ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1285
ਇਕਿ ਨਗਨ ਫਿਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਨਂੀਦ ਨ ਸੋਵਹੀ ॥
eik nagan fireh din raat naneed na sovahee |ചിലർ രാവും പകലും നഗ്നരായി അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു, ഒരിക്കലും ഉറങ്ങുന്നില്ല.
ਇਕਿ ਅਗਨਿ ਜਲਾਵਹਿ ਅੰਗੁ ਆਪੁ ਵਿਗੋਵਹੀ ॥
eik agan jalaaveh ang aap vigovahee |ചിലർ കൈകാലുകൾ തീയിൽ കത്തിച്ച് സ്വയം കേടുവരുത്തുകയും നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਤਨੁ ਛਾਰੁ ਕਿਆ ਕਹਿ ਰੋਵਹੀ ॥
vin naavai tan chhaar kiaa keh rovahee |പേരില്ലാതെ ശരീരം വെണ്ണീറാകുന്നു; പിന്നെ സംസാരിച്ച് കരഞ്ഞിട്ട് എന്ത് പ്രയോജനം?
ਸੋਹਨਿ ਖਸਮ ਦੁਆਰਿ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹੀ ॥੧੫॥
sohan khasam duaar ji satigur sevahee |15|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവർ, അവരുടെ നാഥൻ്റെയും യജമാനൻ്റെയും കൊട്ടാരത്തിൽ അലങ്കരിക്കപ്പെടുകയും ഉന്നതരാകുകയും ചെയ്യുന്നു. ||15||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਬਾਬੀਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੈ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਦਰਿ ਸੁਣੀ ਪੁਕਾਰ ॥
baabeehaa amrit velai boliaa taan dar sunee pukaar |നേരം പുലരുന്നതിന് മുമ്പുള്ള പ്രഭാതത്തിൽ മഴപ്പക്ഷി ചിന്നംവിളിക്കുന്നു; അതിൻ്റെ പ്രാർത്ഥന കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ കേൾക്കുന്നു.
ਮੇਘੈ ਨੋ ਫੁਰਮਾਨੁ ਹੋਆ ਵਰਸਹੁ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥
meghai no furamaan hoaa varasahu kirapaa dhaar |കാരുണ്യത്തിൻ്റെ മഴ പെയ്തിറങ്ങാൻ മേഘങ്ങളോട് കൽപ്പന പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു.
ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਜਿਨੀ ਸਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
hau tin kai balihaaranai jinee sach rakhiaa ur dhaar |യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നവർക്കുള്ള ത്യാഗമാണ് ഞാൻ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੇ ਸਭ ਹਰੀਆਵਲੀ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧॥
naanak naame sabh hareeaavalee gur kai sabad veechaar |1|ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തിലൂടെ എല്ലാവരും പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਬਾਬੀਹਾ ਇਵ ਤੇਰੀ ਤਿਖਾ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰ ॥
baabeehaa iv teree tikhaa na utarai je sau kareh pukaar |ഹേ മഴപ്പക്ഷിയേ, നീ നൂറു തവണ നിലവിളിച്ചാലും ദാഹം ശമിപ്പിക്കാനുള്ള വഴി ഇതല്ല.
ਨਦਰੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਨਦਰੀ ਉਪਜੈ ਪਿਆਰੁ ॥
nadaree satigur paaeeai nadaree upajai piaar |ദൈവകൃപയാൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടെത്തി; അവൻ്റെ കൃപയാൽ, സ്നേഹം ഉണർന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਹਿ ਵਿਕਾਰ ॥੨॥
naanak saahib man vasai vichahu jaeh vikaar |2|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവും ഗുരുവും മനസ്സിൽ വസിക്കുമ്പോൾ, അഴിമതിയും തിന്മയും ഉള്ളിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോകുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਇਕਿ ਜੈਨੀ ਉਝੜ ਪਾਇ ਧੁਰਹੁ ਖੁਆਇਆ ॥
eik jainee ujharr paae dhurahu khuaaeaa |ചിലർ ജൈനന്മാരാണ്, മരുഭൂമിയിൽ സമയം കളയുന്നു; മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധിയാൽ അവർ നശിച്ചു.
ਤਿਨ ਮੁਖਿ ਨਾਹੀ ਨਾਮੁ ਨ ਤੀਰਥਿ ਨੑਾਇਆ ॥
tin mukh naahee naam na teerath naaeaa |കർത്താവിൻ്റെ നാമമായ നാമം അവരുടെ അധരങ്ങളിൽ ഇല്ല; അവർ പുണ്യ തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളിൽ കുളിക്കാറില്ല.
