Pauree:
Sa kaibuturan ng katawan ay ang muog ng Panginoon, at lahat ng lupain at bansa.
Siya Mismo ay nakaupo sa una, malalim na Samaadhi; Siya Mismo ay sumasaklaw sa lahat.
Siya mismo ang lumikha ng Uniberso, at Siya mismo ay nananatiling nakatago sa loob nito.
Ang paglilingkod sa Guru, ang Panginoon ay kilala, at ang Katotohanan ay nahayag.
Siya ay Totoo, ang Pinakatotoo sa Totoo; ang Guru ay nagbigay ng ganitong pag-unawa. ||16||
Salok, Unang Mehl:
Ang gabi ay ang panahon ng tag-araw, at ang araw ay ang panahon ng taglamig; sekswal na pagnanasa at galit ang dalawang larangang itinanim.
Inihahanda ng kasakiman ang lupa, at ang binhi ng kasinungalingan ay itinanim; attachment at pag-ibig ay ang magsasaka at upahan kamay.
Ang pagmumuni-muni ay ang araro, at ang katiwalian ay ang ani; ito ang kinikita at kinakain, ayon sa Hukam ng Utos ng Panginoon.
O Nanak, kapag ang isa ay tinawag upang magbigay ng kanyang account, siya ay magiging baog at baog. ||1||
Unang Mehl:
Gawing bukid ang Takot sa Diyos, dalisayin ang tubig, katotohanan at kasiyahan ang mga baka at toro,
kapakumbabaan ang araro, kamalayan ang nag-aararo, pag-alala sa paghahanda ng lupa, at pagkakaisa sa Panginoon sa panahon ng pagtatanim.
Hayaang ang Pangalan ng Panginoon ang maging binhi, at ang Kanyang Pagpapatawad na Grasya ang ani. Gawin ito, at ang buong mundo ay magmumukhang mali.
O Nanak, kung ipagkakaloob Niya ang Kanyang Maawaing Sulyap ng Biyaya, kung gayon ang lahat ng iyong paghihiwalay ay matatapos. ||2||
Pauree:
Ang kusang-loob na manmukh ay nakulong sa kadiliman ng emosyonal na kalakip; in the love of duality nagsasalita siya.
Ang pag-ibig ng duality ay nagdudulot ng sakit magpakailanman; walang katapusan niyang ibinubuhos ang tubig.
Ang Gurmukh ay nagninilay-nilay sa Naam, ang Pangalan ng Panginoon; siya churn, at makuha ang kakanyahan ng katotohanan.
Ang Banal na Liwanag ay nagliliwanag sa kanyang puso sa kaibuturan; hinahanap niya ang Panginoon, at natatamo Siya.
Siya mismo ay nanlilinlang sa pagdududa; walang makapagkomento dito. ||17||
Salok, Pangalawang Mehl:
O Nanak, huwag kang mabalisa; ang Panginoon na ang bahala sa iyo.
Nilikha Niya ang mga nilalang sa tubig, at binibigyan Niya sila ng kanilang pagkain.
Walang bukas na tindahan doon, at walang nagsasaka doon.
Walang negosyong natransaksyon doon, at walang bumibili o nagbebenta.
Ang mga hayop ay kumakain ng ibang mga hayop; ito ang ibinigay sa kanila ng Panginoon bilang pagkain.
Nilikha Niya sila sa mga karagatan, at pinaglaanan din Niya sila.
O Nanak, huwag kang mabalisa; ang Panginoon na ang bahala sa iyo. ||1||
Unang Mehl:
O Nanak, ang kaluluwang ito ay ang isda, at ang kamatayan ay ang gutom na mangingisda.
Hindi man lang ito iniisip ng bulag. At biglang, inihagis ang lambat.
O Nanak, ang kanyang kamalayan ay walang malay, at siya ay umalis, na nakatali sa pagkabalisa.
Ngunit kung ipagkakaloob ng Panginoon ang Kanyang Sulyap ng Biyaya, pagkatapos ay pinag-iisa Niya ang kaluluwa sa Kanyang sarili. ||2||
Pauree:
Sila ay totoo, magpakailanman totoo, na umiinom sa kahanga-hangang diwa ng Panginoon.
Ang Tunay na Panginoon ay nananatili sa isipan ng Gurmukh; Tinatamaan niya ang totoong bargain.
Ang lahat ay nasa tahanan ng sarili sa loob; ang mga napakapalad lamang ang nakakakuha nito.
Ang kagutuman sa loob ay nalulupig at nadaig, na umaawit ng Maluwalhating Papuri ng Panginoon.
Siya Mismo ay nagkakaisa sa Kanyang Unyon; Siya mismo ang nagbibigay sa kanila ng pang-unawa. ||18||
Salok, Unang Mehl:
Ang bulak ay ginned, pinagtagpi at pinaikot;
ang tela ay inilatag, nilalabhan at pinaputi ng puti.
Pinuputol ito ng sastre gamit ang kanyang gunting, at tinatahi ito ng kanyang sinulid.
Sa gayon, ang punit at punit na karangalan ay natahi muli, sa pamamagitan ng Papuri ng Panginoon, O Nanak, at isa ay nabubuhay sa totoong buhay.
Nagiging pagod, ang tela ay punit; gamit ang karayom at sinulid ay tinatahi itong muli.
Hindi ito tatagal ng isang buwan, o kahit isang linggo. Ito ay halos hindi tumatagal ng isang oras, o kahit isang sandali.