ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 647
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਪਰਥਾਇ ਸਾਖੀ ਮਹਾ ਪੁਰਖ ਬੋਲਦੇ ਸਾਝੀ ਸਗਲ ਜਹਾਨੈ ॥
parathaae saakhee mahaa purakh bolade saajhee sagal jahaanai |മഹാന്മാർ പഠിപ്പിക്കുന്നത് വ്യക്തിഗത സാഹചര്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിയാണ്, എന്നാൽ ലോകം മുഴുവൻ അവയിൽ പങ്കുചേരുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਭਉ ਕਰੇ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥
guramukh hoe su bhau kare aapanaa aap pachhaanai |ഗുരുമുഖനായി മാറുന്ന ഒരാൾക്ക് ദൈവഭയം അറിയാം, സ്വയം തിരിച്ചറിയുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
guraparasaadee jeevat marai taa man hee te man maanai |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ ഒരാൾ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മരിച്ചുപോയാൽ മനസ്സ് അതിൽ തന്നെ സംതൃപ്തമാകും.
ਜਿਨ ਕਉ ਮਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਸੇ ਕਿਆ ਕਥਹਿ ਗਿਆਨੈ ॥੧॥
jin kau man kee parateet naahee naanak se kiaa katheh giaanai |1|സ്വന്തം മനസ്സിൽ വിശ്വാസമില്ലാത്തവർ, ഓ നാനാക്ക് - അവർക്ക് എങ്ങനെ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാനാകും? ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਪਹੁਤਾ ਆਇ ॥
guramukh chit na laaeio ant dukh pahutaa aae |ഭഗവാനിൽ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കാത്തവർ, ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ, അവസാനം വേദനയും സങ്കടവും അനുഭവിക്കുന്നു.
ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਅੰਧਿਆਂ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
andarahu baaharahu andhiaan sudh na kaaee paae |അവർ അന്ധരാണ്, ആന്തരികമായും ബാഹ്യമായും, അവർക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല.
ਪੰਡਿਤ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਖਾਇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥
panddit tin kee barakatee sabh jagat khaae jo rate har naae |ഹേ പണ്ഡിറ്റേ, ഹേ മതപണ്ഡിതനേ, ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തോട് ഇണങ്ങുന്നവർക്കുവേണ്ടി ലോകം മുഴുവൻ ആഹാരം നൽകുന്നു.
ਜਿਨ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥
jin gur kai sabad salaahiaa har siau rahe samaae |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തെ സ്തുതിക്കുന്നവർ ഭഗവാനിൽ അലിഞ്ഞുചേരുന്നു.
ਪੰਡਿਤ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਰਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
panddit doojai bhaae barakat na hovee naa dhan palai paae |ഹേ പണ്ഡിറ്റ്, ഹേ മതപണ്ഡിതൻ, ആരും തൃപ്തരല്ല, ദ്വൈതസ്നേഹത്താൽ ആരും യഥാർത്ഥ സമ്പത്ത് കണ്ടെത്തുന്നില്ല.
ਪੜਿ ਥਕੇ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਆਇਓ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਵਿਹਾਇ ॥
parr thake santokh na aaeio anadin jalat vihaae |തിരുവെഴുത്തുകൾ വായിക്കുന്നതിൽ അവർ മടുത്തു, എന്നിട്ടും, അവർ സംതൃപ്തി കണ്ടെത്തുന്നില്ല, മാത്രമല്ല അവർ രാവും പകലും ജ്വലിക്കുന്ന ജീവിതം നയിക്കുന്നു.
