संशयमोहितं मनः भृङ्गवत् गुञ्जति ।
शरीरस्य छिद्राणि निष्प्रयोजनानि, यदि मनः एतादृशेन महती भ्रष्टाभिलाषेण पूरिता भवति।
निजमैथुनेन फसन् यथा गजः |
गृहीत्वा शृङ्खलाभिः दृढतया धारितं शिरसि ताडितम्। ||२||
मनः मूढमण्डूक इव भक्तिपूजना विना |
शप्तं निन्दितं च भगवतः प्राङ्गणे, नाम विना भगवतः नाम।
न तस्य वर्गः मानं वा नास्ति, तस्य नाम अपि कोऽपि न उल्लिखति ।
स गुणहीनः पुरुषः - तस्य सर्वाणि दुःखानि दुःखानि च तस्य एकमात्रसहचराः सन्ति। ||३||
तस्य मनः बहिः भ्रमति, न च पुनः आनेतुं न च निरोधयितुं शक्यते।
भगवतः उदात्ततत्त्वेन ओतप्रोतं विना तस्य गौरवं श्रेयः वा नास्ति ।
त्वमेव श्रोता भगवन् त्वमेव अस्माकं रक्षकः ।
त्वं पृथिव्याः आश्रयः असि; त्वं स्वयमेव पश्यसि अवगच्छति च। ||४||
यदा त्वं स्वयं मां भ्रमयसि, कस्मै अहं शिकायतुं शक्नोमि?
गुरुं मिलित्वा तं वक्ष्यामि मम दुःखं मातः |
मम निरर्थकदोषान् परित्यज्य अधुना गुणं करोमि।
गुरुशब्दवचनेन ओतप्तः सच्चे भगवते लीनः अस्मि। ||५||
सच्चे गुरुणा सह मिलित्वा बुद्धिः उन्नता उन्नता च भवति।
मनः निर्मलं भवति, अहंकारः च प्रक्षालितः भवति।
मुक्तो नित्यं न कश्चित् बन्धने स्थापयितुं शक्नोति ।
सदा नाम जपेति, नान्यथा। ||६||
भगवतः इच्छानुसारं मनः आगच्छति गच्छति च।
एकः प्रभुः सर्वेषां मध्ये समाहितः अस्ति; अन्यत् किमपि वक्तुं न शक्यते।
तस्य आज्ञायाः हुकमः सर्वत्र व्याप्तः, सर्वे च तस्य आज्ञायां विलीनाः भवन्ति।
दुःखं सुखं च सर्वं तस्य इच्छायाः आधारेण आगच्छन्ति। ||७||
त्वं अमोघः असि; भवन्तः कदापि त्रुटिं न कुर्वन्ति।
ये गुरुशब्दस्य वचनं शृण्वन्ति - तेषां बुद्धिः गभीराः गहनाः च भवन्ति।
त्वं मम महाप्रभो गुरो शब्दे समाहितः |
प्रसन्नं मनः मे नानक सत्येश्वरं स्तुवन् | ||८||२||
बसन्त, प्रथम मेहल : १.
भगवतः दर्शनस्य भगवतः दर्शनस्य तृष्णा यः सः ।
द्वन्द्वं त्यक्त्वा एकेश्वरे लीनः भवति।
तस्य वेदनाः अपहृताः भवन्ति, यथा सः अम्ब्रोसियलामृते मथयति, पिबति च।
गुरमुखः अवगच्छति, एकेश्वरे च विलीयते। ||१||
एतावन्तः क्रन्दन्ति तव दर्शनार्थं भगवन् |
गुरुस्य शाबादस्य वचनं साक्षात्कृत्य तस्य सह विलीनतां गच्छन्ति ते कियत् दुर्लभाः। ||१||विराम||
एकेश्वरस्य नाम जपेम इति वेदाः ।
सः अनन्तः अस्ति; तस्य सीमां कः प्राप्नुयात् ?
एकः एव प्रजापतिः अस्ति, यः जगतः सृष्टवान् ।
स्तम्भं विना पृथिवीं आकाशं च धारयति । ||२||
आध्यात्मप्रज्ञा ध्यानं च एकेश्वरस्य वचनस्य बनिस्य रागे निहितम् अस्ति।
एकः प्रभुः अस्पृष्टः अकलङ्कः च अस्ति; तस्य कथा अवाच्यम् अस्ति।
शबद् इति वचनं एकस्य सत्यस्य भगवतः चिह्नम्।
सिद्धगुरुद्वारा ज्ञातेश्वरः । ||३||
धर्मस्य एकः एव धर्मः अस्ति; सर्वे एतत् सत्यं गृह्णन्तु।
गुरुशिक्षायाः माध्यमेन सिद्धः भवति, सर्वाणि युगानि यावत्।
अव्यक्त आकाशेश्वरसंयुक्तः, प्रेम्णा च एकस्मिन् लीनः ।
गुरमुखः अदृश्यं अनन्तं च प्राप्नोति। ||४||
एकं दिव्यासिंहासनं, एकः परमो राजा च ।
स्वतन्त्रः भगवान् ईश्वरः सर्वत्र व्याप्तः अस्ति।
त्रैलोक्यं तस्य उदात्तेश्वरस्य सृष्टिः।
सृष्टेः एकः प्रजापतिः अगाह्यः दुर्बोधः च अस्ति। ||५||
तस्य रूपं एकमेव सत्यं तस्य नाम।
तत्र सच्चा न्यायः प्रशासितः भवति।
ये सत्याभ्यासं कुर्वन्ति ते सम्मानिताः स्वीक्रियन्ते च।
सच्चे भगवतः प्राङ्गणे ते सम्मानिताः भवन्ति। ||६||
एकेश्वरस्य भक्तिपूजा एकेश्वरप्रेमस्य अभिव्यक्तिः ।
ईश्वरभयं तस्य भक्तिपूजां च विना मर्त्यः पुनर्जन्मनि आगच्छति गच्छति च।
गुरुतः एतां बोधं लभते लोके सत्कृतातिथिवत् वसति।