ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 665
ਪ੍ਰਭ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੀ ਕਾਰ ॥
प्रभ साचे की साची कार ॥सत्यं सत्यं भगवतः ईश्वरस्य सेवा।
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੪॥੪॥
नानक नामि सवारणहार ॥४॥४॥हे नानक नाम अलङ्कारः । ||४||४||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
धनासरी महला ३ ॥धनासरी, तृतीय मेहलः १.
ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਹਿ ਤਿਨ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
जो हरि सेवहि तिन बलि जाउ ॥भगवतः सेवकानां कृते अहं यज्ञः अस्मि।
ਤਿਨ ਹਿਰਦੈ ਸਾਚੁ ਸਚਾ ਮੁਖਿ ਨਾਉ ॥
तिन हिरदै साचु सचा मुखि नाउ ॥हृदि सत्यं तेषां अधरे सत्यं नाम ।
ਸਾਚੋ ਸਾਚੁ ਸਮਾਲਿਹੁ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
साचो साचु समालिहु दुखु जाइ ॥सत्यतमे निवसन्तः तेषां दुःखानि निवर्तन्ते।
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥
साचै सबदि वसै मनि आइ ॥१॥शबादस्य सत्यवचनेन तेषां मनसि वसितुं भगवान् आगच्छति। ||१||
ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੁਣਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਏ ॥
गुरबाणी सुणि मैलु गवाए ॥गुरबानीवचनं श्रुत्वा मलं प्रक्षाल्यते,
ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सहजे हरि नामु मंनि वसाए ॥१॥ रहाउ ॥ते च स्वाभाविकतया भगवतः नाम मनसि निक्षिपन्ति। ||१||विराम||
ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਏ ॥
कूड़ु कुसतु त्रिसना अगनि बुझाए ॥वञ्चनं वञ्चनं कामाग्निं च जियेत् |
ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਹਜਿ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
अंतरि सांति सहजि सुखु पाए ॥अन्तः शान्तिं, शान्तिं, सुखं च प्राप्नोति।
ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਚਲੈ ਤਾ ਆਪੁ ਜਾਇ ॥
गुर कै भाणै चलै ता आपु जाइ ॥गुरुस्य इच्छानुसारं यदि चरति तर्हि सः स्वस्य आत्म-अभिमानं निवारयति।
ਸਾਚੁ ਮਹਲੁ ਪਾਏ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੨॥
साचु महलु पाए हरि गुण गाइ ॥२॥सः भगवतः गौरवपूर्णस्तुतिं गायन् भगवतः सान्निध्यस्य सत्यं भवनं प्राप्नोति। ||२||
ਨ ਸਬਦੁ ਬੂਝੈ ਨ ਜਾਣੈ ਬਾਣੀ ॥
न सबदु बूझै न जाणै बाणी ॥अन्धः स्वेच्छा मनमुखः शब्दं न अवगच्छति; गुरुबनिवचनं न जानाति, .
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥
मनमुखि अंधे दुखि विहाणी ॥तथा च सः दुःखेन स्वजीवनं यापयति।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਤਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
सतिगुरु भेटे ता सुखु पाए ॥यदि तु सत्यगुरुं मिलति तर्हि शान्तिं लभते,
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥੩॥
हउमै विचहु ठाकि रहाए ॥३॥अन्तः अहङ्कारः च मौनम् अस्ति। ||३||
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਦਾਤਾ ਇਕੁ ਸੋਇ ॥
किस नो कहीऐ दाता इकु सोइ ॥अन्येन केन सह अहं वक्तव्यः ? एकः प्रभुः सर्वेषां दाता अस्ति।
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
किरपा करे सबदि मिलावा होइ ॥यदा सः स्वस्य अनुग्रहं ददाति तदा वयं शबदस्य वचनं प्राप्नुमः।
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
मिलि प्रीतम साचे गुण गावा ॥मम प्रियेन सह मिलित्वा सत्येश्वरस्य स्तुतिं महिमाम्।
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਸਾਚਾ ਭਾਵਾ ॥੪॥੫॥
नानक साचे साचा भावा ॥४॥५॥सत्यवादी भूत्वा नानक सच्चिदानन्दप्रियोऽभवम् । ||४||५||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
धनासरी महला ३ ॥धनासरी, तृतीय मेहलः १.