ਕੂਕ ਪੂਕਾਰ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾ ਸੰਸਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
kook pookaar na chukee naa sansaa vichahu jaae |അവരുടെ നിലവിളികളും പരാതികളും അവസാനിക്കുന്നില്ല, അവരുടെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് സംശയം നീങ്ങുന്നില്ല.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa muhi kaalai utth jaae |2|നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം കൂടാതെ, അവർ കറുത്ത മുഖവുമായി എഴുന്നേറ്റു പോകുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਹਰਿ ਸਜਣ ਮੇਲਿ ਪਿਆਰੇ ਮਿਲਿ ਪੰਥੁ ਦਸਾਈ ॥
har sajan mel piaare mil panth dasaaee |പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, എൻ്റെ യഥാർത്ഥ സുഹൃത്തിനെ കാണാൻ എന്നെ നയിക്കൂ; അവനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, എനിക്ക് പാത കാണിക്കാൻ ഞാൻ അവനോട് ആവശ്യപ്പെടും.
ਜੋ ਹਰਿ ਦਸੇ ਮਿਤੁ ਤਿਸੁ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
jo har dase mit tis hau bal jaaee |അത് എന്നെ കാണിക്കുന്ന ആ സുഹൃത്തിന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്.
ਗੁਣ ਸਾਝੀ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
gun saajhee tin siau karee har naam dhiaaee |ഞാൻ അവൻ്റെ പുണ്യങ്ങൾ അവനുമായി പങ്കിടുന്നു, കർത്താവിൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਸੇਵੀ ਪਿਆਰਾ ਨਿਤ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥
har sevee piaaraa nit sev har sukh paaee |ഞാൻ എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കർത്താവിനെ എന്നേക്കും സേവിക്കുന്നു; കർത്താവിനെ സേവിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ സമാധാനം കണ്ടെത്തി.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਤਿਸੁ ਜਿਨਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੧੨॥
balihaaree satigur tis jin sojhee paaee |12|ഈ ധാരണ എനിക്ക് പകർന്നു തന്ന യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਪੰਡਿਤ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਜੇ ਵੇਦ ਪੜੈ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥
panddit mail na chukee je ved parrai jug chaar |ഹേ പണ്ഡിറ്റ്, ഹേ മതപണ്ഡിതനേ, നാലു യുഗം വേദം വായിച്ചാലും നിൻ്റെ മാലിന്യം മായ്ക്കപ്പെടുകയില്ല.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਮੂਲੁ ਹੈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥
trai gun maaeaa mool hai vich haumai naam visaar |മൂന്ന് ഗുണങ്ങളാണ് മായയുടെ വേരുകൾ; അഹംഭാവത്തിൽ, ഒരാൾ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ മറക്കുന്നു.
ਪੰਡਿਤ ਭੂਲੇ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਾਇਆ ਕੈ ਵਾਪਾਰਿ ॥
panddit bhoole doojai laage maaeaa kai vaapaar |പണ്ഡിറ്റുകൾ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടു, ദ്വന്ദതയിൽ ആസക്തിയുള്ളവരാണ്, അവർ മായയിൽ മാത്രം ഇടപെടുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਹੈ ਮੂਰਖ ਭੁਖਿਆ ਮੁਏ ਗਵਾਰ ॥
antar trisanaa bhukh hai moorakh bhukhiaa mue gavaar |അവർ ദാഹവും വിശപ്പും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അറിവില്ലാത്ത വിഡ്ഢികൾ പട്ടിണികിടന്നു മരിക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
satigur seviaai sukh paaeaa sachai sabad veechaar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ ശാന്തി ലഭിക്കുന്നു, ശബ്ദത്തിലെ യഥാർത്ഥ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
andarahu trisanaa bhukh gee sachai naae piaar |എൻ്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് വിശപ്പും ദാഹവും അകന്നുപോയി; ഞാൻ യഥാർത്ഥ നാമത്തോട് പ്രണയത്തിലാണ്.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਹਜੇ ਰਜੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak naam rate sahaje raje jinaa har rakhiaa ur dhaar |1|ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നവരും ഭഗവാനെ ഹൃദയത്തിൽ മുറുകെ പിടിക്കുന്നവരും യാന്ത്രികമായി സംതൃപ്തരാകുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦੁਖੁ ਲਗਾ ਬਹੁਤਾ ਆਇ ॥
manamukh har naam na seviaa dukh lagaa bahutaa aae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തെ സേവിക്കുന്നില്ല, അതിനാൽ അവൻ ഭയങ്കരമായ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਹੈ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
antar agiaan andher hai sudh na kaaee paae |അവൻ അജ്ഞതയുടെ അന്ധകാരത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അവന് ഒന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല.
