ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1344

ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ਦਖਣੀ ॥

prabhaatee mahalaa 1 dakhanee |

പ്രഭാതീ, ഫസ്റ്റ് മെഹൽ, ദഖ്നീ:

ਗੋਤਮੁ ਤਪਾ ਅਹਿਲਿਆ ਇਸਤ੍ਰੀ ਤਿਸੁ ਦੇਖਿ ਇੰਦ੍ਰੁ ਲੁਭਾਇਆ ॥

gotam tapaa ahiliaa isatree tis dekh indru lubhaaeaa |

ദർശകനായ ഗൗതമിൻ്റെ ഭാര്യയായിരുന്നു അഹല്യ. അവളെ കണ്ടപ്പോൾ ഇന്ദ്രൻ മോഹിച്ചു.

ਸਹਸ ਸਰੀਰ ਚਿਹਨ ਭਗ ਹੂਏ ਤਾ ਮਨਿ ਪਛੋਤਾਇਆ ॥੧॥

sahas sareer chihan bhag hooe taa man pachhotaaeaa |1|

ശരീരത്തിൽ നാണക്കേടിൻ്റെ ആയിരം മുദ്രകൾ പതിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിൽ പശ്ചാത്താപം തോന്നി. ||1||

ਕੋਈ ਜਾਣਿ ਨ ਭੂਲੈ ਭਾਈ ॥

koee jaan na bhoolai bhaaee |

വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, ആരും അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തെറ്റുകൾ വരുത്തുന്നില്ല.

ਸੋ ਭੂਲੈ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਬੂਝੈ ਜਿਸੈ ਬੁਝਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

so bhoolai jis aap bhulaae boojhai jisai bujhaaee |1| rahaau |

അവൻ മാത്രം തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടുന്നു, കർത്താവ് തന്നെ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നു. കർത്താവ് ആരെയാണ് മനസ്സിലാക്കുന്നത് എന്ന് അവൻ മാത്രമേ മനസ്സിലാക്കൂ. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਤਿਨਿ ਹਰੀ ਚੰਦਿ ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਪਤਿ ਰਾਜੈ ਕਾਗਦਿ ਕੀਮ ਨ ਪਾਈ ॥

tin haree chand prithamee pat raajai kaagad keem na paaee |

തൻ്റെ ദേശത്തിൻ്റെ രാജാവും ഭരണാധികാരിയുമായ ഹരിചന്ദ് തൻ്റെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധിയുടെ മൂല്യം വിലമതിച്ചില്ല.

ਅਉਗਣੁ ਜਾਣੈ ਤ ਪੁੰਨ ਕਰੇ ਕਿਉ ਕਿਉ ਨੇਖਾਸਿ ਬਿਕਾਈ ॥੨॥

aaugan jaanai ta pun kare kiau kiau nekhaas bikaaee |2|

അബദ്ധം പറ്റിയെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ദാനധർമ്മം എന്ന പരിപാടി ഇങ്ങിനെ കാണിക്കില്ലായിരുന്നു, ചന്തയിൽ വിറ്റു പോകില്ലായിരുന്നു. ||2||

ਕਰਉ ਅਢਾਈ ਧਰਤੀ ਮਾਂਗੀ ਬਾਵਨ ਰੂਪਿ ਬਹਾਨੈ ॥

krau adtaaee dharatee maangee baavan roop bahaanai |

ഭഗവാൻ ഒരു വാമനൻ്റെ രൂപം സ്വീകരിച്ച് കുറച്ച് ഭൂമി ചോദിച്ചു.

ਕਿਉ ਪਇਆਲਿ ਜਾਇ ਕਿਉ ਛਲੀਐ ਜੇ ਬਲਿ ਰੂਪੁ ਪਛਾਨੈ ॥੩॥

kiau peaal jaae kiau chhaleeai je bal roop pachhaanai |3|

ബാൽ രാജാവ് അവനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കിൽ, അവൻ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ട് പാതാളത്തിലേക്ക് അയയ്‌ക്കില്ലായിരുന്നു. ||3||

ਰਾਜਾ ਜਨਮੇਜਾ ਦੇ ਮਤਂੀ ਬਰਜਿ ਬਿਆਸਿ ਪੜੑਾਇਆ ॥

raajaa janamejaa de matanee baraj biaas parraaeaa |

മൂന്ന് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യരുതെന്ന് വ്യാസൻ ജന്മജ രാജാവിനെ പഠിപ്പിക്കുകയും മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുകയും ചെയ്തു.