ਮਨੁ ਮਰੈ ਧਾਤੁ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
मनु मरै धातु मरि जाइ ॥मनः जिते तदा तस्य व्याकुलं भ्रमणं निवर्तते।
ਬਿਨੁ ਮਨ ਮੂਏ ਕੈਸੇ ਹਰਿ ਪਾਇ ॥
बिनु मन मूए कैसे हरि पाइ ॥मनः जित्वा विना कथं भगवता लभ्यते।
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮਰੈ ਦਾਰੂ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥
इहु मनु मरै दारू जाणै कोइ ॥दुर्लभं यो वेत्ति भेषजं मनः जितुम् |
ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੧॥
मनु सबदि मरै बूझै जनु सोइ ॥१॥शबादस्य वचनेन मनः जियते; एतत् भगवतः विनयशीलस्य सेवकस्य ज्ञायते। ||१||
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਹਰਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
जिस नो बखसे हरि दे वडिआई ॥भगवान् तं क्षमति, महिमानेन च आशीर्वादं ददाति।
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरपरसादि वसै मनि आई ॥ रहाउ ॥गुरुप्रसादेन भगवान् मनसि निवसितुं आगच्छति। ||विरामः||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
गुरमुखि करणी कार कमावै ॥गुरमुखः सत्कर्म करोति, २.
ਤਾ ਇਸੁ ਮਨ ਕੀ ਸੋਝੀ ਪਾਵੈ ॥
ता इसु मन की सोझी पावै ॥तथा च, सः एतत् मनः अवगन्तुम् आगच्छति।
ਮਨੁ ਮੈ ਮਤੁ ਮੈਗਲ ਮਿਕਦਾਰਾ ॥
मनु मै मतु मैगल मिकदारा ॥मत्तं मनः मद्येन सह गजः इव |
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਣਹਾਰਾ ॥੨॥
गुरु अंकसु मारि जीवालणहारा ॥२॥गुरुः तस्मिन् हारं स्थापयति, कायाकल्पं च करोति। ||२||
ਮਨੁ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੈ ਜਨੁ ਕੋਈ ॥
मनु असाधु साधै जनु कोई ॥मनः अनुशासितम् अस्ति; दुर्लभाः अल्पाः एव तस्य अनुशासनं कर्तुं शक्नुवन्ति।
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਈ ॥
अचरु चरै ता निरमलु होई ॥अभक्ष्यं यदि कश्चित् खादति तदा निर्मलः भवति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਇਆ ਸਵਾਰਿ ॥
गुरमुखि इहु मनु लइआ सवारि ॥गुरमुखत्वेन तस्य मनः अलङ्कृतम् अस्ति।
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਤਜੈ ਵਿਕਾਰ ॥੩॥
हउमै विचहु तजै विकार ॥३॥अहङ्कारः, भ्रष्टाचारः च अन्तःतः निर्मूलितः भवति। ||३||
ਜੋ ਧੁਰਿ ਰਖਿਅਨੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
जो धुरि रखिअनु मेलि मिलाइ ॥येषां प्रिमलेश्वरः स्वसंयोगे एकीकृत्य धारयति,
ਕਦੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
कदे न विछुड़हि सबदि समाइ ॥तस्मात् कदापि विरक्तः न भविष्यति; ते शब्दवचने विलीनाः भवन्ति।
ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਆਪੇ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ॥
आपणी कला आपे प्रभु जाणै ॥केवलं ईश्वरः एव स्वशक्तिं जानाति।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੬॥
नानक गुरमुखि नामु पछाणै ॥४॥६॥हे नानक गुरमुख साक्षात्करो नाम भगवतः नाम। ||४||६||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
धनासरी महला ३ ॥धनासरी, तृतीय मेहलः १.
