ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 647
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਪਰਥਾਇ ਸਾਖੀ ਮਹਾ ਪੁਰਖ ਬੋਲਦੇ ਸਾਝੀ ਸਗਲ ਜਹਾਨੈ ॥
parathaae saakhee mahaa purakh bolade saajhee sagal jahaanai |பெரிய மனிதர்கள் போதனைகளை தனிப்பட்ட சூழ்நிலைகளுடன் தொடர்புபடுத்தி பேசுகிறார்கள், ஆனால் முழு உலகமும் அவற்றில் பங்கு கொள்கிறது.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਭਉ ਕਰੇ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥
guramukh hoe su bhau kare aapanaa aap pachhaanai |குர்முகாக மாறுபவர் கடவுள் பயத்தை அறிவார், மேலும் தன்னை உணர்ந்து கொள்கிறார்.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
guraparasaadee jeevat marai taa man hee te man maanai |குருவின் அருளால் ஒருவர் உயிருடன் இருக்கும் போதே இறந்து விட்டால், மனம் தன்னுள் திருப்தி அடையும்.
ਜਿਨ ਕਉ ਮਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਸੇ ਕਿਆ ਕਥਹਿ ਗਿਆਨੈ ॥੧॥
jin kau man kee parateet naahee naanak se kiaa katheh giaanai |1|தங்கள் மனதில் நம்பிக்கை இல்லாதவர்கள், ஓ நானக் - அவர்கள் எப்படி ஆன்மீக ஞானத்தைப் பற்றி பேச முடியும்? ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਪਹੁਤਾ ਆਇ ॥
guramukh chit na laaeio ant dukh pahutaa aae |குர்முகாகிய இறைவனின் மீது தங்கள் உணர்வை செலுத்தாதவர்கள் இறுதியில் வேதனையையும் துயரத்தையும் அனுபவிக்கிறார்கள்.
ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਅੰਧਿਆਂ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
andarahu baaharahu andhiaan sudh na kaaee paae |அவர்கள் பார்வையற்றவர்கள், உள்ளும் புறமும், எதையும் புரிந்து கொள்ள மாட்டார்கள்.
ਪੰਡਿਤ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਖਾਇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥
panddit tin kee barakatee sabh jagat khaae jo rate har naae |ஓ பண்டிதரே, ஓ சமய அறிஞரே, இறைவனின் திருநாமத்துடன் இணைந்தவர்களுக்காக உலகம் முழுவதும் உணவளிக்கப்படுகிறது.
ਜਿਨ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥
jin gur kai sabad salaahiaa har siau rahe samaae |குருவின் சபாத்தின் வார்த்தையைப் போற்றுபவர்கள், இறைவனுடன் கலந்தவர்களாகவே இருக்கிறார்கள்.
ਪੰਡਿਤ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਰਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
panddit doojai bhaae barakat na hovee naa dhan palai paae |ஓ பண்டிதரே, ஓ மத அறிஞரே, யாரும் திருப்தியடையவில்லை, இருமையின் அன்பினால் யாரும் உண்மையான செல்வத்தைக் கண்டடைவதில்லை.
ਪੜਿ ਥਕੇ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਆਇਓ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਵਿਹਾਇ ॥
parr thake santokh na aaeio anadin jalat vihaae |அவர்கள் வேதங்களைப் படிப்பதில் சோர்வடைந்துவிட்டார்கள், ஆனால் இன்னும், அவர்கள் மனநிறைவைக் காணவில்லை, மேலும் அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை இரவும் பகலும் எரிக்கிறார்கள்.
