ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1422
ਹਉ ਜੀਉ ਕਰੀ ਤਿਸ ਵਿਟਉ ਚਉ ਖੰਨੀਐ ਜੋ ਮੈ ਪਿਰੀ ਦਿਖਾਵਏ ॥
हउ जीउ करी तिस विटउ चउ खंनीऐ जो मै पिरी दिखावए ॥यः कश्चित् मम प्रियं दर्शयति तस्य कृते अहं मम जीवितं शरीरं चतुर्धा छिनत्यामि स्म ।
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾਂ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮੇਲਾਵਏ ॥੫॥
नानक हरि होइ दइआलु तां गुरु पूरा मेलावए ॥५॥हे नानक यदा भगवान् दयालुः भवति तदा सः अस्मान् सिद्धगुरुं मिलितुं नयति। ||५||
ਅੰਤਰਿ ਜੋਰੁ ਹਉਮੈ ਤਨਿ ਮਾਇਆ ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
अंतरि जोरु हउमै तनि माइआ कूड़ी आवै जाइ ॥अहङ्कारस्य शक्तिः अन्तः प्रबलं भवति, शरीरं च माया नियन्त्रितम्; मिथ्या ये पुनर्जन्मने आगच्छन्ति गच्छन्ति च।
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਫੁਰਮਾਇਆ ਮੰਨਿ ਨ ਸਕੀ ਦੁਤਰੁ ਤਰਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥
सतिगुर का फुरमाइआ मंनि न सकी दुतरु तरिआ न जाइ ॥यदि कश्चित् सत्यगुरुस्य आज्ञां न पालयति तर्हि सः विश्वासघातकं जगत्-सागरं पारं कर्तुं न शक्नोति।
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਆਪਣੀ ਸੋ ਚਲੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
नदरि करे जिसु आपणी सो चलै सतिगुर भाइ ॥यः भगवतः कृपाकटाक्षेण धन्यः भवति, सः सत्यगुरुस्य इच्छायाः अनुरूपं चरति।
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੋ ਇਛੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਇ ॥
सतिगुर का दरसनु सफलु है जो इछै सो फलु पाइ ॥सत्यगुरुदर्शनस्य धन्यदृष्टिः फलदायी भवति; तेन स्वकामफलं लभते ।
ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੰਨਿਆਂ ਹਉ ਤਿਨ ਕੇ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
जिनी सतिगुरु मंनिआं हउ तिन के लागउ पाइ ॥ये सत्यगुरुं श्रद्धां कुर्वन्ति, आज्ञां च कुर्वन्ति, तेषां पादौ स्पृशामि।
ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਜਿ ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੬॥
नानकु ता का दासु है जि अनदिनु रहै लिव लाइ ॥६॥ये रात्रौ दिवा भगवतः प्रेम्णा सङ्गताः तिष्ठन्ति तेषां दासः नानकः। ||६||
ਜਿਨਾ ਪਿਰੀ ਪਿਆਰੁ ਬਿਨੁ ਦਰਸਨ ਕਿਉ ਤ੍ਰਿਪਤੀਐ ॥
जिना पिरी पिआरु बिनु दरसन किउ त्रिपतीऐ ॥ये स्वप्रियस्य प्रेम्णा भवन्ति - तस्य दर्शनं विना कथं सन्तुष्टिं प्राप्नुयुः ?
ਨਾਨਕ ਮਿਲੇ ਸੁਭਾਇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਰਹਸੀਐ ॥੭॥
नानक मिले सुभाइ गुरमुखि इहु मनु रहसीऐ ॥७॥गुरमुखाः सहजतया मिलन्ति नानक, आनन्देन प्रफुल्लितं मनः। ||७||
ਜਿਨਾ ਪਿਰੀ ਪਿਆਰੁ ਕਿਉ ਜੀਵਨਿ ਪਿਰ ਬਾਹਰੇ ॥
जिना पिरी पिआरु किउ जीवनि पिर बाहरे ॥ये प्रिये प्रेम्णा भवन्ति - तेन विना कथं जीवन्ति?