ਕਾਚਾ ਧਨੁ ਸੰਚਹਿ ਮੂਰਖ ਗਾਵਾਰ ॥
काचा धनु संचहि मूरख गावार ॥अज्ञानिनः मूर्खाः मिथ्या धनं सञ्चयन्ति।
ਮਨਮੁਖ ਭੂਲੇ ਅੰਧ ਗਾਵਾਰ ॥
मनमुख भूले अंध गावार ॥अन्धाः मूर्खाः स्वेच्छा मनमुखाः भ्रष्टाः।
ਬਿਖਿਆ ਕੈ ਧਨਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ॥
बिखिआ कै धनि सदा दुखु होइ ॥विषं धनं नित्यं दुःखं जनयति।
ਨਾ ਸਾਥਿ ਜਾਇ ਨ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੧॥
ना साथि जाइ न परापति होइ ॥१॥भवद्भिः सह न गमिष्यति, न च लाभं दास्यति। ||१||
ਸਾਚਾ ਧਨੁ ਗੁਰਮਤੀ ਪਾਏ ॥
साचा धनु गुरमती पाए ॥गुरुशिक्षाद्वारा सत्यं धनं लभ्यते।
ਕਾਚਾ ਧਨੁ ਫੁਨਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥ ਰਹਾਉ ॥
काचा धनु फुनि आवै जाए ॥ रहाउ ॥मिथ्याधनं निरन्तरं आगच्छति गच्छति च। ||विरामः||
ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੇ ਸਭਿ ਮਰਹਿ ਗਵਾਰ ॥
मनमुखि भूले सभि मरहि गवार ॥मूर्खाः स्वेच्छा मनुष्यमुखाः सर्वे भ्रष्टाः म्रियन्ते च।
ਭਵਜਲਿ ਡੂਬੇ ਨ ਉਰਵਾਰਿ ਨ ਪਾਰਿ ॥
भवजलि डूबे न उरवारि न पारि ॥ते घोरविश्वसमुद्रे मज्जन्ति, न च एतत् तीरं, परं वा प्राप्तुं न शक्नुवन्ति।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ॥
सतिगुरु भेटे पूरै भागि ॥किन्तु सम्यक् दैवेन सत्यगुरुं मिलन्ति;
ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਅਹਿਨਿਸਿ ਬੈਰਾਗਿ ॥੨॥
साचि रते अहिनिसि बैरागि ॥२॥सत्यनाम्ना ओतप्रोताः दिवारात्रौ संसारविरक्ताः तिष्ठन्ति। ||२||
ਚਹੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
चहु जुग महि अंम्रितु साची बाणी ॥चतुर्युगेषु तस्य वचनस्य सच्चा बाणी अम्ब्रोसियल अमृतम् अस्ति।
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣੀ ॥
पूरै भागि हरि नामि समाणी ॥सम्यक् दैवेन सत्यनाम्नि लीनः भवति ।
ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਤਰਸਹਿ ਸਭਿ ਲੋਇ ॥
सिध साधिक तरसहि सभि लोइ ॥सिद्धा साधकाः सर्वे च नरा नाम स्पृहन्ति।
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੩॥
पूरै भागि परापति होइ ॥३॥सिद्ध दैवमात्रेण लभ्यते । ||३||
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਾਚਾ ਸਾਚਾ ਹੈ ਸੋਇ ॥
सभु किछु साचा साचा है सोइ ॥सच्चिदानन्दः सर्वं; सः सत्यः अस्ति।
ਊਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੋਇ ॥
ऊतम ब्रहमु पछाणै कोइ ॥केवलं कतिपये एव उदात्तं प्रभुं परमेश्वरं साक्षात्करोति।
ਸਚੁ ਸਾਚਾ ਸਚੁ ਆਪਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥
सचु साचा सचु आपि द्रिड़ाए ॥सः सत्यस्य सत्यतमः; सः एव सत्यं नाम अन्तः रोपयति।