ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 303

ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਾਫੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੁਆਵਗੀਰ ਸਭਿ ਉਘੜਿ ਆਏ ॥

jaa satigur saraaf nadar kar dekhai suaavageer sabh ugharr aae |

உண்மையான குரு, சோதனையாளர், அவரது பார்வையில் கவனிக்கும்போது, சுயநலவாதிகள் அனைவரும் அம்பலமாகிறார்கள்.

ਓਇ ਜੇਹਾ ਚਿਤਵਹਿ ਨਿਤ ਤੇਹਾ ਪਾਇਨਿ ਓਇ ਤੇਹੋ ਜੇਹੇ ਦਯਿ ਵਜਾਏ ॥

oe jehaa chitaveh nit tehaa paaein oe teho jehe day vajaae |

ஒருவன் எப்படி எண்ணுகிறானோ, அதனால் அவன் பெறுகிறான், கர்த்தர் அவனை அறியச் செய்கிறார்.

ਨਾਨਕ ਦੁਹੀ ਸਿਰੀ ਖਸਮੁ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਨਿਤ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥੧॥

naanak duhee siree khasam aape varatai nit kar kar dekhai chalat sabaae |1|

ஓ நானக், இறைவனும் குருவும் இரு முனைகளிலும் வியாபித்திருக்கிறார்; அவர் தொடர்ந்து நடிக்கிறார், அவருடைய சொந்த நாடகத்தைப் பார்க்கிறார். ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

நான்காவது மெஹல்:

ਇਕੁ ਮਨੁ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਜਿਤੁ ਲਗੈ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਇ ॥

eik man ik varatadaa jit lagai so thaae paae |

மனிதனுடைய ஒரே எண்ணம் - அவன் எதை அர்ப்பணித்தாலும் அதில் அவன் வெற்றி பெறுகிறான்.

ਕੋਈ ਗਲਾ ਕਰੇ ਘਨੇਰੀਆ ਜਿ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸਾਈ ਖਾਇ ॥

koee galaa kare ghanereea ji ghar vath hovai saaee khaae |

சிலர் நிறைய பேசுவார்கள், ஆனால் அவர்கள் தங்கள் சொந்த வீட்டில் உள்ளதை மட்டுமே சாப்பிடுகிறார்கள்.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਝੀ ਨਾ ਪਵੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ਨ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

bin satigur sojhee naa pavai ahankaar na vichahu jaae |

உண்மையான குரு இல்லாமல், புரிதல் கிடைக்காது, அகங்காரம் உள்ளிருந்து விலகாது.

ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨੋ ਦੁਖ ਭੁਖ ਹੈ ਹਥੁ ਤਡਹਿ ਘਰਿ ਘਰਿ ਮੰਗਾਇ ॥

ahankaareea no dukh bhukh hai hath taddeh ghar ghar mangaae |

துன்பமும் பசியும் அகங்கார மக்களைப் பற்றிக் கொள்கின்றன; அவர்கள் கைகளை நீட்டி வீடு வீடாக பிச்சை கேட்கிறார்கள்.

ਕੂੜੁ ਠਗੀ ਗੁਝੀ ਨਾ ਰਹੈ ਮੁਲੰਮਾ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥

koorr tthagee gujhee naa rahai mulamaa paaj leh jaae |

அவர்களின் பொய்யும் மோசடியும் மறைக்கப்பட முடியாது; அவர்களின் தவறான தோற்றங்கள் இறுதியில் மறைந்துவிடும்.

ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥

jis hovai poorab likhiaa tis satigur milai prabh aae |

அத்தகைய முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட விதியைக் கொண்ட ஒருவர் உண்மையான குருவின் மூலம் கடவுளைச் சந்திக்க வருகிறார்.

ਜਿਉ ਲੋਹਾ ਪਾਰਸਿ ਭੇਟੀਐ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਸੁਵਰਨੁ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥

jiau lohaa paaras bhetteeai mil sangat suvaran hoe jaae |

தத்துவஞானியின் கல்லின் ஸ்பரிசத்தால் இரும்பு தங்கமாக மாறுவது போல, புனித சபையான சங்கத்தில் சேருவதன் மூலம் மக்கள் மாறுகிறார்கள்.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੇ ਪ੍ਰਭ ਤੂ ਧਣੀ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਇ ॥੨॥

jan naanak ke prabh too dhanee jiau bhaavai tivai chalaae |2|

கடவுளே, நீங்கள் வேலைக்காரன் நானக்கின் எஜமானர்; உன் விருப்பப்படி, நீ அவனை வழிநடத்துகிறாய். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥

jin har hiradai seviaa tin har aap milaae |

இறைவனுக்கு முழு மனதுடன் சேவை செய்பவன் - இறைவனே அவனை தன்னோடு இணைத்துக் கொள்கிறான்.

ਗੁਣ ਕੀ ਸਾਝਿ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਸਭਿ ਅਵਗਣ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

gun kee saajh tin siau karee sabh avagan sabad jalaae |

அவர் நல்லொழுக்கம் மற்றும் தகுதியுடன் ஒரு கூட்டாண்மைக்குள் நுழைகிறார், மேலும் ஷபாத்தின் நெருப்பால் அவரது அனைத்து குறைபாடுகளையும் எரித்துவிடுகிறார்.

