ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1246
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਮਨਹੁ ਜਿ ਅੰਧੇ ਕੂਪ ਕਹਿਆ ਬਿਰਦੁ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ॥
मनहु जि अंधे कूप कहिआ बिरदु न जाणनी ॥गभीराः कृष्णा गर्ता इव ये मर्त्याः जीवनस्य प्रयोजनं व्याख्यायमानेऽपि न अवगच्छन्ति ।
ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਊਂਧੈ ਕਵਲਿ ਦਿਸਨਿੑ ਖਰੇ ਕਰੂਪ ॥
मनि अंधै ऊंधै कवलि दिसनि खरे करूप ॥तेषां मनः अन्धः, तेषां हृदयकमलानि च उल्टानि; ते सर्वथा कुरूपाः दृश्यन्ते।
ਇਕਿ ਕਹਿ ਜਾਣਹਿ ਕਹਿਆ ਬੁਝਹਿ ਤੇ ਨਰ ਸੁਘੜ ਸਰੂਪ ॥
इकि कहि जाणहि कहिआ बुझहि ते नर सुघड़ सरूप ॥केचन वक्तुं जानन्ति, यत् कथितं तत् अवगच्छन्ति च। ते बुद्धिमन्तः सुन्दराः च सन्ति।
ਇਕਨਾ ਨਾਦ ਨ ਬੇਦ ਨ ਗੀਅ ਰਸੁ ਰਸ ਕਸ ਨ ਜਾਣੰਤਿ ॥
इकना नाद न बेद न गीअ रसु रस कस न जाणंति ॥नादस्य वा वेदस्य वा सङ्गीतस्य, गुणस्य, दुष्टस्य वा विषये केचन न अवगच्छन्ति।
ਇਕਨਾ ਸੁਧਿ ਨ ਬੁਧਿ ਨ ਅਕਲਿ ਸਰ ਅਖਰ ਕਾ ਭੇਉ ਨ ਲਹੰਤਿ ॥
इकना सुधि न बुधि न अकलि सर अखर का भेउ न लहंति ॥केचन अवगमनबुद्ध्या, उदात्तबुद्ध्या वा धन्याः न भवन्ति; ते परमेश्वरस्य वचनस्य रहस्यं न गृह्णन्ति।
ਨਾਨਕ ਸੇ ਨਰ ਅਸਲਿ ਖਰ ਜਿ ਬਿਨੁ ਗੁਣ ਗਰਬੁ ਕਰੰਤਿ ॥੨॥
नानक से नर असलि खर जि बिनु गुण गरबु करंति ॥२॥हे नानक ते खराः; ते अतीव गर्विताः सन्ति, परन्तु तेषां गुणाः सर्वथा नास्ति। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਭ ਪਵਿਤੁ ਹੈ ਧਨੁ ਸੰਪੈ ਮਾਇਆ ॥
गुरमुखि सभ पवितु है धनु संपै माइआ ॥गुरमुखाय सर्वं पवित्रम्-धनं, सम्पत्तिं, माया।
ਹਰਿ ਅਰਥਿ ਜੋ ਖਰਚਦੇ ਦੇਂਦੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
हरि अरथि जो खरचदे देंदे सुखु पाइआ ॥ये भगवतः धनं व्यययन्ति ते दानेन शान्तिं प्राप्नुवन्ति।
ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਤਿਨ ਤੋਟਿ ਨ ਆਇਆ ॥
जो हरि नामु धिआइदे तिन तोटि न आइआ ॥ये भगवन्नामध्यानन्ति ते कदापि वंचिताः न भविष्यन्ति।
ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਨਦਰੀ ਆਵਦਾ ਮਾਇਆ ਸੁਟਿ ਪਾਇਆ ॥
गुरमुखां नदरी आवदा माइआ सुटि पाइआ ॥गुरमुखाः भगवन्तं द्रष्टुं आगच्छन्ति, मायावस्तूनि त्यक्त्वा।
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾਂ ਹੋਰੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੨੨॥
नानक भगतां होरु चिति न आवई हरि नामि समाइआ ॥२२॥हे नानक, भक्ताः अन्यत् किमपि न चिन्तयन्ति; ते भगवतः नाम्ना लीना भवन्ति। ||२२||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
सलोक मः ४ ॥सलोक, चतुर्थ मेहल : १.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥
सतिगुरु सेवनि से वडभागी ॥ये सत्यगुरुं सेवन्ते ते अतीव भाग्यवन्तः।
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਜਿਨੑਾ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
सचै सबदि जिना एक लिव लागी ॥ते एकस्य ईश्वरस्य वचनस्य सच्चे शब्दस्य प्रेम्णा अनुकूलाः सन्ति।
ਗਿਰਹ ਕੁਟੰਬ ਮਹਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧੀ ॥
गिरह कुटंब महि सहजि समाधी ॥स्वगृहे कुले च स्वाभाविकसमाधिषु भवन्ति।
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਸਚੇ ਬੈਰਾਗੀ ॥੧॥
नानक नामि रते से सचे बैरागी ॥१॥नानक, ये नामानुरूपाः सच्चिदानन्दाः संसारविरक्ताः। ||१||
ਮਃ ੪ ॥
मः ४ ॥चतुर्थ मेहलः १.