ਮਨਹਠਿ ਸਹਜਿ ਨ ਬੀਜਿਓ ਭੁਖਾ ਕਿ ਅਗੈ ਖਾਇ ॥
manahatth sahaj na beejio bhukhaa ki agai khaae |അവൻ്റെ ശാഠ്യമുള്ള മനസ്സ് കാരണം, അവൻ അവബോധജന്യമായ സമാധാനത്തിൻ്റെ വിത്തുകൾ പാകുന്നില്ല; തൻ്റെ വിശപ്പകറ്റാൻ അവൻ പരലോകത്ത് എന്ത് തിന്നും?
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਲਗਾ ਜਾਇ ॥
naam nidhaan visaariaa doojai lagaa jaae |നാമത്തിൻ്റെ നിധി അവൻ മറന്നിരിക്കുന്നു; അവൻ ദ്വന്ദതയുടെ സ്നേഹത്തിൽ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
naanak guramukh mileh vaddiaaeea je aape mel milaae |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ മഹത്വത്താൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു, ഭഗവാൻ തന്നെ അവരെ തൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിപ്പിക്കുമ്പോൾ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਖਰੀ ਸੁਹਾਵਣੀ ॥
har rasanaa har jas gaavai kharee suhaavanee |ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടുന്ന നാവ് വളരെ മനോഹരമാണ്.
ਜੋ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲੈ ਸਾ ਹਰਿ ਭਾਵਣੀ ॥
jo man tan mukh har bolai saa har bhaavanee |മനസ്സും ശരീരവും വായും കൊണ്ട് ഭഗവാൻ്റെ നാമം ഉച്ചരിക്കുന്നവൻ ഭഗവാനെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്നു.
ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਖੈ ਸਾਦੁ ਸਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵਣੀ ॥
jo guramukh chakhai saad saa tripataavanee |ആ ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ രുചി ആസ്വദിക്കുകയും തൃപ്തിപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਵਣੀ ॥
gun gaavai piaare nit gun gaae gunee samajhaavanee |അവൾ തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ്റെ മഹത്തായ സ്തുതികൾ നിരന്തരം പാടുന്നു; അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടി, അവൾ ഉയർത്തി.
ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਸਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਬੁਲਾਵਣੀ ॥੧੩॥
jis hovai aap deaal saa satiguroo guroo bulaavanee |13|അവൾ ഭഗവാൻ്റെ കരുണയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവളാണ്, അവൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുവായ ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ ജപിക്കുന്നു. ||13||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਹਸਤੀ ਸਿਰਿ ਜਿਉ ਅੰਕਸੁ ਹੈ ਅਹਰਣਿ ਜਿਉ ਸਿਰੁ ਦੇਇ ॥
hasatee sir jiau ankas hai aharan jiau sir dee |ആന അതിൻ്റെ തല കടിഞ്ഞാൺ സമർപ്പിക്കുന്നു, ആഞ്ഞിലി ചുറ്റികയ്ക്ക് സമർപ്പിക്കുന്നു;
ਮਨੁ ਤਨੁ ਆਗੈ ਰਾਖਿ ਕੈ ਊਭੀ ਸੇਵ ਕਰੇਇ ॥
man tan aagai raakh kai aoobhee sev karee |അങ്ങനെ, നാം നമ്മുടെ മനസ്സും ശരീരവും നമ്മുടെ ഗുരുവിന് സമർപ്പിക്കുന്നു. ഞങ്ങൾ അവൻ്റെ മുമ്പിൽ നിൽക്കുകയും അവനെ സേവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.