ਹਥੀ ਸਿਰ ਖੋਹਾਇ ਨ ਭਦੁ ਕਰਾਇਆ ॥
hathee sir khohaae na bhad karaaeaa |ഷേവ് ചെയ്യുന്നതിനുപകരം അവർ കൈകൊണ്ട് മുടി പുറത്തെടുക്കുന്നു.
ਕੁਚਿਲ ਰਹਹਿ ਦਿਨ ਰਾਤਿ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥
kuchil raheh din raat sabad na bhaaeaa |അവർ രാവും പകലും അശുദ്ധരാകുന്നു; അവർ ശബാദിൻ്റെ വചനം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല.
ਤਿਨ ਜਾਤਿ ਨ ਪਤਿ ਨ ਕਰਮੁ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
tin jaat na pat na karam janam gavaaeaa |അവർക്ക് സ്ഥാനമോ ബഹുമാനമോ നല്ല കർമ്മമോ ഇല്ല. അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിതം വെറുതെ പാഴാക്കുന്നു.
ਮਨਿ ਜੂਠੈ ਵੇਜਾਤਿ ਜੂਠਾ ਖਾਇਆ ॥
man jootthai vejaat jootthaa khaaeaa |അവരുടെ മനസ്സ് വ്യാജവും അശുദ്ധവുമാണ്; അവർ തിന്നുന്നത് അശുദ്ധവും മലിനവുമാണ്.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਆਚਾਰੁ ਨ ਕਿਨ ਹੀ ਪਾਇਆ ॥
bin sabadai aachaar na kin hee paaeaa |ശബാദ് ഇല്ലാതെ, ആരും നല്ല പെരുമാറ്റത്തിൻ്റെ ഒരു ജീവിതശൈലി കൈവരിക്കില്ല.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਓਅੰਕਾਰਿ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੧੬॥
guramukh oankaar sach samaaeaa |16|ഗുരുമുഖൻ സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ യഥാർത്ഥ ദൈവത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||16||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਾਵਣਿ ਸਰਸੀ ਕਾਮਣੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥
saavan sarasee kaamanee gurasabadee veechaar |സാവൻ മാസത്തിൽ, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിച്ച് വധു സന്തോഷവതിയാണ്.
ਨਾਨਕ ਸਦਾ ਸੁਹਾਗਣੀ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਅਪਾਰਿ ॥੧॥
naanak sadaa suhaaganee gur kai het apaar |1|ഓ നാനാക്ക്, അവൾ എന്നേക്കും സന്തോഷമുള്ള ഒരു ആത്മ വധുവാണ്; ഗുരുവിനോടുള്ള അവളുടെ സ്നേഹം പരിധിയില്ലാത്തതാണ്. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਾਵਣਿ ਦਝੈ ਗੁਣ ਬਾਹਰੀ ਜਿਸੁ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
saavan dajhai gun baaharee jis doojai bhaae piaar |സാവനിൽ, ഒരു പുണ്യവുമില്ലാത്ത അവൾ ദ്വന്ദ്വത്തിൻ്റെ ആസക്തിയിലും സ്നേഹത്തിലും ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਪਿਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਸਭੁ ਸੀਗਾਰੁ ਖੁਆਰੁ ॥੨॥
naanak pir kee saar na jaanee sabh seegaar khuaar |2|ഓ നാനാക്ക്, അവൾ തൻ്റെ ഭർത്താവായ ഭഗവാൻ്റെ മൂല്യത്തെ വിലമതിക്കുന്നില്ല; അവളുടെ അലങ്കാരങ്ങളൊക്കെയും വിലപ്പോവില്ല. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਚਾ ਅਲਖ ਅਭੇਉ ਹਠਿ ਨ ਪਤੀਜਈ ॥
sachaa alakh abheo hatth na pateejee |സത്യവും അദൃശ്യവും നിഗൂഢവുമായ കർത്താവ് ശാഠ്യത്താൽ ജയിക്കപ്പെടുന്നില്ല.
ਇਕਿ ਗਾਵਹਿ ਰਾਗ ਪਰੀਆ ਰਾਗਿ ਨ ਭੀਜਈ ॥
eik gaaveh raag pareea raag na bheejee |ചിലർ പരമ്പരാഗത രാഗങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് പാടുന്നു, എന്നാൽ ഈ രാഗങ്ങളിൽ ഭഗവാൻ പ്രസാദിക്കുന്നില്ല.
ਇਕਿ ਨਚਿ ਨਚਿ ਪੂਰਹਿ ਤਾਲ ਭਗਤਿ ਨ ਕੀਜਈ ॥
eik nach nach pooreh taal bhagat na keejee |ചിലർ നൃത്തം ചെയ്യുകയും നൃത്തം ചെയ്യുകയും ബീറ്റ് നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ അവർ അവനെ ഭക്തിയോടെ ആരാധിക്കുന്നില്ല.