ਗਣਤੈ ਸੇਵ ਨ ਹੋਵਈ ਕੀਤਾ ਥਾਇ ਨ ਪਾਇ ॥
गणतै सेव न होवई कीता थाइ न पाइ ॥गणिता सेवा न सर्वथा सेवा, कृतं च न अनुमोदितम्।
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਸਚਿ ਨ ਲਗੋ ਭਾਉ ॥
सबदै सादु न आइओ सचि न लगो भाउ ॥शबदस्य ईश्वरस्य वचनस्य स्वादः न स्वादितः यदि मर्त्यः सच्चिदानन्देश्वरस्य प्रेम्णि न भवति।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਨ ਲਗਈ ਮਨਹਠਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
सतिगुरु पिआरा न लगई मनहठि आवै जाइ ॥हठिचित्तः सच्चिगुरुमपि न रोचते; पुनर्जन्मनि आगच्छति गच्छति च।
ਜੇ ਇਕ ਵਿਖ ਅਗਾਹਾ ਭਰੇ ਤਾਂ ਦਸ ਵਿਖਾਂ ਪਿਛਾਹਾ ਜਾਇ ॥
जे इक विख अगाहा भरे तां दस विखां पिछाहा जाइ ॥सः एकं पदं अग्रे गच्छति, दश पदानि च पृष्ठतः।
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
सतिगुर की सेवा चाकरी जे चलहि सतिगुर भाइ ॥मर्त्यः सच्चे गुरुस्य सेवायै कार्यं करोति, यदि सः सच्चे गुरुस्य इच्छायाः अनुरूपं चलति।
ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸਹਜੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
आपु गवाइ सतिगुरू नो मिलै सहजे रहै समाइ ॥आत्मनः अभिमानं नष्टं करोति, सत्यगुरुं च मिलति; सः सहजतया भगवति लीनः तिष्ठति।
ਨਾਨਕ ਤਿਨੑਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਸਚੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
नानक तिना नामु न वीसरै सचे मेलि मिलाइ ॥२॥हे नानक, ते नाम भगवतः नाम कदापि न विस्मरन्ति; ते सत्येश्वरेण सह संयोगेन एकीकृताः सन्ति। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਖਾਨ ਮਲੂਕ ਕਹਾਇਦੇ ਕੋ ਰਹਣੁ ਨ ਪਾਈ ॥
खान मलूक कहाइदे को रहणु न पाई ॥सम्राट् शासकाः इति वदन्ति, परन्तु तेषु कश्चन अपि स्थातुं न अर्हति ।
ਗੜੑ ਮੰਦਰ ਗਚ ਗੀਰੀਆ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਈ ॥
गड़ मंदर गच गीरीआ किछु साथि न जाई ॥तेषां दृढदुर्गाः भवनानि च - तेषु कश्चन अपि तेषां सह न गमिष्यति।
ਸੋਇਨ ਸਾਖਤਿ ਪਉਣ ਵੇਗ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਚਤੁਰਾਈ ॥
सोइन साखति पउण वेग ध्रिगु ध्रिगु चतुराई ॥तेषां सुवर्णाश्वाः, वायुवेगाः शापिताः, शापिताः च तेषां चतुराः युक्तयः।
ਛਤੀਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪਰਕਾਰ ਕਰਹਿ ਬਹੁ ਮੈਲੁ ਵਧਾਈ ॥
छतीह अंम्रित परकार करहि बहु मैलु वधाई ॥षट्त्रिंशत् स्वादिष्टान् खादन् प्रदूषणेन प्रफुल्लिताः भवन्ति।
ਨਾਨਕ ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸਹਿ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ਮਨਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥੨੩॥
नानक जो देवै तिसहि न जाणनी मनमुखि दुखु पाई ॥२३॥हे नानक स्वेच्छा मनमुखं न जानाति दातारं तथा दुःखेन पीडते। ||२३||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥सलोक, तृतीय मेहल : १.
