नामु संतोखीआ उतरै मन की भुख ॥कृपया मां स्वनाम्ना आशीर्वादं ददातु, मां च सन्तोषं कुरु; मम मनसः क्षुधा तृप्तं भवतु।
ਗੁਰਿ ਵਣੁ ਤਿਣੁ ਹਰਿਆ ਕੀਤਿਆ ਨਾਨਕ ਕਿਆ ਮਨੁਖ ॥੨॥
गुरि वणु तिणु हरिआ कीतिआ नानक किआ मनुख ॥२॥गुरोः काननानि तृणानि च पुनः हरितानि कृतवन्तः। किं नानक मनुष्याणामपि आशीर्वादं ददाति इति आश्चर्यम् । ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਸੋ ਐਸਾ ਦਾਤਾਰੁ ਮਨਹੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ॥
सो ऐसा दातारु मनहु न वीसरै ॥तादृशः सः महान् दाता; अहं तं मनसा कदापि न विस्मरामि।
ਘੜੀ ਨ ਮੁਹਤੁ ਚਸਾ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਨਾ ਸਰੈ ॥
घड़ी न मुहतु चसा तिसु बिनु ना सरै ॥तं विना क्षणं क्षणं सेकण्डं यावत् जीवितुं न शक्नोमि ।
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਸੰਗਿ ਕਿਆ ਕੋ ਲੁਕਿ ਕਰੈ ॥
अंतरि बाहरि संगि किआ को लुकि करै ॥अन्तः बहिश्च सः अस्माभिः सह अस्ति; कथं वयं तस्मात् किमपि गोपयितुं शक्नुमः?
ਜਿਸੁ ਪਤਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ਸੋ ਭਵਜਲੁ ਤਰੈ ॥
जिसु पति रखै आपि सो भवजलु तरै ॥यस्य गौरवः स्वयं रक्षितः, सः भयानकं जगत्-सागरं लङ्घयति।
ਭਗਤੁ ਗਿਆਨੀ ਤਪਾ ਜਿਸੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੈ ॥
भगतु गिआनी तपा जिसु किरपा करै ॥स एव भक्तः आध्यात्मिकः गुरुः अनुशासितः ध्यानसाधकः च यस्य भगवता एवं आशीर्वादः दत्तः।
ਸੋ ਪੂਰਾ ਪਰਧਾਨੁ ਜਿਸ ਨੋ ਬਲੁ ਧਰੈ ॥
सो पूरा परधानु जिस नो बलु धरै ॥स एव सिद्धः परमप्रसिद्धः यस्य भगवता स्वशक्त्या आशीर्वादः दत्तः।
ਜਿਸਹਿ ਜਰਾਏ ਆਪਿ ਸੋਈ ਅਜਰੁ ਜਰੈ ॥
जिसहि जराए आपि सोई अजरु जरै ॥स एव असह्यं सहते, यं भगवतः सहितुं प्रेरयति।
ਤਿਸ ਹੀ ਮਿਲਿਆ ਸਚੁ ਮੰਤ੍ਰੁ ਗੁਰ ਮਨਿ ਧਰੈ ॥੩॥
तिस ही मिलिआ सचु मंत्रु गुर मनि धरै ॥३॥स एव च सच्चिदेवं मिलति, यस्य मनसि गुरुमन्त्रो रोपितः। ||३||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੫ ॥
सलोकु मः ५ ॥सलोक, पञ्चम मेहलः १.
