ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 శ్రీ గురు గ్రంథ్ సాహిబ్
పేజీ - 647
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |సలోక్, మూడవ మెహల్:
ਪਰਥਾਇ ਸਾਖੀ ਮਹਾ ਪੁਰਖ ਬੋਲਦੇ ਸਾਝੀ ਸਗਲ ਜਹਾਨੈ ॥
parathaae saakhee mahaa purakh bolade saajhee sagal jahaanai |గొప్ప వ్యక్తులు వ్యక్తిగత పరిస్థితులకు సంబంధించి బోధలను మాట్లాడతారు, కానీ ప్రపంచం మొత్తం వాటిలో భాగస్వామ్యం చేస్తుంది.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਭਉ ਕਰੇ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥
guramukh hoe su bhau kare aapanaa aap pachhaanai |గురుముఖ్గా మారిన వ్యక్తికి భగవంతుని భయం తెలుసు మరియు తన స్వయాన్ని తెలుసుకుంటారు.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
guraparasaadee jeevat marai taa man hee te man maanai |గురు కృప వలన, జీవించి ఉండగానే మరణించి ఉంటే, మనస్సు దానిలోనే సంతృప్తి చెందుతుంది.
ਜਿਨ ਕਉ ਮਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਸੇ ਕਿਆ ਕਥਹਿ ਗਿਆਨੈ ॥੧॥
jin kau man kee parateet naahee naanak se kiaa katheh giaanai |1|తమ మనస్సులపై విశ్వాసం లేని వారు, ఓ నానక్ - వారు ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానం గురించి ఎలా మాట్లాడగలరు? ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |మూడవ మెహల్:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਪਹੁਤਾ ਆਇ ॥
guramukh chit na laaeio ant dukh pahutaa aae |భగవంతునిపై తమ స్పృహను కేంద్రీకరించని వారు, గురుముఖ్గా, చివరికి బాధను మరియు దుఃఖాన్ని అనుభవిస్తారు.
ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਅੰਧਿਆਂ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
andarahu baaharahu andhiaan sudh na kaaee paae |వారు అంధులు, లోపల మరియు బాహ్యంగా, మరియు వారు ఏమీ అర్థం చేసుకోలేరు.
ਪੰਡਿਤ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਖਾਇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥
panddit tin kee barakatee sabh jagat khaae jo rate har naae |ఓ పండితుడు, ఓ ధార్మిక పండితుడు, భగవంతుని నామానికి అనువుగా ఉన్నవారి కోసం ప్రపంచం మొత్తం ఆహారం తీసుకుంటుంది.
ਜਿਨ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥
jin gur kai sabad salaahiaa har siau rahe samaae |గురు శబ్దాన్ని స్తుతించే వారు భగవంతునితో కలిసిపోతారు.
ਪੰਡਿਤ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਰਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
panddit doojai bhaae barakat na hovee naa dhan palai paae |ఓ పండిత్, ఓ మత పండితుడు, ఎవరూ సంతృప్తి చెందరు మరియు ద్వంద్వ ప్రేమ ద్వారా నిజమైన సంపదను ఎవరూ కనుగొనలేరు.
ਪੜਿ ਥਕੇ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਆਇਓ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਵਿਹਾਇ ॥
parr thake santokh na aaeio anadin jalat vihaae |వారు లేఖనాలను చదవడంలో విసిగిపోయారు, కానీ ఇప్పటికీ, వారు సంతృప్తిని పొందలేరు, మరియు వారు తమ జీవితాలను రాత్రి మరియు పగలు కాల్చివేస్తారు.
ਕੂਕ ਪੂਕਾਰ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾ ਸੰਸਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
kook pookaar na chukee naa sansaa vichahu jaae |వారి కేకలు మరియు ఫిర్యాదులు ఎప్పటికీ ముగియవు మరియు సందేహం వారిలో నుండి బయటపడదు.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa muhi kaalai utth jaae |2|ఓ నానక్, భగవంతుని నామం అనే నామం లేకుండా, వారు నల్లబడిన ముఖాలతో లేచి వెళ్లిపోతారు. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |పూరీ:
ਹਰਿ ਸਜਣ ਮੇਲਿ ਪਿਆਰੇ ਮਿਲਿ ਪੰਥੁ ਦਸਾਈ ॥
har sajan mel piaare mil panth dasaaee |ఓ ప్రియతమా, నా నిజమైన స్నేహితుడిని కలవడానికి నన్ను నడిపించు; అతనితో సమావేశం అయినప్పుడు, నాకు మార్గాన్ని చూపించమని నేను అతనిని అడుగుతాను.