ਇਕਿ ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਹਿ ਮੂਰਖ ਤਿਨਾ ਕਿਆ ਕੀਜਈ ॥
eik an na khaeh moorakh tinaa kiaa keejee |ചിലർ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിസമ്മതിക്കുന്നു; ഈ വിഡ്ഢികളെ എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും?
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਹੋਈ ਬਹੁਤੁ ਕਿਵੈ ਨ ਧੀਜਈ ॥
trisanaa hoee bahut kivai na dheejee |ദാഹവും ആഗ്രഹവും വളരെയധികം വർദ്ധിച്ചു; ഒന്നും സംതൃപ്തി നൽകുന്നില്ല.
ਕਰਮ ਵਧਹਿ ਕੈ ਲੋਅ ਖਪਿ ਮਰੀਜਈ ॥
karam vadheh kai loa khap mareejee |ചിലത് ആചാരങ്ങളാൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവർ മരണത്തിലേക്ക് തങ്ങളെത്തന്നെ ശല്യപ്പെടുത്തുന്നു.
ਲਾਹਾ ਨਾਮੁ ਸੰਸਾਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜਈ ॥
laahaa naam sansaar amrit peejee |ഈ ലോകത്തിൽ നാമത്തിലെ അമൃത അമൃതിൽ കുടിച്ചാൽ ലാഭം വരുന്നു.
ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਅਸਨੇਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘੀਜਈ ॥੧੭॥
har bhagatee asanehi guramukh gheejee |17|ഭഗവാനെ സ്നേഹപൂർവ്വം ആരാധിക്കുന്നതിൽ ഗുരുമുഖന്മാർ ഒത്തുകൂടുന്നു. ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਲਾਰ ਰਾਗੁ ਜੋ ਕਰਹਿ ਤਿਨ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਹੋਇ ॥
guramukh malaar raag jo kareh tin man tan seetal hoe |മലർ രാഗത്തിൽ പാടുന്ന ആ ഗുരുമുഖന്മാർ - അവരുടെ മനസ്സും ശരീരവും ശാന്തവും ശാന്തവുമാകുന്നു.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਏਕੁ ਪਛਾਣਿਆ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
gurasabadee ek pachhaaniaa eko sachaa soe |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ അവർ ഏകനായ ഏകനായ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਚਾ ਸਚੁ ਮਨਿ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
man tan sachaa sach man sache sachee soe |അവരുടെ മനസ്സും ശരീരവും സത്യമാണ്; അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ അനുസരിക്കുന്നു, അവർ സത്യമായി അറിയപ്പെടുന്നു.
ਅੰਦਰਿ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਹੈ ਸਹਜੇ ਹੀ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
andar sachee bhagat hai sahaje hee pat hoe |യഥാർത്ഥ ഭക്തി ആരാധന അവരുടെ ഉള്ളിലുണ്ട്; അവർ സ്വയമേവ ബഹുമാനത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടും.
ਕਲਿਜੁਗ ਮਹਿ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਰਾਹੁ ਨ ਕੋਇ ॥
kalijug meh ghor andhaar hai manamukh raahu na koe |കലിയുഗത്തിൻ്റെ ഈ അന്ധകാരയുഗത്തിൽ അന്ധകാരമുണ്ട്; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖിന് വഴി കണ്ടെത്താൻ കഴിയില്ല.
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੧॥
se vaddabhaagee naanakaa jin guramukh paragatt hoe |1|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ വെളിപ്പെട്ട ആ ഗുരുമുഖന്മാർ വളരെ ഭാഗ്യവാന്മാർ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਇੰਦੁ ਵਰਸੈ ਕਰਿ ਦਇਆ ਲੋਕਾਂ ਮਨਿ ਉਪਜੈ ਚਾਉ ॥
eind varasai kar deaa lokaan man upajai chaau |കാർമേഘങ്ങൾ കാരുണ്യപൂർവ്വം പെയ്തിറങ്ങുന്നു, ജനമനസ്സുകളിൽ ആനന്ദം തുളുമ്പുന്നു.
ਜਿਸ ਕੈ ਹੁਕਮਿ ਇੰਦੁ ਵਰਸਦਾ ਤਿਸ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਂਉ ॥
jis kai hukam ind varasadaa tis kai sad balihaarai jaanau |ആരുടെ കൽപ്പനയാൽ മേഘങ്ങൾ പെയ്യുന്നുവോ അവനു ഞാൻ എന്നേക്കും ഒരു യാഗമാണ്.