ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1246

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ആദ്യ മെഹൽ:

ਮਨਹੁ ਜਿ ਅੰਧੇ ਕੂਪ ਕਹਿਆ ਬਿਰਦੁ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ॥

manahu ji andhe koop kahiaa birad na jaananaee |

അഗാധമായ അന്ധകാരക്കുഴികൾ പോലെയുള്ള മനസ്സുള്ള ആ മനുഷ്യർക്ക് ജീവിതത്തിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യം വിശദീകരിക്കുമ്പോഴും മനസ്സിലാകുന്നില്ല.

ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਊਂਧੈ ਕਵਲਿ ਦਿਸਨਿੑ ਖਰੇ ਕਰੂਪ ॥

man andhai aoondhai kaval disani khare karoop |

അവരുടെ മനസ്സ് അന്ധമാണ്, അവരുടെ ഹൃദയ താമരകൾ തലകീഴായി നിൽക്കുന്നു; അവർ തികച്ചും വൃത്തികെട്ടതായി കാണുന്നു.

ਇਕਿ ਕਹਿ ਜਾਣਹਿ ਕਹਿਆ ਬੁਝਹਿ ਤੇ ਨਰ ਸੁਘੜ ਸਰੂਪ ॥

eik keh jaaneh kahiaa bujheh te nar sugharr saroop |

ചിലർക്ക് എങ്ങനെ സംസാരിക്കണമെന്ന് അറിയാം, അവരോട് പറയുന്നത് മനസ്സിലാക്കുന്നു. അവർ ജ്ഞാനികളും സുന്ദരന്മാരുമാണ്.

ਇਕਨਾ ਨਾਦ ਨ ਬੇਦ ਨ ਗੀਅ ਰਸੁ ਰਸ ਕਸ ਨ ਜਾਣੰਤਿ ॥

eikanaa naad na bed na geea ras ras kas na jaanant |

ചിലർക്ക് നാടിൻ്റെയോ വേദങ്ങളുടെയോ ശബ്ദപ്രവാഹത്തെക്കുറിച്ചോ സംഗീതത്തെക്കുറിച്ചോ സദ്ഗുണത്തെക്കുറിച്ചോ അധർമത്തെക്കുറിച്ചോ മനസ്സിലാകുന്നില്ല.

ਇਕਨਾ ਸੁਧਿ ਨ ਬੁਧਿ ਨ ਅਕਲਿ ਸਰ ਅਖਰ ਕਾ ਭੇਉ ਨ ਲਹੰਤਿ ॥

eikanaa sudh na budh na akal sar akhar kaa bheo na lahant |

ചിലർക്ക് ധാരണയോ ബുദ്ധിശക്തിയോ ഉദാത്തമായ ബുദ്ധിയോ ഇല്ല; ദൈവവചനത്തിൻ്റെ രഹസ്യം അവർ ഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.

ਨਾਨਕ ਸੇ ਨਰ ਅਸਲਿ ਖਰ ਜਿ ਬਿਨੁ ਗੁਣ ਗਰਬੁ ਕਰੰਤਿ ॥੨॥

naanak se nar asal khar ji bin gun garab karant |2|

നാനാക്ക്, അവർ കഴുതകളാണ്; അവർ സ്വയം അഭിമാനിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവർക്ക് യാതൊരു ഗുണവുമില്ല. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਭ ਪਵਿਤੁ ਹੈ ਧਨੁ ਸੰਪੈ ਮਾਇਆ ॥

guramukh sabh pavit hai dhan sanpai maaeaa |

ഗുർമുഖിന്, എല്ലാം പവിത്രമാണ്: സമ്പത്ത്, സ്വത്ത്, മായ.

ਹਰਿ ਅਰਥਿ ਜੋ ਖਰਚਦੇ ਦੇਂਦੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

har arath jo kharachade dende sukh paaeaa |

ഭഗവാൻ്റെ സമ്പത്ത് ചെലവഴിക്കുന്നവർ ദാനത്തിലൂടെ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.

ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਤਿਨ ਤੋਟਿ ਨ ਆਇਆ ॥

jo har naam dhiaaeide tin tott na aaeaa |

ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നവർക്ക് ഒരിക്കലും നഷ്ടമാകില്ല.

ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਨਦਰੀ ਆਵਦਾ ਮਾਇਆ ਸੁਟਿ ਪਾਇਆ ॥

guramukhaan nadaree aavadaa maaeaa sutt paaeaa |

ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാനെ കാണാൻ വരുന്നു, മായയുടെ കാര്യങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਭਗਤਾਂ ਹੋਰੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੨੨॥

naanak bhagataan hor chit na aavee har naam samaaeaa |22|

ഓ നാനാക്ക്, ഭക്തർ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കുന്നില്ല; അവർ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||22||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

salok mahalaa 4 |

സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥

satigur sevan se vaddabhaagee |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവർ മഹാഭാഗ്യവാന്മാരാണ്.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਜਿਨੑਾ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥

sachai sabad jinaa ek liv laagee |

ഏകദൈവത്തിൻ്റെ വചനമായ യഥാർത്ഥ ശബാദിനോട് അവർ സ്നേഹപൂർവ്വം ഇണങ്ങിച്ചേരുന്നു.

