Sa pagbibigay ng kaloob ng kaluluwa, binibigyang-kasiyahan Niya ang mga mortal na nilalang, at pinagsasama sila sa Tunay na Pangalan.
Gabi at araw, sila ay nananabik at nasisiyahan sa Panginoon sa loob ng puso; sila ay intuitively hinihigop sa Samaadhi. ||2||
Ang Shabad, ang Salita ng Tunay na Guru, ay tumagos sa aking isipan. Ang Tunay na Salita ng Kanyang Bani ay tumatagos sa aking puso.
Ang aking Diyos ay Hindi Nakikita; Hindi siya makikita. Ang Gurmukh ay nagsasalita ng Unspoken.
Kapag ipinagkaloob ng Tagapagbigay ng kapayapaan ang Kanyang Grasya, ang mortal na nilalang ay nagninilay-nilay sa Panginoon, ang Buhay ng Sansinukob. ||3||
Hindi na siya pumupunta at umalis sa muling pagkakatawang-tao; intuitively nagmumuni-muni ang Gurmukh.
Mula sa isip, ang isip ay sumasanib sa ating Panginoon at Guro; ang isip ay hinihigop sa Isip.
Sa katotohanan, ang Tunay na Panginoon ay nalulugod sa katotohanan; tanggalin ang egotismo sa loob ng iyong sarili. ||4||
Ang ating Nag-iisang Panginoon at Guro ay nananahan sa loob ng isipan; wala ng iba.
Ang Isang Pangalan ay Sweet Ambrosial Nectar; ito ay Immaculate Truth sa mundo.
Nanak, ang Pangalan ng Diyos ay nakuha, sa pamamagitan ng mga taong itinalaga na. ||5||4||
Malaar, Ikatlong Mehl:
Lahat ng makalangit na tagapagbalita at makalangit na mang-aawit ay naligtas sa pamamagitan ng Naam, ang Pangalan ng Panginoon.
Pinag-iisipan nila ang Salita ng Shabad ng Guru. Ang pagsupil sa kanilang kaakuhan, ang Pangalan ay nananatili sa kanilang mga isipan; pinananatili nila ang Panginoon na nakapaloob sa kanilang mga puso.
Siya lamang ang nakauunawa, na pinauunawa ng Panginoon; pinag-isa siya ng Panginoon sa Kanyang sarili.
Gabi at araw, inaawit niya ang Salita ng Shabad at ang Bani ng Guru; nananatili siyang mapagmahal na nakaayon sa Tunay na Panginoon. ||1||
O aking isip, sa bawat sandali, manatili sa Naam.
Ang Shabad ay Regalo ng Guru. Ito ay magdadala sa iyo ng pangmatagalang kapayapaan sa kaibuturan; ito ay laging nasa tabi mo. ||1||I-pause||
Ang mga kusang-loob na manmukh ay hindi sumusuko sa kanilang pagkukunwari; sa pag-ibig ng duality, nagdurusa sila sa sakit.
Ang pagkalimot sa Naam, ang kanilang mga isip ay puno ng katiwalian. Sinasayang nila ang kanilang buhay nang walang silbi.
Ang pagkakataong ito ay hindi na muling darating sa kanilang mga kamay; gabi at araw, lagi silang magsisisi at magsisi.
Sila ay namamatay at namamatay nang paulit-ulit, para lamang ipanganak na muli, ngunit hindi nila naiintindihan. Nabubulok sila sa pataba. ||2||
Ang mga Gurmukh ay napuno ng Naam, at naligtas; pinag-iisipan nila ang Salita ng Shabad ng Guru.
Pagninilay-nilay sa Pangalan ng Panginoon, sila ay Jivan-mukta, pinalaya habang nabubuhay pa. Itinatago nila ang Panginoon sa loob ng kanilang mga puso.
Ang kanilang isip at katawan ay malinis, ang kanilang talino ay malinis at dakila. Napakaganda rin ng kanilang pananalita.
Napagtanto nila ang One Primal Being, ang Isang Panginoong Diyos. Wala namang iba. ||3||
Ang Diyos Mismo ang Gumagawa, at Siya Mismo ang Dahilan ng mga sanhi. Siya mismo ang nagbibigay ng Kanyang Sulyap ng Biyaya.
Ang aking isip at katawan ay napuno ng Salita ng Bani ng Guru. Ang aking kamalayan ay nahuhulog sa Kanyang paglilingkod.
Ang Di-nakikita at Di-matalino na Panginoon ay nananahan sa kaloob-looban. Siya ay nakikita lamang ng Gurmukh.
Nanak, nagbibigay Siya sa sinumang Kanyang naisin. Ayon sa Kasiyahan ng Kanyang Kalooban, pinangungunahan Niya ang mga mortal. ||4||5||
Malaar, Third Mehl, Dho-Thukay:
Sa pamamagitan ng Tunay na Guru, ang mortal ay nakakuha ng espesyal na lugar, ang Mansyon ng Presensya ng Panginoon sa kanyang sariling tahanan.
Sa pamamagitan ng Salita ng Shabad ng Guru, ang kanyang egotistic na pagmamataas ay naalis. ||1||
Yaong may nakasulat na Naam sa kanilang mga noo,
pagnilayan ang Naam gabi at araw, magpakailanman at magpakailanman. Sila ay pinarangalan sa Tunay na Hukuman ng Panginoon. ||1||I-pause||
Mula sa Tunay na Guru, natutunan nila ang mga paraan at paraan ng pag-iisip. Araw at gabi, itinutuon nila ang kanilang pagninilay sa Panginoon magpakailanman.