ਧੰਨੁ ਸੁ ਰਾਗ ਸੁਰੰਗੜੇ ਆਲਾਪਤ ਸਭ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
धंनु सु राग सुरंगड़े आलापत सभ तिख जाइ ॥धन्याः ते रागाः सुन्दराः ये जप्ताः सर्वतृष्णां शामयन्ति।
ਧੰਨੁ ਸੁ ਜੰਤ ਸੁਹਾਵੜੇ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਪਦੇ ਨਾਉ ॥
धंनु सु जंत सुहावड़े जो गुरमुखि जपदे नाउ ॥धन्याः ते सुन्दराः जनाः ये गुरमुखत्वेन भगवतः नाम जपन्ति।
ਜਿਨੀ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
जिनी इक मनि इकु अराधिआ तिन सद बलिहारै जाउ ॥ये एकचित्ताः एकेश्वरं पूजयन्ति पूजयन्ति च तेषां यज्ञोऽस्मि ।
ਤਿਨ ਕੀ ਧੂੜਿ ਹਮ ਬਾਛਦੇ ਕਰਮੀ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
तिन की धूड़ि हम बाछदे करमी पलै पाइ ॥अहं तेषां पादस्य रजः आकांक्षे; तस्य प्रसादेन लभ्यते ।
ਜੋ ਰਤੇ ਰੰਗਿ ਗੋਵਿਦ ਕੈ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
जो रते रंगि गोविद कै हउ तिन बलिहारै जाउ ॥ब्रह्माण्डपतेः प्रेम्णा यज्ञोऽस्मि यज्ञः ।
ਆਖਾ ਬਿਰਥਾ ਜੀਅ ਕੀ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਮੇਲਹੁ ਰਾਇ ॥
आखा बिरथा जीअ की हरि सजणु मेलहु राइ ॥अहं तान् मम आत्मनः स्थितिं वदामि, प्रार्थयामि च यत् अहं सार्वभौमराजेन सह मित्रेण सह संयोजितः भवेयम् ।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਮੇਲਾਇਆ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
गुरि पूरै मेलाइआ जनम मरण दुखु जाइ ॥सिद्धगुरुः मां तेन सह संयोजितवान्, जन्ममरणदुःखाः च प्रस्थिताः।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਪਾਇਆ ਅਗਮ ਰੂਪੁ ਅਨਤ ਨ ਕਾਹੂ ਜਾਇ ॥੧॥
जन नानक पाइआ अगम रूपु अनत न काहू जाइ ॥१॥सेवकः नानकः दुर्गमं अनन्तं सुन्दरं भगवन्तं लब्धवान्, सः अन्यत्र न गमिष्यति। ||१||
ਮਃ ੫ ॥
मः ५ ॥पञ्चमः मेहलः १.
ਧੰਨੁ ਸੁ ਵੇਲਾ ਘੜੀ ਧੰਨੁ ਧਨੁ ਮੂਰਤੁ ਪਲੁ ਸਾਰੁ ॥
धंनु सु वेला घड़ी धंनु धनु मूरतु पलु सारु ॥धन्यः स कालः, धन्यः सा प्रहरः, धन्यः सा द्वितीयः, उत्तमः सः क्षणः;
ਧੰਨੁ ਸੁ ਦਿਨਸੁ ਸੰਜੋਗੜਾ ਜਿਤੁ ਡਿਠਾ ਗੁਰ ਦਰਸਾਰੁ ॥
धंनु सु दिनसु संजोगड़ा जितु डिठा गुर दरसारु ॥धन्यः सः दिवसः, सः च अवसरः, यदा अहं गुरुदर्शनस्य धन्यदृष्टिम् अवलोकितवान्।
ਮਨ ਕੀਆ ਇਛਾ ਪੂਰੀਆ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ॥
मन कीआ इछा पूरीआ हरि पाइआ अगम अपारु ॥मनसः कामाः सिद्धाः भवन्ति, यदा दुर्गमः, अगाह्यः प्रभुः प्राप्यते।
ਹਉਮੈ ਤੁਟਾ ਮੋਹੜਾ ਇਕੁ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥
हउमै तुटा मोहड़ा इकु सचु नामु आधारु ॥अहङ्कारः भावात्मकः आसक्तिः च निर्मूलितः भवति, केवलं सत्यनामस्य समर्थने एव अवलम्बते ।
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਲਗਾ ਸੇਵ ਹਰਿ ਉਧਰਿਆ ਸਗਲ ਸੰਸਾਰੁ ॥੨॥
जनु नानकु लगा सेव हरि उधरिआ सगल संसारु ॥२॥हे सेवक नानक, भगवतः सेवायां प्रतिबद्धः - तेन सह सर्वं जगत् तारितम्। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹਣੁ ਭਗਤਿ ਵਿਰਲੇ ਦਿਤੀਅਨੁ ॥
सिफति सलाहणु भगति विरले दितीअनु ॥भगवतः स्तुतिं धन्याः कथं दुर्लभाः, भक्तिपूजने।
ਸਉਪੇ ਜਿਸੁ ਭੰਡਾਰ ਫਿਰਿ ਪੁਛ ਨ ਲੀਤੀਅਨੁ ॥
सउपे जिसु भंडार फिरि पुछ न लीतीअनु ॥ये भगवतः निधिभिः धन्याः ते पुनः लेखान् दातुं न आहूताः भवन्ति।
ਜਿਸ ਨੋ ਲਗਾ ਰੰਗੁ ਸੇ ਰੰਗਿ ਰਤਿਆ ॥
जिस नो लगा रंगु से रंगि रतिआ ॥ये तस्य प्रेम्णा ओतप्रोताः आनन्दे लीना भवन्ति।
ਓਨਾ ਇਕੋ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਇਕਾ ਉਨ ਭਤਿਆ ॥
ओना इको नामु अधारु इका उन भतिआ ॥ते एकस्य नामस्य समर्थनं गृह्णन्ति; the One Name इति तेषां एकमात्रं भोजनम्।
ਓਨਾ ਪਿਛੈ ਜਗੁ ਭੁੰਚੈ ਭੋਗਈ ॥
ओना पिछै जगु भुंचै भोगई ॥तेषां कृते जगत् खादति रमते च।
ਓਨਾ ਪਿਆਰਾ ਰਬੁ ਓਨਾਹਾ ਜੋਗਈ ॥
ओना पिआरा रबु ओनाहा जोगई ॥तेषां प्रियः प्रभुः तेषां एव अस्ति।
ਜਿਸੁ ਮਿਲਿਆ ਗੁਰੁ ਆਇ ਤਿਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣਿਆ ॥
जिसु मिलिआ गुरु आइ तिनि प्रभु जाणिआ ॥गुरुः आगत्य तान् मिलति; ते एव ईश्वरं जानन्ति।
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨ ਜਿ ਖਸਮੈ ਭਾਣਿਆ ॥੪॥
हउ बलिहारी तिन जि खसमै भाणिआ ॥४॥ये भगवतो गुरोः प्रियाः तेषां यज्ञोऽस्मि । ||४||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
सलोक मः ५ ॥सलोक, पञ्चम मेहलः १.
