ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 950

ਜਿਉ ਬੈਸੰਤਰਿ ਧਾਤੁ ਸੁਧੁ ਹੋਇ ਤਿਉ ਹਰਿ ਕਾ ਭਉ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਇ ॥

jiau baisantar dhaat sudh hoe tiau har kaa bhau duramat mail gavaae |

நெருப்பு உலோகத்தை சுத்தப்படுத்துவது போல, இறைவனின் பயம் தீய எண்ணத்தின் அழுக்குகளை நீக்குகிறது.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥੧॥

naanak te jan sohane jo rate har rang laae |1|

ஓ நானக், இறைவனின் அன்பினால் நிரம்பிய எளிய மனிதர்கள் அழகானவர்கள். ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

மூன்றாவது மெஹல்:

ਰਾਮਕਲੀ ਰਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਤਾ ਬਨਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥

raamakalee raam man vasiaa taa baniaa seegaar |

இராமகளிலே இறைவனை மனத்தில் பதிய வைத்தேன்; இதனால் நான் அலங்கரிக்கப்பட்டேன்.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਕਮਲੁ ਬਿਗਸਿਆ ਤਾ ਸਉਪਿਆ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥

gur kai sabad kamal bigasiaa taa saupiaa bhagat bhanddaar |

குருவின் சபாத்தின் வார்த்தையால், என் இதயத் தாமரை மலர்ந்தது; பக்தி வழிபாட்டின் பொக்கிஷத்தை இறைவன் எனக்கு அருளினான்.

ਭਰਮੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਗਿਆ ਚੂਕਾ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧਾਰੁ ॥

bharam geaa taa jaagiaa chookaa agiaan andhaar |

என் சந்தேகம் தீர்ந்தது, நான் விழித்தேன்; அறியாமை இருள் அகற்றப்பட்டது.

ਤਿਸ ਨੋ ਰੂਪੁ ਅਤਿ ਅਗਲਾ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥

tis no roop at agalaa jis har naal piaar |

தன் இறைவனின் மீது காதல் கொண்டவள், எல்லையற்ற அழகானவள்.

ਸਦਾ ਰਵੈ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥

sadaa ravai pir aapanaa sobhaavantee naar |

அத்தகைய அழகான, மகிழ்ச்சியான ஆன்மா மணமகள் தனது கணவர் இறைவனை என்றென்றும் அனுபவிக்கிறாள்.

ਮਨਮੁਖਿ ਸੀਗਾਰੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਸਭੁ ਹਾਰਿ ॥

manamukh seegaar na jaananee jaasan janam sabh haar |

சுய விருப்பமுள்ள மன்முகர்கள் தங்களை எப்படி அலங்கரித்துக் கொள்வது என்று தெரியவில்லை; தங்கள் வாழ்நாள் முழுவதையும் வீணடித்து, அவர்கள் வெளியேறுகிறார்கள்.

ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਤ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

bin har bhagatee seegaar kareh nit jameh hoe khuaar |

இறைவனை பக்தியுடன் வணங்காமல் தம்மை அலங்கரித்துக் கொள்பவர்கள், துன்பங்களுக்குத் தொடர்ந்து மறுபிறவி எடுக்கிறார்கள்.

ਸੈਸਾਰੈ ਵਿਚਿ ਸੋਭ ਨ ਪਾਇਨੀ ਅਗੈ ਜਿ ਕਰੇ ਸੁ ਜਾਣੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥

saisaarai vich sobh na paaeinee agai ji kare su jaanai karataar |

அவர்கள் இவ்வுலகில் மரியாதை பெறுவதில்லை; அவர்களுக்கு மறுமையில் என்ன நடக்கும் என்பதை படைத்த இறைவன் மட்டுமே அறிவான்.

ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਏਕੁ ਹੈ ਦੁਹੁ ਵਿਚਿ ਹੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥

naanak sachaa ek hai duhu vich hai sansaar |

ஓ நானக், உண்மையான இறைவன் ஒருவரே; இருமை உலகில் மட்டுமே உள்ளது.

ਚੰਗੈ ਮੰਦੈ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਸੋ ਕਰਨਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾਰੁ ॥੨॥

changai mandai aap laaeian so karan ji aap karaae karataar |2|

அவரே அவர்களுக்கு நல்லது கெட்டது என்று கட்டளையிடுகிறார்; படைத்த இறைவன் எவற்றைச் செய்ய வைப்பானோ அதைத்தான் அவர்கள் செய்கிறார்கள். ||2||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

மூன்றாவது மெஹல்:

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥

bin satigur seve saant na aavee doojee naahee jaae |

உண்மையான குருவுக்கு சேவை செய்யாமல், நிம்மதி கிடைக்காது. அதை வேறு எங்கும் காண முடியாது.

ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥

je bahuteraa locheeai vin karamaa paaeaa na jaae |

எவ்வளவுதான் ஆசைப்பட்டாலும், நல்ல செயல்களின் கர்மா இல்லாமல், அதைக் கண்டுபிடிக்க முடியாது.

ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥

antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |

பேராசையினாலும் ஊழலினாலும் நிரம்பிய உள்ளம் கொண்டவர்கள் இருமையின் அன்பினால் அழிந்து விடுகிறார்கள்.

ਤਿਨ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥

tin jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |

பிறப்பு மற்றும் இறப்பு சுழற்சி முடிவடையவில்லை, மேலும் அகங்காரத்தால் நிறைந்து, அவர்கள் வேதனையில் தவிக்கின்றனர்.

ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੋ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥

jinee satigur siau chit laaeaa so khaalee koee naeh |

உண்மையான குருவின் மீது உணர்வை செலுத்துபவர்கள் நிறைவேறாமல் இருப்பதில்லை.

ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥

tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |

அவர்கள் மரணத்தின் தூதரால் அழைக்கப்படுவதில்லை, அவர்கள் வலியால் பாதிக்கப்படுவதில்லை.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੩॥

naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |3|

ஓ நானக், குர்முக் காப்பாற்றப்பட்டார், ஷபாத்தின் உண்மையான வார்த்தையில் இணைகிறார். ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਆਪਿ ਅਲਿਪਤੁ ਸਦਾ ਰਹੈ ਹੋਰਿ ਧੰਧੈ ਸਭਿ ਧਾਵਹਿ ॥

aap alipat sadaa rahai hor dhandhai sabh dhaaveh |

அவரே என்றென்றும் இணைக்கப்படாமல் இருக்கிறார்; மற்றவர்கள் அனைவரும் உலக விவகாரங்களில் ஓடுகிறார்கள்.

ਆਪਿ ਨਿਹਚਲੁ ਅਚਲੁ ਹੈ ਹੋਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ॥

aap nihachal achal hai hor aaveh jaaveh |

அவரே நித்தியமானவர், மாறாதவர், அசையாதவர்; மற்றவர்கள் மறுபிறவியில் வந்து செல்வதைத் தொடர்கின்றனர்.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥

sadaa sadaa har dhiaaeeai guramukh sukh paaveh |

இறைவனை என்றென்றும் தியானிப்பதால், குர்முகி அமைதி பெறுகிறார்.

ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਈਐ ਸਚਿ ਸਿਫਤਿ ਸਮਾਵਹਿ ॥

nij ghar vaasaa paaeeai sach sifat samaaveh |

அவர் உண்மையான இறைவனின் புகழில் மூழ்கி, தனது சொந்த உள்ளத்தின் வீட்டில் வசிக்கிறார்.

ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੮॥

sachaa gahir ganbheer hai gur sabad bujhaaee |8|

உண்மையான இறைவன் ஆழமானவர் மற்றும் புரிந்துகொள்ள முடியாதவர்; குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம், அவர் புரிந்து கொள்ளப்படுகிறார். ||8||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:

ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ॥

sachaa naam dhiaae too sabho varatai sach |

உண்மையான பெயரை தியானியுங்கள்; உண்மையான இறைவன் எங்கும் வியாபித்திருக்கிறான்.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਜੋ ਬੁਝੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ਸਚੁ ॥

naanak hukamai jo bujhai so fal paae sach |

ஓ நானக், இறைவனின் கட்டளையின் ஹுகத்தை உணர்ந்தவன் சத்தியத்தின் பலனைப் பெறுகிறான்.

ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰਤਾ ਫਿਰੈ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੂਝੈ ਸਚੁ ॥

kathanee badanee karataa firai hukam na boojhai sach |

வெறும் வார்த்தைகளை மட்டும் வாய்விட்டு பேசுபவருக்கு, உண்மையான இறைவனின் கட்டளையின் ஹுக்காம் புரியாது.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ ਸੋ ਭਗਤੁ ਹੋਇ ਵਿਣੁ ਮੰਨੇ ਕਚੁ ਨਿਕਚੁ ॥੧॥

naanak har kaa bhaanaa mane so bhagat hoe vin mane kach nikach |1|

ஓ நானக், இறைவனின் விருப்பத்தை ஏற்றுக்கொள்பவன் அவனுடைய பக்தன். அதை ஏற்காமல், அவர் பொய்யான பொய்யானவர். ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

மூன்றாவது மெஹல்:

ਮਨਮੁਖ ਬੋਲਿ ਨ ਜਾਣਨੀ ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

manamukh bol na jaananee onaa andar kaam krodh ahankaar |

சுய விருப்பமுள்ள மன்முகர்களுக்கு அவர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. அவர்கள் பாலியல் ஆசை, கோபம் மற்றும் அகங்காரம் ஆகியவற்றால் நிறைந்துள்ளனர்.