ਤਿਨਿੑ ਕਰਿ ਜਗ ਅਠਾਰਹ ਘਾਏ ਕਿਰਤੁ ਨ ਚਲੈ ਚਲਾਇਆ ॥੪॥

tini kar jag atthaarah ghaae kirat na chalai chalaaeaa |4|

എന്നാൽ അദ്ദേഹം വിശുദ്ധ വിരുന്ന് നടത്തി പതിനെട്ട് ബ്രാഹ്മണരെ കൊന്നു; ഒരുവൻ്റെ മുൻകാല പ്രവൃത്തികളുടെ രേഖ മായ്‌ക്കാനാവില്ല. ||4||

ਗਣਤ ਨ ਗਣਂੀ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਾ ਬੋਲੀ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ॥

ganat na gananee hukam pachhaanaa bolee bhaae subhaaee |

ഞാൻ അക്കൗണ്ട് കണക്കാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നില്ല; ദൈവത്തിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം ഞാൻ അംഗീകരിക്കുന്നു. ഞാൻ അവബോധജന്യമായ സ്നേഹത്തോടെയും ബഹുമാനത്തോടെയും സംസാരിക്കുന്നു.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਵਰਤੈ ਤੁਧੈ ਸਲਾਹਂੀ ਸਭ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥੫॥

jo kichh varatai tudhai salaahanee sabh teree vaddiaaee |5|

എന്ത് സംഭവിച്ചാലും ഞാൻ കർത്താവിനെ സ്തുതിക്കും. കർത്താവേ, അതെല്ലാം അങ്ങയുടെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വമാണ്. ||5||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਿਪਤੁ ਲੇਪੁ ਕਦੇ ਨ ਲਾਗੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਸਰਣਾਈ ॥

guramukh alipat lep kade na laagai sadaa rahai saranaaee |

ഗുർമുഖ് വേർപിരിഞ്ഞു; അഴുക്ക് ഒരിക്കലും അവനോട് ചേരുന്നില്ല. അവൻ ദൈവത്തിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ എന്നേക്കും വസിക്കുന്നു.

ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਆਗੈ ਚੇਤੈ ਨਾਹੀ ਦੁਖਿ ਲਾਗੈ ਪਛੁਤਾਈ ॥੬॥

manamukh mugadh aagai chetai naahee dukh laagai pachhutaaee |6|

വിഡ്ഢി സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നില്ല; അവൻ വേദനയാൽ കീഴടക്കുന്നു, പിന്നെ അവൻ ഖേദിക്കുന്നു. ||6||

ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਜਿਨਿ ਏਹ ਰਚਨਾ ਰਚੀਐ ॥

aape kare karaae karataa jin eh rachanaa racheeai |

ഈ സൃഷ്ടി സൃഷ്ടിച്ച സ്രഷ്ടാവ് പ്രവർത്തിക്കുകയും എല്ലാവരെയും പ്രവർത്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਹਰਿ ਅਭਿਮਾਨੁ ਨ ਜਾਈ ਜੀਅਹੁ ਅਭਿਮਾਨੇ ਪੈ ਪਚੀਐ ॥੭॥

har abhimaan na jaaee jeeahu abhimaane pai pacheeai |7|

കർത്താവേ, അഹങ്കാരം ആത്മാവിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നില്ല. അഹങ്കാരത്തിൽ അകപ്പെട്ട് ഒരാൾ നശിച്ചു. ||7||

ਭੁਲਣ ਵਿਚਿ ਕੀਆ ਸਭੁ ਕੋਈ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਨ ਭੁਲੈ ॥

bhulan vich keea sabh koee karataa aap na bhulai |

എല്ലാവരും തെറ്റുകൾ വരുത്തുന്നു; സ്രഷ്ടാവ് മാത്രം തെറ്റുകൾ വരുത്തുന്നില്ല.

ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ਕੋ ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਅਘੁਲੈ ॥੮॥੪॥

naanak sach naam nisataaraa ko guraparasaad aghulai |8|4|

ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ നാമത്തിലൂടെയാണ് രക്ഷ വരുന്നത്. ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ ഒരാൾ മോചിതനായി. ||8||4||

ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

prabhaatee mahalaa 1 |

പ്രഭാതീ, ആദ്യ മെഹൽ:

ਆਖਣਾ ਸੁਨਣਾ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥

aakhanaa sunanaa naam adhaar |

ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം ജപിക്കാനും കേൾക്കാനും എൻ്റെ പിന്തുണയാണ്.

ਧੰਧਾ ਛੁਟਕਿ ਗਇਆ ਵੇਕਾਰੁ ॥

dhandhaa chhuttak geaa vekaar |

നിരർഥകമായ കെട്ടുപാടുകൾ അവസാനിക്കുകയും ഇല്ലാതാകുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਜਿਉ ਮਨਮੁਖਿ ਦੂਜੈ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥

jiau manamukh doojai pat khoee |

ദ്വന്ദതയിൽ അകപ്പെട്ട സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന് തൻ്റെ മാനം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥

bin naavai mai avar na koee |1|

പേര് ഒഴികെ, എനിക്ക് മറ്റൊന്നില്ല. ||1||

ਸੁਣਿ ਮਨ ਅੰਧੇ ਮੂਰਖ ਗਵਾਰ ॥

sun man andhe moorakh gavaar |

അന്ധേ, വിഡ്ഢി, വിഡ്ഢി മനസ്സേ, കേൾക്കൂ.

ਆਵਤ ਜਾਤ ਲਾਜ ਨਹੀ ਲਾਗੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬੂਡੈ ਬਾਰੋ ਬਾਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

aavat jaat laaj nahee laagai bin gur booddai baaro baar |1| rahaau |

പുനർജന്മത്തിലെ നിങ്ങളുടെ വരവും പോക്കും ഓർത്ത് നിങ്ങൾക്ക് നാണമില്ലേ? ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ വീണ്ടും വീണ്ടും മുങ്ങിമരിക്കും. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||