ਜਾਂ ਸਹੁ ਦੇਖਨਿ ਆਪਣਾ ਨਾਨਕ ਥੀਵਨਿ ਭੀ ਹਰੇ ॥੮॥
जां सहु देखनि आपणा नानक थीवनि भी हरे ॥८॥पतिं भगवन्तं दृष्ट्वा कायाकल्पं कुर्वन्ति नानक। ||८||
ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਦਰਿ ਨੇਹੁ ਤੈ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ॥
जिना गुरमुखि अंदरि नेहु तै प्रीतम सचै लाइआ ॥ये गुर्मुखाः त्वयि प्रेमपूर्णाः मम सच्चिदानन्दः ।
ਰਾਤੀ ਅਤੈ ਡੇਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੇਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੯॥
राती अतै डेहु नानक प्रेमि समाइआ ॥९॥भगवत्प्रेमनिमग्नाः तिष्ठन्तु नानक रात्रौ दिवा। ||९||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੀ ਆਸਕੀ ਜਿਤੁ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਸਚਾ ਪਾਈਐ ॥
गुरमुखि सची आसकी जितु प्रीतमु सचा पाईऐ ॥गुरमुखस्य प्रेम सत्यम्; तेन सत्प्रियः प्राप्यते।
ਅਨਦਿਨੁ ਰਹਹਿ ਅਨੰਦਿ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਈਐ ॥੧੦॥
अनदिनु रहहि अनंदि नानक सहजि समाईऐ ॥१०॥निशा दिवा आनन्दे तिष्ठ नानक सहज-शान्ति-शान्ति-निमग्न। ||१०||
ਸਚਾ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰੁ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਾਈਐ ॥
सचा प्रेम पिआरु गुर पूरे ते पाईऐ ॥सत्यं प्रेम स्नेहं च सिद्धगुरुतः प्राप्यते।
ਕਬਹੂ ਨ ਹੋਵੈ ਭੰਗੁ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ॥੧੧॥
कबहू न होवै भंगु नानक हरि गुण गाईऐ ॥११॥न भिदन्ति कदाचन नानक यदि भगवतः महिमा स्तुतिं गायति। ||११||
ਜਿਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚਾ ਨੇਹੁ ਕਿਉ ਜੀਵਨਿੑ ਪਿਰੀ ਵਿਹੂਣਿਆ ॥
जिना अंदरि सचा नेहु किउ जीवनि पिरी विहूणिआ ॥येषां अन्तः सच्चिदानन्दः अस्ति ते कथं पतिं भगवन्तं विना जीवन्ति ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲੇ ਆਪਿ ਨਾਨਕ ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨਿਆ ॥੧੨॥
गुरमुखि मेले आपि नानक चिरी विछुंनिआ ॥१२॥भगवान् गुरमुखान् आत्मनः सह संयोजयति नानक; ते तावत्कालं यावत् तस्मात् विरक्ताः आसन्। ||१२||
ਜਿਨ ਕਉ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰੁ ਤਉ ਆਪੇ ਲਾਇਆ ਕਰਮੁ ਕਰਿ ॥
जिन कउ प्रेम पिआरु तउ आपे लाइआ करमु करि ॥येषां त्वं स्वयं प्रेम्णा स्नेहेन आशीर्वादं ददासि तेभ्यः त्वं स्वकृपां प्रयच्छसि ।
ਨਾਨਕ ਲੇਹੁ ਮਿਲਾਇ ਮੈ ਜਾਚਿਕ ਦੀਜੈ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ॥੧੩॥
नानक लेहु मिलाइ मै जाचिक दीजै नामु हरि ॥१३॥नानकं त्वया सह मिलतु भगवन्; कृपया अस्य याचकस्य स्वनाम्ना आशीर्वादं ददातु। ||१३||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੋਵੈ ॥
गुरमुखि हसै गुरमुखि रोवै ॥गुरमुखः हसति, गुरमुखः च रोदिति।
ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰੇ ਸਾਈ ਭਗਤਿ ਹੋਵੈ ॥
जि गुरमुखि करे साई भगति होवै ॥गुरमुखः यत् करोति, तत् भक्तिपूजनम्।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
