Ang ilan ay hubad na gumagala araw at gabi at hindi natutulog.
Ang ilan ay sinusunog ang kanilang mga paa sa apoy, na sinisira at sinisira ang kanilang sarili.
Kung wala ang Pangalan, ang katawan ay nagiging abo; ano bang magandang magsalita at umiyak kung ganoon?
Ang mga naglilingkod sa Tunay na Guru, ay pinalamutian at dinadakila sa Hukuman ng kanilang Panginoon at Guro. ||15||
Salok, Ikatlong Mehl:
Ang ibong ulan ay huni sa mga ambrosial na oras ng umaga bago ang bukang-liwayway; ang mga panalangin nito ay dininig sa Hukuman ng Panginoon.
Ang utos ay inilabas sa mga ulap, upang patakbuhin ang mga pag-ulan ng awa.
Ako ay isang sakripisyo sa mga taong nagtataglay ng Tunay na Panginoon sa loob ng kanilang mga puso.
O Nanak, sa pamamagitan ng Pangalan, ang lahat ay nabagong-buhay, pinag-iisipan ang Salita ng Shabad ng Guru. ||1||
Ikatlong Mehl:
O ibong ulan, hindi ito ang paraan upang mapawi ang iyong uhaw, kahit na maaari kang sumigaw ng isang daang beses.
Sa Biyaya ng Diyos, ang Tunay na Guru ay matatagpuan; sa Kanyang Grasya, ang pag-ibig ay bumubunga.
O Nanak, kapag ang Panginoon at Guro ay nananatili sa isip, ang katiwalian at kasamaan ay umalis sa loob. ||2||
Pauree:
Ang ilan ay mga Jain, nag-aaksaya ng kanilang oras sa ilang; sa pamamagitan ng kanilang itinakda na tadhana, sila ay nasisira.
Ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay wala sa kanilang mga labi; hindi sila naliligo sa mga sagradong dambana ng peregrinasyon.
Hinubad nila ang kanilang buhok gamit ang kanilang mga kamay, sa halip na mag-ahit.
Nananatili silang marumi araw at gabi; hindi nila mahal ang Salita ng Shabad.
Wala silang katayuan, walang karangalan, at walang magandang karma. Sinasayang nila ang kanilang buhay sa walang kabuluhan.
Ang kanilang pag-iisip ay huwad at marumi; ang kanilang kinakain ay marumi at marumi.
Kung wala ang Shabad, walang nakakamit ng isang pamumuhay ng mabuting pag-uugali.
Ang Gurmukh ay nakatuon sa Tunay na Panginoong Diyos, ang Pandaigdigang Lumikha. ||16||
Salok, Ikatlong Mehl:
Sa buwan ng Saawan, masaya ang nobya, pinag-iisipan ang Salita ng Shabad ng Guru.
O Nanak, siya ay isang maligayang kaluluwa-nobya magpakailanman; ang kanyang pagmamahal sa Guru ay walang limitasyon. ||1||
Ikatlong Mehl:
Sa Saawan, siya na walang birtud ay sinusunog, sa attachment at pagmamahal sa duality.
O Nanak, hindi niya pinahahalagahan ang halaga ng kanyang Asawa na Panginoon; lahat ng kanyang mga palamuti ay walang halaga. ||2||
Pauree:
Ang Tunay, Hindi Nakikita, Mahiwagang Panginoon ay hindi napapagtagumpayan ng katigasan ng ulo.
Ang ilan ay umaawit ayon sa tradisyonal na mga raga, ngunit ang Panginoon ay hindi nalulugod sa mga raga na ito.
Ang ilan ay sumasayaw at sumasayaw at pinapanatili ang tugtog, ngunit hindi nila Siya sinasamba nang may debosyon.
Ang ilan ay tumatangging kumain; ano kayang gagawin sa mga tanga?
Ang pagkauhaw at pagnanasa ay lubhang nadagdagan; walang nagdudulot ng kasiyahan.
Ang ilan ay nakatali sa pamamagitan ng mga ritwal; abala sila sa kanilang sarili sa kamatayan.
Sa mundong ito, ang kita ay nanggagaling sa pag-inom sa Ambrosial Nectar ng Naam.
Ang mga Gurmukh ay nagtitipon sa mapagmahal na debosyonal na pagsamba sa Panginoon. ||17||
Salok, Ikatlong Mehl:
Yaong mga Gurmukh na umaawit sa Raga ng Malaar - ang kanilang isip at katawan ay nagiging cool at mahinahon.
Sa pamamagitan ng Salita ng Shabad ng Guru, napagtanto nila ang Isa, ang Isang Tunay na Panginoon.
Ang kanilang isip at katawan ay totoo; sila ay sumusunod sa Tunay na Panginoon, at sila ay kilala bilang totoo.
Ang tunay na debosyonal na pagsamba ay nasa kaibuturan nila; sila ay awtomatikong biniyayaan ng karangalan.
Sa Madilim na Panahon na ito ng Kali Yuga, mayroong lubos na kadiliman; ang kusang-loob na manmukh ay hindi mahanap ang paraan.
Nanak, napakapalad ng mga Gurmukh na iyon, kung kanino ipinahayag ang Panginoon. ||1||
Ikatlong Mehl:
Ang mga ulap ay umuulan nang may awa, at ang kagalakan ay namumuo sa isipan ng mga tao.
Ako ay isang hain magpakailanman sa Isa, na sa pamamagitan ng Kanyang Utos ang mga ulap ay bumuhos ng ulan.