O Nanak, sa Kumpanya ng Banal, ang buhay ng isang tao ay nagiging mabunga. ||5||
Sa Kumpanya ng Banal, walang pagdurusa.
Ang Mapalad na Pangitain ng kanilang Darshan ay nagdudulot ng isang dakila, masayang kapayapaan.
Sa Kumpanya ng Banal, ang mga mantsa ay tinanggal.
Sa Kumpanya ng Banal, malayo ang impiyerno.
Sa Kumpanya ng Banal, ang isa ay masaya dito at sa kabilang buhay.
Sa Kumpanya ng Banal, ang mga naghihiwalay ay muling pinagsama sa Panginoon.
Ang mga bunga ng pagnanasa ng isang tao ay nakukuha.
Sa Kumpanya ng Banal, walang napupunta nang walang dala.
Ang Kataas-taasang Panginoong Diyos ay nananahan sa mga puso ng Banal.
O Nanak, nakikinig sa matamis na salita ng Banal, ang isa ay maliligtas. ||6||
Sa Kumpanya ng Banal, makinig sa Pangalan ng Panginoon.
Sa Kumpanya ng Banal, umawit ng Maluwalhating Papuri ng Panginoon.
Sa Kumpanya ng Banal, huwag mo Siyang kalimutan mula sa iyong isipan.
Sa Kumpanya ng Banal, tiyak na maliligtas ka.
Sa Kumpanya ng Banal, ang Diyos ay tila napakatamis.
Sa Kumpanya ng Banal, Siya ay nakikita sa bawat puso.
Sa Kumpanya ng Banal, nagiging masunurin tayo sa Panginoon.
Sa Kumpanya ng Banal, natatamo natin ang kalagayan ng kaligtasan.
Sa Kumpanya ng Banal, lahat ng sakit ay gumaling.
O Nanak, ang isa ay nakikipagkita sa Banal, sa pinakamataas na tadhana. ||7||
Ang kaluwalhatian ng Banal na mga tao ay hindi alam sa Vedas.
Maaari lamang nilang ilarawan ang kanilang narinig.
Ang kadakilaan ng mga Banal na tao ay higit pa sa tatlong katangian.
Ang kadakilaan ng Banal na mga tao ay laganap sa lahat.
Ang kaluwalhatian ng Banal na mga tao ay walang limitasyon.
Ang kaluwalhatian ng Banal na mga tao ay walang hanggan at walang hanggan.
Ang kaluwalhatian ng Banal na mga tao ay ang pinakamataas sa mataas.
Ang kaluwalhatian ng Banal na mga tao ay ang pinakadakila sa mga dakila.
Ang kaluwalhatian ng Banal na mga tao ay sa kanila lamang;
O Nanak, walang pagkakaiba sa pagitan ng Banal na tao at ng Diyos. ||8||7||
Salok:
Ang Tunay ay nasa kanyang isipan, at ang Tunay ay nasa kanyang mga labi.
Siya lamang ang nakikita.
O Nanak, ito ang mga katangian ng nilalang na may kamalayan sa Diyos. ||1||
Ashtapadee:
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay palaging hindi nakakabit,
habang ang lotus sa tubig ay nananatiling hiwalay.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay laging walang bahid,
tulad ng araw, na nagbibigay ng ginhawa at init nito sa lahat.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay tumingin sa lahat ng magkatulad,
tulad ng hangin, na humihip ng pantay sa hari at sa kawawang pulubi.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay may matatag na pasensya,
tulad ng lupa, na hinukay ng isa, at pinahiran ng sandal paste ng iba.
Ito ang katangian ng nilalang na may kamalayan sa Diyos:
O Nanak, ang kanyang likas na katangian ay parang isang nag-iinit na apoy. ||1||
Ang may kamalayan sa Diyos ay ang pinakadalisay sa dalisay;
hindi dumidikit sa tubig ang dumi.
Ang isip ng may kamalayan sa Diyos ay naliwanagan,
parang langit sa ibabaw ng lupa.
Sa taong may kamalayan sa Diyos, ang kaibigan at kalaban ay pareho.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay walang mapagmataas na pagmamataas.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay ang pinakamataas sa mataas.
Sa loob ng kanyang sariling isip, siya ang pinaka mapagpakumbaba sa lahat.
Sila lamang ang nagiging mga nilalang na may kamalayan sa Diyos,
Nanak, na ginawa ng Diyos Mismo. ||2||
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay ang alikabok ng lahat.
Alam ng nilalang na may kamalayan sa Diyos ang kalikasan ng kaluluwa.
Ang pagiging may kamalayan sa Diyos ay nagpapakita ng kabaitan sa lahat.
Walang kasamaan na nagmumula sa nilalang na may kamalayan sa Diyos.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay palaging walang kinikilingan.