ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 1259
ਜੀਅ ਦਾਨੁ ਦੇਇ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਹੀ ॥
jeea daan dee tripataase sachai naam samaahee |ஆன்மாவின் வரத்தை அளித்து, அவர் மரண உயிரினங்களை திருப்திப்படுத்துகிறார், மேலும் அவற்றை உண்மையான பெயரில் இணைக்கிறார்.
ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਰਵਿਆ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਹੀ ॥੨॥
anadin har raviaa rid antar sahaj samaadh lagaahee |2|இரவும் பகலும் இறைவனை மனதுக்குள் மகிழ்வித்து மகிழ்கிறார்கள்; அவர்கள் உள்ளுணர்வாக சமாதியில் உள்வாங்கப்படுகிறார்கள். ||2||
ਸਤਿਗੁਰਸਬਦੀ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭੇਦਿਆ ਹਿਰਦੈ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
satigurasabadee ihu man bhediaa hiradai saachee baanee |உண்மையான குருவின் வார்த்தையான ஷபாத் என் மனதைத் துளைத்துவிட்டது. அவருடைய பானியின் உண்மையான வார்த்தை என் இதயத்தில் ஊடுருவுகிறது.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਲਖੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
meraa prabh alakh na jaaee lakhiaa guramukh akath kahaanee |என் கடவுள் காணப்படாதவர்; அவரை பார்க்க முடியாது. குர்முக் பேசாததை பேசுகிறார்.
ਆਪੇ ਦਇਆ ਕਰੇ ਸੁਖਦਾਤਾ ਜਪੀਐ ਸਾਰਿੰਗਪਾਣੀ ॥੩॥
aape deaa kare sukhadaataa japeeai saaringapaanee |3|அமைதியை அளிப்பவர் தனது அருளை வழங்கும்போது, மனித உயிர்கள் பிரபஞ்சத்தின் உயிரான இறைவனை தியானிக்கின்றன. ||3||
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਬਹੁੜਿ ਨ ਹੋਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਧਿਆਇਆ ॥
aavan jaanaa bahurr na hovai guramukh sahaj dhiaaeaa |அவர் இனி மறுபிறவியில் வந்து போவதில்லை; குர்முக் உள்ளுணர்வுடன் தியானம் செய்கிறார்.
ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸੁਆਮੀ ਮਨ ਹੀ ਮੰਨੁ ਸਮਾਇਆ ॥
man hee te man miliaa suaamee man hee man samaaeaa |மனதில் இருந்து, மனம் நமது இறைவனாகவும், குருவாகவும் இணைகிறது; மனம் மனதில் உள்வாங்கப்படுகிறது.
ਸਾਚੇ ਹੀ ਸਚੁ ਸਾਚਿ ਪਤੀਜੈ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥੪॥
saache hee sach saach pateejai vichahu aap gavaaeaa |4|உண்மையில், உண்மையான இறைவன் சத்தியத்தில் மகிழ்ச்சியடைகிறான்; அகங்காரத்தை உங்களுக்குள் இருந்து அகற்றுங்கள். ||4||
ਏਕੋ ਏਕੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਸੁਆਮੀ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
eko ek vasai man suaamee doojaa avar na koee |நமது ஒரே இறைவனும் குருவும் மனதிற்குள் வாழ்கிறார்; வேறு எதுவும் இல்லை.
ਏਕੁੋ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਮੀਠਾ ਜਗਿ ਨਿਰਮਲ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
ekuo naam amrit hai meetthaa jag niramal sach soee |ஒரு பெயர் ஸ்வீட் அம்ப்ரோசியல் நெக்டர்; இது உலகில் மாசற்ற உண்மை.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭੂ ਤੇ ਪਾਈਐ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਹੋਈ ॥੫॥੪॥
naanak naam prabhoo te paaeeai jin kau dhur likhiaa hoee |5|4|ஓ நானக், அவ்வாறு முன்னறிவிக்கப்பட்டவர்களால் கடவுளின் பெயர் பெறப்படுகிறது. ||5||4||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥
malaar mahalaa 3 |மலர், மூன்றாம் மெஹல்:
ਗਣ ਗੰਧਰਬ ਨਾਮੇ ਸਭਿ ਉਧਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
gan gandharab naame sabh udhare gur kaa sabad veechaar |அனைத்து பரலோக தூதர்கள் மற்றும் வான பாடகர்கள் இறைவனின் நாமத்தின் மூலம் இரட்சிக்கப்படுகிறார்கள்.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਸਦ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
haumai maar sad man vasaaeaa har raakhiaa ur dhaar |அவர்கள் குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையைப் பற்றி சிந்திக்கிறார்கள். அவர்களின் ஈகோவை அடக்கி, பெயர் அவர்களின் மனதில் நிலைத்திருக்கிறது; அவர்கள் தங்கள் இதயங்களில் இறைவனை நிலைநிறுத்துகிறார்கள்.
ਜਿਸਹਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
jiseh bujhaae soee boojhai jis no aape le milaae |இறைவன் யாரைப் புரிந்துகொள்ள வைக்கிறான் என்பதை அவன் மட்டுமே புரிந்துகொள்கிறான்; இறைவன் அவனை தன்னோடு இணைத்துக் கொள்கிறான்.
ਅਨਦਿਨੁ ਬਾਣੀ ਸਬਦੇ ਗਾਂਵੈ ਸਾਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥
anadin baanee sabade gaanvai saach rahai liv laae |1|இரவும் பகலும், அவர் ஷபாத்தின் வார்த்தையையும் குருவின் பானியையும் பாடுகிறார்; அவர் உண்மையான இறைவனிடம் அன்புடன் இணைந்திருக்கிறார். ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲਿ ॥
man mere khin khin naam samaal |ஓ என் மனமே, ஒவ்வொரு நொடியும், நாமத்தில் நிலைத்திரு.
ਗੁਰ ਕੀ ਦਾਤਿ ਸਬਦ ਸੁਖੁ ਅੰਤਰਿ ਸਦਾ ਨਿਬਹੈ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur kee daat sabad sukh antar sadaa nibahai terai naal |1| rahaau |ஷபாத் என்பது குருவின் வரம். அது உங்களுக்கு ஆழமான அமைதியைக் கொண்டுவரும்; அது எப்போதும் உங்களுக்கு துணை நிற்கும். ||1||இடைநிறுத்தம்||
ਮਨਮੁਖ ਪਾਖੰਡੁ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
manamukh paakhandd kade na chookai doojai bhaae dukh paae |சுய-விருப்பமுள்ள மன்முகர்கள் தங்கள் பாசாங்குத்தனத்தை ஒருபோதும் கைவிடுவதில்லை; இருமையின் காதலில், அவர்கள் வேதனையில் தவிக்கிறார்கள்.
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਬਿਖਿਆ ਮਨਿ ਰਾਤੇ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥
naam visaar bikhiaa man raate birathaa janam gavaae |நாமத்தை மறந்து, அவர்களின் மனம் ஊழலில் மூழ்கியுள்ளது. அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை பயனற்ற முறையில் வீணடிக்கிறார்கள்.
ਇਹ ਵੇਲਾ ਫਿਰਿ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਪਛੁਤਾਏ ॥
eih velaa fir hath na aavai anadin sadaa pachhutaae |இந்த வாய்ப்பு மீண்டும் அவர்கள் கைக்கு வராது; இரவும் பகலும் அவர்கள் எப்பொழுதும் வருந்தி வருந்துவார்கள்.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਕਦੇ ਨ ਬੂਝੈ ਵਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ॥੨॥
mar mar janamai kade na boojhai visattaa maeh samaae |2|அவர்கள் இறந்து மீண்டும் மீண்டும் இறந்து, மீண்டும் பிறக்க வேண்டும், ஆனால் அவர்கள் புரிந்து கொள்ள மாட்டார்கள். அவை எருவில் அழுகிவிடும். ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਉਧਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
guramukh naam rate se udhare gur kaa sabad veechaar |குர்முகிகள் நாமம் நிறைந்து, இரட்சிக்கப்படுகிறார்கள்; அவர்கள் குருவின் சபாத்தின் வார்த்தையைச் சிந்திக்கிறார்கள்.
ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
jeevan mukat har naam dhiaaeaa har raakhiaa ur dhaar |இறைவனின் திருநாமத்தை தியானித்து, அவர்கள் ஜீவன் முக்தா, உயிருடன் இருக்கும்போதே முக்தி பெற்றவர்கள். அவர்கள் இறைவனை தங்கள் இதயத்தில் பதிக்கிறார்கள்.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਮਤਿ ਊਤਮ ਊਤਮ ਬਾਣੀ ਹੋਈ ॥
man tan niramal niramal mat aootam aootam baanee hoee |அவர்களின் மனமும் உடலும் மாசற்றவை, அவர்களுடைய புத்தி மாசற்றது, உன்னதமானது. அவர்களின் பேச்சும் அருமை.
ਏਕੋ ਪੁਰਖੁ ਏਕੁ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਤਾ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੩॥
eko purakh ek prabh jaataa doojaa avar na koee |3|அவர்கள் ஒரே முதன்மையான மனிதனை, ஒரே இறைவனை உணர்கிறார்கள். வேறெதுவும் இல்லை. ||3||
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
aape kare karaae prabh aape aape nadar karee |கடவுள் தானே செய்பவர், அவரே காரணங்களுக்குக் காரணம். அவனே தன் கருணைப் பார்வையைத் தருகிறான்.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਾਤਾ ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸੇਵਾ ਸੁਰਤਿ ਸਮੇਇ ॥
man tan raataa gur kee baanee sevaa surat samee |குருவின் பானியின் வார்த்தையால் என் மனமும் உடலும் நிறைந்திருக்கிறது. எனது உணர்வு அவருடைய சேவையில் மூழ்கியுள்ளது.
ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ਅਲਖ ਅਭੇਵਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਲਖਾਇ ॥
antar vasiaa alakh abhevaa guramukh hoe lakhaae |கண்ணுக்குத் தெரியாத மற்றும் புரிந்துகொள்ள முடியாத இறைவன் உள்ளே ஆழமாக வாழ்கிறார். அவர் குருமுகனால் மட்டுமே பார்க்கப்படுகிறார்.
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਇ ॥੪॥੫॥
naanak jis bhaavai tis aape devai bhaavai tivai chalaae |4|5|ஓ நானக், அவர் விரும்பியவருக்குக் கொடுக்கிறார். அவரது விருப்பத்தின் இன்பத்தின்படி, அவர் மனிதர்களை வழிநடத்துகிறார். ||4||5||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ਦੁਤੁਕੇ ॥
malaar mahalaa 3 dutuke |மலார், மூன்றாம் மெஹல், தோ-துகே:
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵੈ ਘਰੁ ਦਰੁ ਮਹਲੁ ਸੁ ਥਾਨੁ ॥
satigur te paavai ghar dar mahal su thaan |உண்மையான குருவின் மூலம், மனிதர் தனது சொந்த வீட்டில் இறைவனின் பிரசன்னத்தின் சிறப்பு இடத்தைப் பெறுகிறார்.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਚੂਕੈ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥੧॥
gurasabadee chookai abhimaan |1|குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம், அவரது அகங்காரப் பெருமிதம் அகற்றப்படுகிறது. ||1||
ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਨਾਮੁ ॥
jin kau lilaatt likhiaa dhur naam |நெற்றியில் நாமம் பதித்தவர்கள்,
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਧਿਆਵਹਿ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
anadin naam sadaa sadaa dhiaaveh saachee daragah paaveh maan |1| rahaau |நாமத்தை இரவும் பகலும் என்றென்றும் தியானியுங்கள். அவர்கள் இறைவனின் உண்மையான நீதிமன்றத்தில் மதிக்கப்படுகிறார்கள். ||1||இடைநிறுத்தம்||
ਮਨ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣੈ ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਗੈ ਸਦ ਹਰਿ ਸਿਉ ਧਿਆਨੁ ॥
man kee bidh satigur te jaanai anadin laagai sad har siau dhiaan |உண்மையான குருவிடமிருந்து, அவர்கள் மனதின் வழிகளையும் வழிமுறைகளையும் கற்றுக்கொள்கிறார்கள். இரவும் பகலும் இறைவனையே எப்போதும் தியானம் செய்கின்றனர்.