ਜੋ ਹਰਿ ਦਸੇ ਮਿਤੁ ਤਿਸੁ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
jo har dase mit tis hau bal jaaee |నాకు చూపించే ఆ స్నేహితుడికి నేనే త్యాగం.
ਗੁਣ ਸਾਝੀ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
gun saajhee tin siau karee har naam dhiaaee |నేను అతనితో అతని సద్గుణాలను పంచుకుంటాను మరియు భగవంతుని నామాన్ని ధ్యానిస్తాను.
ਹਰਿ ਸੇਵੀ ਪਿਆਰਾ ਨਿਤ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥
har sevee piaaraa nit sev har sukh paaee |నేను ఎప్పటికీ నా ప్రియమైన ప్రభువును సేవిస్తాను; ప్రభువును సేవించడం వలన నేను శాంతిని పొందాను.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਤਿਸੁ ਜਿਨਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੧੨॥
balihaaree satigur tis jin sojhee paaee |12|ఈ అవగాహనను నాకు అందించిన నిజమైన గురువుకు నేను త్యాగం. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |సలోక్, మూడవ మెహల్:
ਪੰਡਿਤ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਜੇ ਵੇਦ ਪੜੈ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥
panddit mail na chukee je ved parrai jug chaar |ఓ పండితుడు, ఓ ధార్మిక పండితుడు, నాలుగు యుగాలు వేదాలు చదివినా నీ కల్మషం తొలగిపోదు.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਮੂਲੁ ਹੈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥
trai gun maaeaa mool hai vich haumai naam visaar |మూడు గుణాలు మాయ యొక్క మూలాలు; అహంకారంలో, భగవంతుని నామమైన నామాన్ని మరచిపోతాడు.
ਪੰਡਿਤ ਭੂਲੇ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਾਇਆ ਕੈ ਵਾਪਾਰਿ ॥
panddit bhoole doojai laage maaeaa kai vaapaar |పండితులు భ్రమింపబడతారు, ద్వంద్వత్వంతో ముడిపడి ఉంటారు మరియు వారు మాయలో మాత్రమే వ్యవహరిస్తారు.
ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਹੈ ਮੂਰਖ ਭੁਖਿਆ ਮੁਏ ਗਵਾਰ ॥
antar trisanaa bhukh hai moorakh bhukhiaa mue gavaar |వారు దాహం మరియు ఆకలితో నిండి ఉన్నారు; తెలివిలేని మూర్ఖులు ఆకలితో చనిపోతున్నారు.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
satigur seviaai sukh paaeaa sachai sabad veechaar |సత్యమైన గురువును సేవించడం వల్ల శాంతి లభిస్తుంది, షాబాద్ యొక్క నిజమైన వాక్యాన్ని ధ్యానించడం.
ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
andarahu trisanaa bhukh gee sachai naae piaar |ఆకలి మరియు దాహం నా లోపల నుండి వెళ్లిపోయాయి; నేను నిజమైన పేరుతో ప్రేమలో ఉన్నాను.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਹਜੇ ਰਜੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak naam rate sahaje raje jinaa har rakhiaa ur dhaar |1|ఓ నానక్, నామ్తో నిండిన వారు, భగవంతుడిని తమ హృదయాలకు గట్టిగా పట్టుకొని ఉంచుకునే వారు స్వయంచాలకంగా సంతృప్తి చెందుతారు. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |మూడవ మెహల్:
ਮਨਮੁਖ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦੁਖੁ ਲਗਾ ਬਹੁਤਾ ਆਇ ॥
manamukh har naam na seviaa dukh lagaa bahutaa aae |స్వయం సంకల్పం ఉన్న మన్ముఖుడు భగవంతుని నామాన్ని సేవించడు, అందువలన అతను భయంకరమైన బాధను అనుభవిస్తాడు.
ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਹੈ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
antar agiaan andher hai sudh na kaaee paae |అతను అజ్ఞానపు చీకటితో నిండి ఉన్నాడు మరియు అతనికి ఏమీ అర్థం కాలేదు.
ਮਨਹਠਿ ਸਹਜਿ ਨ ਬੀਜਿਓ ਭੁਖਾ ਕਿ ਅਗੈ ਖਾਇ ॥
manahatth sahaj na beejio bhukhaa ki agai khaae |అతని మొండి మనస్సు కారణంగా, అతను సహజమైన శాంతి విత్తనాలను నాటడు; తన ఆకలిని తీర్చుకోవడానికి ఈ ప్రపంచంలో అతను ఏమి తింటాడు?
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਲਗਾ ਜਾਇ ॥
naam nidhaan visaariaa doojai lagaa jaae |అతను నామ్ యొక్క నిధిని మరచిపోయాడు; అతను ద్వంద్వత్వం యొక్క ప్రేమలో చిక్కుకున్నాడు.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
naanak guramukh mileh vaddiaaeea je aape mel milaae |2|ఓ నానక్, గురుముఖ్లు మహిమతో గౌరవించబడతారు, ప్రభువు వారిని తన యూనియన్లో ఏకం చేసినప్పుడు. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |పూరీ:
ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਖਰੀ ਸੁਹਾਵਣੀ ॥
har rasanaa har jas gaavai kharee suhaavanee |భగవంతుని స్తుతులు పాడే నాలుక చాలా అందంగా ఉంటుంది.
ਜੋ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲੈ ਸਾ ਹਰਿ ਭਾਵਣੀ ॥
jo man tan mukh har bolai saa har bhaavanee |మనస్సు, శరీరం మరియు నోటితో భగవంతుని నామాన్ని పలికేవాడు భగవంతుడికి ప్రీతికరమైనవాడు.
ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਖੈ ਸਾਦੁ ਸਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵਣੀ ॥
jo guramukh chakhai saad saa tripataavanee |ఆ గురుముఖుడు భగవంతుని యొక్క ఉత్కృష్టమైన రుచిని రుచి చూస్తాడు మరియు సంతృప్తి చెందాడు.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਵਣੀ ॥
gun gaavai piaare nit gun gaae gunee samajhaavanee |ఆమె తన ప్రియమైన వ్యక్తి యొక్క గ్లోరియస్ స్తోత్రాలను నిరంతరం పాడుతుంది; అతని గ్లోరియస్ స్తోత్రాలను పాడుతూ, ఆమె ఉద్ధరించింది.
ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਸਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਬੁਲਾਵਣੀ ॥੧੩॥
jis hovai aap deaal saa satiguroo guroo bulaavanee |13|ఆమె భగవంతుని దయతో ఆశీర్వదించబడింది మరియు ఆమె నిజమైన గురువు అయిన గురువు యొక్క పదాలను జపిస్తుంది. ||13||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |సలోక్, మూడవ మెహల్:
ਹਸਤੀ ਸਿਰਿ ਜਿਉ ਅੰਕਸੁ ਹੈ ਅਹਰਣਿ ਜਿਉ ਸਿਰੁ ਦੇਇ ॥
hasatee sir jiau ankas hai aharan jiau sir dee |ఏనుగు తన తలని పగ్గాలకు అందజేస్తుంది, మరియు అంవిల్ తనను తాను సుత్తికి అందిస్తుంది;
ਮਨੁ ਤਨੁ ਆਗੈ ਰਾਖਿ ਕੈ ਊਭੀ ਸੇਵ ਕਰੇਇ ॥
man tan aagai raakh kai aoobhee sev karee |కాబట్టి, మన మనస్సులను మరియు శరీరాలను మన గురువుకు సమర్పించుకుంటాము; మేము అతని ముందు నిలబడి, ఆయనను సేవిస్తాము.