ਗਿਰਹ ਕੁਟੰਬ ਮਹਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧੀ ॥

girah kuttanb meh sahaj samaadhee |

സ്വന്തം വീട്ടിലും കുടുംബത്തിലും അവർ സ്വാഭാവിക സമാധിയിലാണ്.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਸਚੇ ਬੈਰਾਗੀ ॥੧॥

naanak naam rate se sache bairaagee |1|

ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തോട് ഇണങ്ങിയവർ യഥാർത്ഥത്തിൽ ലോകത്തിൽ നിന്ന് വേർപെട്ടവരാണ്. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਗਣਤੈ ਸੇਵ ਨ ਹੋਵਈ ਕੀਤਾ ਥਾਇ ਨ ਪਾਇ ॥

ganatai sev na hovee keetaa thaae na paae |

കണക്കാക്കിയ സേവനം ഒരു സേവനവും അല്ല, ചെയ്‌തത് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.

ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਸਚਿ ਨ ਲਗੋ ਭਾਉ ॥

sabadai saad na aaeio sach na lago bhaau |

മർത്യൻ യഥാർത്ഥ ദൈവവുമായി പ്രണയത്തിലല്ലെങ്കിൽ ദൈവവചനമായ ശബാദിൻ്റെ രുചി ആസ്വദിക്കില്ല.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਨ ਲਗਈ ਮਨਹਠਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

satigur piaaraa na lagee manahatth aavai jaae |

ശാഠ്യക്കാരൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെപ്പോലും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല; അവൻ പുനർജന്മത്തിൽ വരുന്നു, പോകുന്നു.

ਜੇ ਇਕ ਵਿਖ ਅਗਾਹਾ ਭਰੇ ਤਾਂ ਦਸ ਵਿਖਾਂ ਪਿਛਾਹਾ ਜਾਇ ॥

je ik vikh agaahaa bhare taan das vikhaan pichhaahaa jaae |

അവൻ ഒരു പടി മുന്നോട്ട്, പത്തടി പിന്നോട്ട്.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥

satigur kee sevaa chaakaree je chaleh satigur bhaae |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛയ്ക്ക് അനുസൃതമായി നടന്നാൽ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാൻ മർത്യൻ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸਹਜੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

aap gavaae satiguroo no milai sahaje rahai samaae |

അവൻ തൻ്റെ ആത്മാഭിമാനം നഷ്ടപ്പെട്ടു, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു; അവൻ അവബോധപൂർവ്വം കർത്താവിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਤਿਨੑਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਸਚੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥

naanak tinaa naam na veesarai sache mel milaae |2|

നാനാക്ക്, അവർ ഒരിക്കലും ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം മറക്കില്ല; അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവുമായി ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਖਾਨ ਮਲੂਕ ਕਹਾਇਦੇ ਕੋ ਰਹਣੁ ਨ ਪਾਈ ॥

khaan malook kahaaeide ko rahan na paaee |

അവർ സ്വയം ചക്രവർത്തിമാരും ഭരണാധികാരികളും എന്ന് വിളിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവരാരും തുടരാൻ അനുവദിക്കില്ല.

ਗੜੑ ਮੰਦਰ ਗਚ ਗੀਰੀਆ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਈ ॥

garra mandar gach geereea kichh saath na jaaee |

അവരുടെ ഉറച്ച കോട്ടകളും മാളികകളും - അവയൊന്നും അവരോടൊപ്പം പോകില്ല.

ਸੋਇਨ ਸਾਖਤਿ ਪਉਣ ਵੇਗ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਚਤੁਰਾਈ ॥

soein saakhat paun veg dhrig dhrig chaturaaee |

കാറ്റുപോലെ വേഗമേറിയ അവരുടെ സ്വർണ്ണവും കുതിരകളും ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവരുടെ സമർത്ഥമായ തന്ത്രങ്ങൾ ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਛਤੀਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪਰਕਾਰ ਕਰਹਿ ਬਹੁ ਮੈਲੁ ਵਧਾਈ ॥

chhateeh amrit parakaar kareh bahu mail vadhaaee |

മുപ്പത്തിയാറ് പലഹാരങ്ങൾ കഴിച്ച് അവ മലിനീകരണത്താൽ വീർപ്പുമുട്ടുന്നു.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸਹਿ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ਮਨਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥੨੩॥

naanak jo devai tiseh na jaananaee manamukh dukh paaee |23|

ഓ നാനാക്ക്, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ നൽകുന്നവനെ അറിയുന്നില്ല, അതിനാൽ അവൻ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു. ||23||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਪੜਿੑ ਪੜਿੑ ਪੰਡਿਤ ਮੁੋਨੀ ਥਕੇ ਦੇਸੰਤਰ ਭਵਿ ਥਕੇ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥

parri parri panddit muonee thake desantar bhav thake bhekhadhaaree |

പണ്ഡിറ്റുകളും മതപണ്ഡിതന്മാരും നിശ്ശബ്ദരായ സന്യാസിമാരും തളരുന്നതുവരെ വായിക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവർ തളർന്നുപോകുന്നതുവരെ മതപരമായ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച് വിദേശ രാജ്യങ്ങളിലൂടെ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.