Sila lamang ang nakakatagpo sa Kanya, na pinasalubong ng Panginoon.
Ang banal na kaluluwang nobya ay patuloy na nagmumuni-muni sa Kanyang mga Kabutihan.
Nanak, sa pagsunod sa Mga Aral ng Guru, nakilala ng isa ang Panginoon, ang tunay na kaibigan. ||17||
Ang hindi natutupad na sekswal na pagnanais at hindi nalutas na galit ay nag-aalis ng katawan,
gaya ng ginto ay natunaw ng borax.
Ang ginto ay idinidikit sa panunupil, at sinusubok sa apoy;
kapag ang dalisay nitong kulay ay nagpakita, ito ay nakalulugod sa mata ng nagsusuri.
Ang mundo ay isang hayop, at ang mayabang na Kamatayan ay ang magkakatay.
Ang mga nilikhang nilalang ng Lumikha ay tumatanggap ng karma ng kanilang mga aksyon.
Siya na lumikha ng mundo, alam ang halaga nito.
Ano pa ang masasabi? Wala man lang masabi. ||18||
Naghahanap, naghahanap, umiinom ako sa Ambrosial Nectar.
Pinagtibay ko ang paraan ng pagpaparaya, at ibinigay ang aking isip sa Tunay na Guru.
Tinatawag ng lahat ang kanyang sarili na totoo at tunay.
Siya lamang ang totoo, na nakakuha ng hiyas sa buong apat na edad.
Ang pagkain at pag-inom, ang isa ay namamatay, ngunit hindi pa rin alam.
Namatay siya sa isang iglap, kapag napagtanto niya ang Salita ng Shabad.
Ang kanyang kamalayan ay nagiging permanenteng matatag, at ang kanyang isip ay tumatanggap ng kamatayan.
Sa Biyaya ni Guru, napagtanto niya ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon. ||19||
Ang Malalim na Panginoon ay naninirahan sa langit ng pag-iisip, ang Ikasampung Pintuan;
pag-awit ng Kanyang Maluwalhating Papuri, ang isa ay naninirahan sa intuitive na poise at kapayapaan.
Hindi siya pupunta para pumunta, o darating para umalis.
Sa Biyaya ni Guru, nananatili siyang mapagmahal na nakatuon sa Panginoon.
Ang Panginoon ng isip-langit ay hindi naa-access, independiyente at lampas sa kapanganakan.
Ang pinakakarapat-dapat na Samaadhi ay ang panatilihing matatag ang kamalayan, nakatutok sa Kanya.
Ang pag-alala sa Pangalan ng Panginoon, ang isa ay hindi napapailalim sa reincarnation.
Ang Mga Aral ng Guru ay ang pinaka Mahusay; lahat ng ibang paraan ay kulang sa Naam, ang Pangalan ng Panginoon. ||20||
Pagala-gala sa hindi mabilang na mga pintuan at tahanan, ako ay napapagod.
Ang aking mga pagkakatawang-tao ay hindi mabilang, walang limitasyon.
Nagkaroon ako ng napakaraming ina at ama, mga anak na lalaki at babae.
Nagkaroon na ako ng napakaraming guru at disipulo.
Sa pamamagitan ng isang huwad na guru, ang pagpapalaya ay hindi matatagpuan.
Napakaraming nobya ng One Husband Lord - isaalang-alang ito.
Ang Gurmukh ay namatay, at nabubuhay kasama ng Diyos.
Sa paghahanap sa sampung direksyon, natagpuan ko Siya sa loob ng sarili kong tahanan.
Nakilala ko Siya; inakay ako ng Tunay na Guru upang makilala Siya. ||21||
Ang Gurmukh ay kumakanta, at ang Gurmukh ay nagsasalita.
Sinusuri ng Gurmukh ang halaga ng Panginoon, at binibigyang inspirasyon ang iba na suriin din Siya.
Dumarating at umalis ang Gurmukh nang walang takot.
Ang kaniyang dumi ay naalis, at ang kaniyang mga mantsa ay nasusunog.
Pinag-iisipan ng Gurmukh ang tunog ng Naad para sa kanyang Vedas.
Ang panlinis na paliguan ng Gurmukh ay ang pagganap ng mabubuting gawa.
Para sa Gurmukh, ang Shabad ay ang pinakamahusay na Ambrosial Nectar.
O Nanak, tumawid ang Gurmukh. ||22||
Ang pabagu-bagong kamalayan ay hindi nananatiling matatag.
Palihim na kinakagat ng usa ang mga berdeng usbong.
Isa na nagtataglay ng lotus na paa ng Panginoon sa kanyang puso at kamalayan
mahaba ang buhay, laging inaalala ang Panginoon.
Lahat ay may mga alalahanin at alalahanin.
Siya lamang ang nakakatagpo ng kapayapaan, na nag-iisip sa Isang Panginoon.
Kapag ang Panginoon ay naninirahan sa kamalayan, at ang isa ay sumisipsip sa Pangalan ng Panginoon,
ang isa ay pinalaya, at umuuwi na may karangalan. ||23||
Ang katawan ay nahuhulog, kapag ang isang buhol ay nakalas.
Masdan, ang mundo ay humihina; ito ay ganap na masisira.
Isa lamang na magkamukha sa sikat ng araw at lilim
naputol ba ang kanyang mga gapos; siya ay nakalaya at nakauwi na.
Si Maya ay walang laman at maliit; niloko niya ang mundo.
Ang nasabing tadhana ay nauna nang itinakda ng mga nakaraang aksyon.
Ang kabataan ay nauubos; Ang katandaan at kamatayan ay pumapalibot sa itaas ng ulo.