ਅਉਗਣ ਵਿਕਣਿ ਪਲਰੀ ਜਿਸੁ ਦੇਹਿ ਸੁ ਸਚੇ ਪਾਏ ॥

aaugan vikan palaree jis dehi su sache paae |

குறைபாடுகள் வைக்கோல் போன்ற மலிவான விலையில் வாங்கப்படுகின்றன; உண்மையான இறைவனால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட அவர் மட்டுமே தகுதியைச் சேகரிக்கிறார்.

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਿ ਅਉਗਣ ਮੇਟਿ ਗੁਣ ਪਰਗਟੀਆਏ ॥

balihaaree gur aapane jin aaugan mett gun paragatteeae |

என் குறைகளை துடைத்து, என் நற்குணங்களை வெளிப்படுத்திய என் குருவுக்கு நான் தியாகம்.

ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਕੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਲਾਏ ॥੭॥

vaddee vaddiaaee vadde kee guramukh aalaae |7|

குர்முக் கடவுளின் மகிமையான பெருமையைப் பாடுகிறார். ||7||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

salok mahalaa 4 |

சலோக், நான்காவது மெஹல்:

ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

satigur vich vaddee vaddiaaee jo anadin har har naam dhiaavai |

இறைவனின் திருநாமத்தை, ஹர், ஹர் என்று இரவும் பகலும் தியானிக்கும் உண்மையான குருவிற்குள் இருக்கும் மகத்துவம் பெரியது.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਮਤ ਸੁਚ ਸੰਜਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈ ॥

har har naam ramat such sanjam har naame hee tripataavai |

இறைவனின் திருநாமம், ஹர், ஹர் என்று திரும்பத் திரும்பச் சொல்வது அவருடைய தூய்மை மற்றும் சுயக்கட்டுப்பாடு; கர்த்தருடைய நாமத்தினால், அவர் திருப்தியடைகிறார்.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਤਾਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਰਖ ਕਰਾਵੈ ॥

har naam taan har naam deebaan har naamo rakh karaavai |

கர்த்தருடைய நாமமே அவருடைய வல்லமை, கர்த்தருடைய நாமமே அவருடைய ராஜசபை; கர்த்தருடைய நாமம் அவரைப் பாதுகாக்கிறது.

ਜੋ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ਪੂਜੇ ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਸੋ ਮਨ ਇਛੇ ਫਲ ਪਾਵੈ ॥

jo chit laae pooje gur moorat so man ichhe fal paavai |

தன் உணர்வை மையமாக வைத்து குருவை வழிபடும் ஒருவன் மனதின் விருப்பங்களின் பலனைப் பெறுகிறான்.

ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਤਿਸੁ ਕਰਤਾ ਮਾਰ ਦਿਵਾਵੈ ॥

jo nindaa kare satigur poore kee tis karataa maar divaavai |

ஆனால் சரியான உண்மையான குருவை அவதூறு செய்பவர், படைப்பாளரால் கொல்லப்பட்டு அழிக்கப்படுவார்.

ਫੇਰਿ ਓਹ ਵੇਲਾ ਓਸੁ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ਓਹੁ ਆਪਣਾ ਬੀਜਿਆ ਆਪੇ ਖਾਵੈ ॥

fer oh velaa os hath na aavai ohu aapanaa beejiaa aape khaavai |

இந்த வாய்ப்பு மீண்டும் அவர் கைக்கு வராது; அவன் பயிரிட்டதை அவன் உண்ண வேண்டும்.

ਨਰਕਿ ਘੋਰਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਖੜਿਆ ਜਿਉ ਤਸਕਰੁ ਪਾਇ ਗਲਾਵੈ ॥

narak ghor muhi kaalai kharriaa jiau tasakar paae galaavai |

திருடனைப்போல் முகம் கறுத்து, கழுத்தில் கயிற்றுடன், மிகக் கொடூரமான நரகத்திற்குக் கொண்டு செல்லப்படுவார்.

ਫਿਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣੀ ਪਵੈ ਤਾ ਉਬਰੈ ਜਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

fir satigur kee saranee pavai taa ubarai jaa har har naam dhiaavai |

ஆனால் அவர் மீண்டும் உண்மையான குருவின் சரணாலயத்திற்குச் சென்று, ஹர், ஹர் என்ற இறைவனின் பெயரைத் தியானித்தால், அவர் இரட்சிக்கப்படுவார்.

ਹਰਿ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥੧॥

har baataa aakh sunaae naanak har karate evai bhaavai |1|

நானக் இறைவனின் கதையைப் பேசுகிறார் மற்றும் அறிவிக்கிறார்; படைப்பாளருக்கு விருப்பமானதைப் போலவே, அவர் பேசுகிறார். ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

நான்காவது மெஹல்:

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੰਨੈ ਓਹੁ ਮਨਮੁਖੁ ਅਗਿਆਨੁ ਮੁਠਾ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ॥

poore gur kaa hukam na manai ohu manamukh agiaan mutthaa bikh maaeaa |

பரிபூரண குருவின் கட்டளையான ஹுகாமுக்குக் கீழ்ப்படியாதவர் - அந்த சுய-விருப்பமுள்ள மன்முக் தன் அறியாமையால் சூறையாடப்படுகிறார், மாயாவால் நஞ்சூட்டப்படுகிறார்.