Hindi nakukuha ang kasiyahan sa paghabol kay Maya.
Maaaring tamasahin niya ang lahat ng uri ng tiwaling kasiyahan,
ngunit hindi pa rin siya nasisiyahan; paulit-ulit siyang nagpapakasawa, pinapagod ang sarili, hanggang sa siya ay mamatay.
Kung walang kontento, walang nasisiyahan.
Tulad ng mga bagay sa isang panaginip, ang lahat ng kanyang pagsisikap ay walang kabuluhan.
Sa pamamagitan ng pag-ibig ng Naam, lahat ng kapayapaan ay matatamo.
Iilan lamang ang nakakakuha nito, sa pamamagitan ng malaking magandang kapalaran.
Siya Mismo ang Sanhi ng mga sanhi.
Magpakailanman, O Nanak, awitin ang Pangalan ng Panginoon. ||5||
Ang Gumagawa, ang Dahilan ng mga sanhi, ay ang Panginoong Lumikha.
Anong mga deliberasyon ang nasa kamay ng mga mortal na nilalang?
Habang ibinibigay ng Diyos ang Kanyang Sulyap ng Biyaya, naging sila.
Ang Diyos Mismo, sa Kanyang Sarili, ay para sa Kanyang sarili.
Anuman ang Kanyang nilikha, ay sa Kanyang Sariling Kasiyahan.
Siya ay malayo sa lahat, at gayon pa man sa lahat.
Nauunawaan Niya, nakikita Niya, at naghahatol Siya.
Siya Mismo ang Isa, at Siya Mismo ang marami.
Hindi siya namamatay o namamatay; Hindi siya dumarating o aalis.
O Nanak, Siya ay nananatili magpakailanman na sumasaklaw sa lahat. ||6||
Siya mismo ang nagtuturo, at Siya mismo ang natututo.
Siya Mismo ay nakikihalubilo sa lahat.
Siya mismo ang lumikha ng Kanyang sariling kalawakan.
Ang lahat ng bagay ay sa Kanya; Siya ang Lumikha.
Kung wala Siya, ano ang magagawa?
Sa mga espasyo at interspace, Siya ang Isa.
Sa Kanyang sariling dula, Siya mismo ang Aktor.
Siya ay gumagawa ng Kanyang mga dula na may walang katapusang pagkakaiba-iba.
Siya mismo ay nasa isip, at ang isip ay nasa Kanya.
O Nanak, hindi matantya ang Kanyang halaga. ||7||
Totoo, Totoo, Totoo ang Diyos, ang ating Panginoon at Guro.
Sa Biyaya ni Guru, ang ilan ay nagsasalita tungkol sa Kanya.
True, True, True ang Lumikha ng lahat.
Sa milyun-milyon, halos walang nakakakilala sa Kanya.
Maganda, Maganda, Maganda ang Iyong Kahanga-hangang anyo.
Ikaw ay Napakaganda, Walang Hanggan at Walang Katumbas.
Dalisay, Dalisay, Dalisay ang Salita ng Iyong Bani,
narinig sa bawat at bawat puso, sinasalita sa tainga.
Banal, Banal, Banal at Napakadalisay
- umawit ng Naam, O Nanak, nang may pusong pagmamahal. ||8||12||
Salok:
Ang sinumang naghahanap sa Santuwaryo ng mga Banal ay maliligtas.
Ang isang naninirang-puri sa mga Banal, O Nanak, ay muling magkakatawang-tao. ||1||
Ashtapadee:
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang buhay ng isang tao ay pinutol.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang isa ay hindi makakatakas sa Mensahero ng Kamatayan.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, lahat ng kaligayahan ay naglalaho.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang isa ay nahuhulog sa impiyerno.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang talino ay nadungisan.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang reputasyon ng isang tao ay nawala.
Ang isa na isinumpa ng isang Santo ay hindi maliligtas.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang lugar ng isang tao ay nadungisan.
Ngunit kung ang Mahabaging Santo ay nagpapakita ng Kanyang Kabaitan,
O Nanak, sa Kumpanya ng mga Banal, ang maninirang-puri ay maaari pa ring maligtas. ||1||
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang isa ay nagiging malungkot na mukha.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang isa ay kumakatok na parang uwak.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang isa ay muling nagkatawang-tao bilang isang ahas.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang isa ay muling nagkatawang-tao bilang isang kumakawag-kawag na uod.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang isa ay nasusunog sa apoy ng pagnanasa.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, sinusubukan ng isa na linlangin ang lahat.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, lahat ng impluwensya ng isa ay naglalaho.
Ang paninirang-puri sa mga Banal, ang isa ay nagiging pinakamababa sa mababa.
Para sa maninirang-puri sa Santo, walang lugar na pahingahan.