ਕੂਕ ਪੂਕਾਰ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾ ਸੰਸਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
kook pookaar na chukee naa sansaa vichahu jaae |அவர்களின் அழுகைகளும் புகார்களும் முடிவதில்லை, சந்தேகம் அவர்களுக்குள் இருந்து விலகாது.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa muhi kaalai utth jaae |2|ஓ நானக், இறைவனின் நாமம் இல்லாமல், அவர்கள் எழுந்து கறுத்த முகத்துடன் புறப்படுகிறார்கள். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਹਰਿ ਸਜਣ ਮੇਲਿ ਪਿਆਰੇ ਮਿਲਿ ਪੰਥੁ ਦਸਾਈ ॥
har sajan mel piaare mil panth dasaaee |அன்பே, என் உண்மையான நண்பரை சந்திக்க என்னை வழிநடத்துங்கள்; அவரைச் சந்தித்தால், பாதையைக் காட்டும்படி அவரிடம் கேட்பேன்.
ਜੋ ਹਰਿ ਦਸੇ ਮਿਤੁ ਤਿਸੁ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
jo har dase mit tis hau bal jaaee |அதை எனக்குக் காட்டும் அந்த நண்பருக்கு நான் ஒரு தியாகம்.
ਗੁਣ ਸਾਝੀ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
gun saajhee tin siau karee har naam dhiaaee |நான் அவருடன் அவருடைய நற்பண்புகளை பகிர்ந்துகொள்கிறேன், இறைவனின் பெயரை தியானிக்கிறேன்.
ਹਰਿ ਸੇਵੀ ਪਿਆਰਾ ਨਿਤ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥
har sevee piaaraa nit sev har sukh paaee |நான் என்றென்றும் என் அன்பான இறைவனுக்கு சேவை செய்கிறேன்; கர்த்தரைச் சேவிப்பதால் நான் சமாதானத்தைக் கண்டேன்.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਤਿਸੁ ਜਿਨਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੧੨॥
balihaaree satigur tis jin sojhee paaee |12|இந்த புரிதலை எனக்கு வழங்கிய உண்மையான குருவுக்கு நான் ஒரு தியாகம். ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਪੰਡਿਤ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਜੇ ਵੇਦ ਪੜੈ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥
panddit mail na chukee je ved parrai jug chaar |ஓ பண்டிதரே, ஓ சமய அறிஞரே, நீங்கள் நான்கு யுகங்கள் வேதங்களைப் படித்தாலும் உங்கள் அசுத்தம் அழிக்கப்படாது.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਮੂਲੁ ਹੈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥
trai gun maaeaa mool hai vich haumai naam visaar |மூன்று குணங்கள் மாயாவின் வேர்கள்; அகங்காரத்தில், ஒருவர் இறைவனின் நாமத்தை மறந்து விடுகிறார்.
ਪੰਡਿਤ ਭੂਲੇ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਾਇਆ ਕੈ ਵਾਪਾਰਿ ॥
panddit bhoole doojai laage maaeaa kai vaapaar |பண்டிதர்கள் ஏமாற்றப்பட்டு, இருமையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளனர், அவர்கள் மாயாவில் மட்டுமே செயல்படுகிறார்கள்.
ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਹੈ ਮੂਰਖ ਭੁਖਿਆ ਮੁਏ ਗਵਾਰ ॥
antar trisanaa bhukh hai moorakh bhukhiaa mue gavaar |அவர்கள் தாகத்தினாலும் பசியினாலும் நிரம்பியிருக்கிறார்கள்; அறியாத மூடர்கள் பட்டினியால் சாவார்கள்.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
satigur seviaai sukh paaeaa sachai sabad veechaar |உண்மையான குருவைச் சேவிப்பதால், ஷபாத்தின் உண்மையான வார்த்தையைச் சிந்திப்பதால் அமைதி கிடைக்கும்.
ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
andarahu trisanaa bhukh gee sachai naae piaar |பசியும் தாகமும் எனக்குள் இருந்து விலகிவிட்டன; நான் உண்மையான பெயரைக் காதலிக்கிறேன்.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਹਜੇ ਰਜੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak naam rate sahaje raje jinaa har rakhiaa ur dhaar |1|ஓ நானக், இறைவனை இதயத்தில் இறுகப் பற்றிக் கொண்ட நாமத்தில் மூழ்கியவர்கள் தானாகவே திருப்தி அடைகிறார்கள். ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਮਨਮੁਖ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦੁਖੁ ਲਗਾ ਬਹੁਤਾ ਆਇ ॥
manamukh har naam na seviaa dukh lagaa bahutaa aae |சுய-விருப்பமுள்ள மன்முக் கர்த்தருடைய நாமத்திற்குச் சேவை செய்வதில்லை, அதனால் அவன் பயங்கர வேதனையில் தவிக்கிறான்.
ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਹੈ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
antar agiaan andher hai sudh na kaaee paae |அவர் அறியாமை இருளில் நிறைந்துள்ளார், அவர் எதையும் புரிந்து கொள்ளவில்லை.
ਮਨਹਠਿ ਸਹਜਿ ਨ ਬੀਜਿਓ ਭੁਖਾ ਕਿ ਅਗੈ ਖਾਇ ॥
manahatth sahaj na beejio bhukhaa ki agai khaae |அவரது பிடிவாதமான மனதால், அவர் உள்ளுணர்வு அமைதியின் விதைகளை விதைப்பதில்லை; அவன் பசியை போக்க, மறுமையில் என்ன சாப்பிடுவான்?
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਲਗਾ ਜਾਇ ॥
naam nidhaan visaariaa doojai lagaa jaae |அவர் நாமத்தின் பொக்கிஷத்தை மறந்துவிட்டார்; அவர் இருமையின் காதலில் சிக்கியுள்ளார்.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
naanak guramukh mileh vaddiaaeea je aape mel milaae |2|ஓ நானக், குர்முக்குகள் மகிமையால் மதிக்கப்படுகிறார்கள், கர்த்தர் தாமே அவர்களைத் தனது ஒன்றியத்தில் இணைக்கிறார். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਖਰੀ ਸੁਹਾਵਣੀ ॥
har rasanaa har jas gaavai kharee suhaavanee |இறைவனின் திருநாமத்தைப் பாடும் நாக்கு மிகவும் அழகு.
ਜੋ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲੈ ਸਾ ਹਰਿ ਭਾਵਣੀ ॥
jo man tan mukh har bolai saa har bhaavanee |மனத்தாலும் உடலாலும் வாயாலும் இறைவனின் திருநாமத்தைச் சொல்பவன் இறைவனுக்குப் பிரியமானவன்.
ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਖੈ ਸਾਦੁ ਸਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵਣੀ ॥
jo guramukh chakhai saad saa tripataavanee |அந்த குருமுகன் இறைவனின் உன்னதமான சுவையை ருசித்து, திருப்தி அடைகிறான்.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਵਣੀ ॥
gun gaavai piaare nit gun gaae gunee samajhaavanee |அவள் தன் காதலியின் புகழ்பெற்ற புகழைத் தொடர்ந்து பாடுகிறாள்; அவருடைய மகிமையான துதிகளைப் பாடி, அவள் உயர்த்தப்படுகிறாள்.
ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਸਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਬੁਲਾਵਣੀ ॥੧੩॥
jis hovai aap deaal saa satiguroo guroo bulaavanee |13|அவள் இறைவனின் கருணையால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவள், அவள் உண்மையான குருவான குருவின் வார்த்தைகளைப் பாடுகிறாள். ||13||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਹਸਤੀ ਸਿਰਿ ਜਿਉ ਅੰਕਸੁ ਹੈ ਅਹਰਣਿ ਜਿਉ ਸਿਰੁ ਦੇਇ ॥
hasatee sir jiau ankas hai aharan jiau sir dee |யானை தனது தலையை கடிவாளத்திற்கு வழங்குகிறது, சொம்பு தன்னை சுத்தியலுக்கு வழங்குகிறது;
ਮਨੁ ਤਨੁ ਆਗੈ ਰਾਖਿ ਕੈ ਊਭੀ ਸੇਵ ਕਰੇਇ ॥
man tan aagai raakh kai aoobhee sev karee |அப்படியே, நாம் நம் மனதையும் உடலையும் நம் குருவுக்கு அர்ப்பணிக்கிறோம்; நாங்கள் அவருக்கு முன்பாக நின்று அவருக்கு சேவை செய்கிறோம்.