ਪੜਿੑ ਪੜਿੑ ਪੰਡਿਤ ਮੁੋਨੀ ਥਕੇ ਦੇਸੰਤਰ ਭਵਿ ਥਕੇ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
पड़ि पड़ि पंडित मुोनी थके देसंतर भवि थके भेखधारी ॥पण्डिताः, धर्मविदः, मौनऋषयः च यावत् श्रान्ताः न भवन्ति तावत् पठन्ति पठन्ति च। ते धर्मवस्त्रधारिणः परदेशेषु भ्रमन्ति, यावत् ते क्षीणाः न भवन्ति।
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਨਾਉ ਕਦੇ ਨ ਪਾਇਨਿ ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ ਅਤਿ ਭਾਰੀ ॥
दूजै भाइ नाउ कदे न पाइनि दुखु लागा अति भारी ॥द्वैतप्रेमेण ते कदापि नाम न प्राप्नुवन्ति। वेदनाग्रहणे धारिताः, ते घोरं दुःखं प्राप्नुवन्ति।
ਮੂਰਖ ਅੰਧੇ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸੇਵਹਿ ਮਾਇਆ ਕੈ ਬਿਉਹਾਰੀ ॥
मूरख अंधे त्रै गुण सेवहि माइआ कै बिउहारी ॥अन्धाः मूर्खाः त्रयः गुणाः, त्रयः स्वभावाः सेवन्ते; ते केवलं माया सह व्यवहारं कुर्वन्ति।
ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਉਦਰੁ ਭਰਣ ਕੈ ਤਾਈ ਪਾਠ ਪੜਹਿ ਗਾਵਾਰੀ ॥
अंदरि कपटु उदरु भरण कै ताई पाठ पड़हि गावारी ॥हृदये वञ्चनं कृत्वा मूर्खाः उदरपूरणार्थं पवित्रग्रन्थान् पठन्ति स्म ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਜਿਨ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰੀ ॥
सतिगुरु सेवे सो सुखु पाए जिन हउमै विचहु मारी ॥सच्चिगुरुं सेवते शान्तिं लभते; सः अहङ्कारं अन्तःतः निर्मूलयति।
ਨਾਨਕ ਪੜਣਾ ਗੁਨਣਾ ਇਕੁ ਨਾਉ ਹੈ ਬੂਝੈ ਕੋ ਬੀਚਾਰੀ ॥੧॥
नानक पड़णा गुनणा इकु नाउ है बूझै को बीचारी ॥१॥नानक, जपं वासार्थं च एकं नाम अस्ति; कथं दुर्लभाः सन्ति ये एतत् चिन्तयन्ति अवगच्छन्ति च। ||१||
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥तृतीय मेहलः १.
ਨਾਂਗੇ ਆਵਣਾ ਨਾਂਗੇ ਜਾਣਾ ਹਰਿ ਹੁਕਮੁ ਪਾਇਆ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ॥
नांगे आवणा नांगे जाणा हरि हुकमु पाइआ किआ कीजै ॥नग्नाः आगच्छामः, नग्नाः च गच्छामः। एतत् भगवतः आज्ञया; अन्यत् किं कर्तुं शक्नुमः ?
ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਸੋਈ ਲੈ ਜਾਇਗਾ ਰੋਸੁ ਕਿਸੈ ਸਿਉ ਕੀਜੈ ॥
जिस की वसतु सोई लै जाइगा रोसु किसै सिउ कीजै ॥वस्तु तस्यैव भवति; स तं हरति; केन सह क्रुद्धः भवेत्।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥
गुरमुखि होवै सु भाणा मंने सहजे हरि रसु पीजै ॥यः गुरमुखः भवति सः ईश्वरस्य इच्छां स्वीकुर्वति; सः सहजतया भगवतः उदात्ततत्त्वे पिबति।
ਨਾਨਕ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਦਾ ਸਲਾਹਿਹੁ ਰਸਨਾ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ॥੨॥
नानक सुखदाता सदा सलाहिहु रसना रामु रवीजै ॥२॥शान्तिप्रदं नानक स्तुवन् सदा; जिह्वाया भगवन्तं आस्वादय। ||२||