ਹਰਿ ਇਕਸੈ ਨਾਲਿ ਮੈ ਦੋਸਤੀ ਹਰਿ ਇਕਸੈ ਨਾਲਿ ਮੈ ਰੰਗੁ ॥
हरि इकसै नालि मै दोसती हरि इकसै नालि मै रंगु ॥मम मैत्री एकेन भगवता एव अस्ति; अहं केवलं भगवते एव प्रेम्णा अस्मि।
ਹਰਿ ਇਕੋ ਮੇਰਾ ਸਜਣੋ ਹਰਿ ਇਕਸੈ ਨਾਲਿ ਮੈ ਸੰਗੁ ॥
हरि इको मेरा सजणो हरि इकसै नालि मै संगु ॥प्रभुः मम एकमात्रः मित्रः अस्ति; मम सहचरता एकेन भगवता एव अस्ति।
ਹਰਿ ਇਕਸੈ ਨਾਲਿ ਮੈ ਗੋਸਟੇ ਮੁਹੁ ਮੈਲਾ ਕਰੈ ਨ ਭੰਗੁ ॥
हरि इकसै नालि मै गोसटे मुहु मैला करै न भंगु ॥मम संभाषणं एकेन भगवता सह एव अस्ति; सः कदापि भ्रूभङ्गं न करोति, मुखं वा न निवर्तयति।
ਜਾਣੈ ਬਿਰਥਾ ਜੀਅ ਕੀ ਕਦੇ ਨ ਮੋੜੈ ਰੰਗੁ ॥
जाणै बिरथा जीअ की कदे न मोड़ै रंगु ॥स एव मम आत्मानः स्थितिं जानाति; सः मम प्रेम्णः कदापि उपेक्षां न करोति।
ਹਰਿ ਇਕੋ ਮੇਰਾ ਮਸਲਤੀ ਭੰਨਣ ਘੜਨ ਸਮਰਥੁ ॥
हरि इको मेरा मसलती भंनण घड़न समरथु ॥स मम एकमात्रः परामर्शदाता, सर्वशक्तिमान् विनाशं सृष्टिं च।
ਹਰਿ ਇਕੋ ਮੇਰਾ ਦਾਤਾਰੁ ਹੈ ਸਿਰਿ ਦਾਤਿਆ ਜਗ ਹਥੁ ॥
हरि इको मेरा दातारु है सिरि दातिआ जग हथु ॥भगवान् एव मम एकमात्रः दाता अस्ति। लोके उदारानाम् शिरसि हस्तं स्थापयति।
ਹਰਿ ਇਕਸੈ ਦੀ ਮੈ ਟੇਕ ਹੈ ਜੋ ਸਿਰਿ ਸਭਨਾ ਸਮਰਥੁ ॥
हरि इकसै दी मै टेक है जो सिरि सभना समरथु ॥एकस्य भगवतः एव समर्थनं गृह्णामि; सः सर्वशक्तिमान्, सर्वेषां शिरसा उपरि।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੰਤੁ ਮਿਲਾਇਆ ਮਸਤਕਿ ਧਰਿ ਕੈ ਹਥੁ ॥
सतिगुरि संतु मिलाइआ मसतकि धरि कै हथु ॥साधुः सत्यगुरुः मां भगवता सह संयोजितवान्। सः मम ललाटे स्वहस्तं स्थापयति स्म।