गुरमुखि होवै सु करे वीचारु ॥यो गुरमुखः भवति सः भगवन्तं चिन्तयति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਨਕ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥੧੪॥
गुरमुखि नानक पावै पारु ॥१४॥गुरमुखः नानक परतीरं तरति | ||१४||
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥
जिना अंदरि नामु निधानु है गुरबाणी वीचारि ॥येषां नाम अन्तर्गतं वर्तते, ते गुरुबनिवचनं चिन्तयन्ति।
ਤਿਨ ਕੇ ਮੁਖ ਸਦ ਉਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
तिन के मुख सद उजले तितु सचै दरबारि ॥तेषां मुखानि सदा भगवतः प्राङ्गणे दीप्तानि भवन्ति।
ਤਿਨ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਕਦੇ ਨ ਵਿਸਰੈ ਜਿ ਆਪਿ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
तिन बहदिआ उठदिआ कदे न विसरै जि आपि बखसे करतारि ॥उपविश्य स्थिताः क्षमन्तं प्रजापतिं कदापि न विस्मरन्ति।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਜਿ ਮੇਲੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਿ ॥੧੫॥
नानक गुरमुखि मिले न विछुड़हि जि मेले सिरजणहारि ॥१५॥गुरमुखाः भगवता सह संयुज्यन्ते नानक। प्रजापतिना संयुताः, ते पुनः कदापि न विरहन्ति। ||१५||
ਗੁਰ ਪੀਰਾਂ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਮਹਾਂ ਕਰੜੀ ਸੁਖ ਸਾਰੁ ॥
गुर पीरां की चाकरी महां करड़ी सुख सारु ॥गुरुस्य, अथवा आध्यात्मिकगुरुस्य कृते कार्यं कर्तुं भयंकरं कठिनं भवति, परन्तु तत् अत्यन्तं उत्तमं शान्तिं जनयति।
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਆਪਣੀ ਤਿਸੁ ਲਾਏ ਹੇਤ ਪਿਆਰੁ ॥
नदरि करे जिसु आपणी तिसु लाए हेत पिआरु ॥भगवान् स्वस्य अनुग्रहदृष्टिं क्षिपति, प्रेम्णः स्नेहं च प्रेरयति।
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵੈ ਲਗਿਆ ਭਉਜਲੁ ਤਰੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥
सतिगुर की सेवै लगिआ भउजलु तरै संसारु ॥सच्चिगुरुसेवाया सह संयोजितः मर्त्यः भयङ्करं जगत्-सागरं तरति।
ਮਨ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਇਸੀ ਅੰਤਰਿ ਬਿਬੇਕ ਬੀਚਾਰੁ ॥
मन चिंदिआ फलु पाइसी अंतरि बिबेक बीचारु ॥चित्तकामफलं लभ्यते, अन्तः स्पष्टचिन्तनविवेकबोधेन च।
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਈਐ ਸਭੁ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੧੬॥
नानक सतिगुरि मिलिऐ प्रभु पाईऐ सभु दूख निवारणहारु ॥१६॥हे नानक सच्चे गुरुं मिलित्वा भगवान् लभ्यते; सः सर्वदुःखनाशकः अस्ति। ||१६||
ਮਨਮੁਖ ਸੇਵਾ ਜੋ ਕਰੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
मनमुख सेवा जो करे दूजै भाइ चितु लाइ ॥स्वेच्छा मनमुखः सेवां कुर्यात्, परन्तु तस्य चैतन्यं द्वैतप्रेमसक्तं भवति।
ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇ ॥
पुतु कलतु कुटंबु है माइआ मोहु वधाइ ॥मायाद्वारा तस्य बालकानां, पतिपत्न्याः, बन्धुजनानाञ्च भावात्मकः आसक्तिः वर्धते ।
ਦਰਗਹਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਕੋਈ ਅੰਤਿ ਨ ਸਕੀ ਛਡਾਇ ॥
दरगहि लेखा मंगीऐ कोई अंति न सकी छडाइ ॥सः भगवतः प्राङ्गणे उत्तरदायी भविष्यति, अन्ते च कोऽपि तं तारयितुं न शक्नोति।