Salok, Unang Mehl:
Sa gabi ang oras ay lumilipas; sa paglipas ng araw lumilipas ang oras.
Nanghihina ang katawan at nagiging dayami.
Lahat ay nasasangkot at nababalot sa mga makamundong gusot.
Ang mortal ay nagkamali na tinalikuran ang paraan ng paglilingkod.
Ang bulag na hangal ay nahuhuli sa labanan, nababagabag at nalilito.
Yaong mga umiiyak pagkatapos na may namatay - maaari ba nilang buhayin siya?
Nang walang realisasyon, walang mauunawaan.
Ang mga umiiyak na umiiyak para sa mga patay ay mamamatay din.
O Nanak, ito ang Kalooban ng ating Panginoon at Guro.
Ang mga hindi naaalala ang Panginoon, ay patay na. ||1||
Unang Mehl:
Ang pag-ibig ay namamatay, at ang pagmamahal ay namamatay; namamatay ang poot at alitan.
Ang kulay ay kumukupas, at ang kagandahan ay naglalaho; ang katawan ay naghihirap at bumagsak.
Saan siya nanggaling? Saan siya pupunta? Umiral ba siya o wala?
Ang kusang-loob na manmukh ay gumawa ng walang laman na mga pagyayabang, nagpapasasa sa mga partido at kasiyahan.
O Nanak, kung wala ang Tunay na Pangalan, ang kanyang karangalan ay napunit, mula ulo hanggang paa. ||2||
Pauree:
Ang Ambrosial Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay magpakailanman ang Tagapagbigay ng kapayapaan. Ito ang magiging Tulong at Suporta mo sa huli.
Kung wala ang Guru, ang mundo ay baliw. Hindi nito pinahahalagahan ang halaga ng Pangalan.
Ang mga naglilingkod sa Tunay na Guru ay tinatanggap at naaprubahan. Ang kanilang liwanag ay sumanib sa Liwanag.
Ang aliping iyon na nagtataglay ng Kalooban ng Panginoon sa kanyang isipan, ay nagiging katulad ng kanyang Panginoon at Guro.
Sabihin mo sa akin, sino ang nakatagpo ng kapayapaan sa pamamagitan ng pagsunod sa kanyang sariling kalooban? Ang bulag ay kumikilos sa pagkabulag.
Walang sinuman ang nasiyahan at natutupad sa pamamagitan ng kasamaan at katiwalian. Ang gutom ng tanga ay hindi nasisiyahan.
Naka-attach sa duality, lahat ay wasak; kung wala ang Tunay na Guru, walang pagkakaunawaan.
Ang mga naglilingkod sa Tunay na Guru ay nakatagpo ng kapayapaan; sila ay biniyayaan ng Grasya sa pamamagitan ng Kalooban ng Panginoon. ||20||
Salok, Unang Mehl:
Parehong kahinhinan at katuwiran, O Nanak, ay mga katangian ng mga biniyayaan ng tunay na kayamanan.
Huwag mong tawagin ang yaman na iyon bilang iyong kaibigan, na humahantong sa iyo upang mabugbog ang iyong ulo.
Ang mga nagtataglay lamang ng makamundong yaman na ito ay kilala bilang mga dukha.
Ngunit yaong, na sa loob ng kanilang mga puso ay nananahan Ka, O Panginoon - ang mga taong iyon ay mga karagatan ng kabutihan. ||1||
Unang Mehl:
Ang mga makamundong pag-aari ay nakukuha sa pamamagitan ng sakit at pagdurusa; kapag nawala sila, iniiwan nila ang sakit at pagdurusa.
O Nanak, kung wala ang Tunay na Pangalan, hindi mabubusog ang gutom.
Ang kagandahan ay hindi nakakatugon sa gutom; kapag ang lalaki ay nakakita ng kagandahan, lalo siyang nagugutom.
Kung gaano karami ang kasiyahan ng katawan, gayon karami ang mga sakit na nagpapahirap dito. ||2||
Unang Mehl:
Kumilos nang bulag, nagiging bulag ang isip. Ang bulag na isip ay nagpapabulag sa katawan.
Bakit gumawa ng dam na may putik at plaster? Kahit isang dam na gawa sa mga bato ay bumibigay.
Ang dam ay sumabog. Walang bangka. Walang balsa. Hindi maarok ang lalim ng tubig.
Nanak, kung wala ang Tunay na Pangalan, maraming tao ang nalunod. ||3||
Unang Mehl:
Libo-libong libra ng ginto, at libu-libong libra ng pilak; ang hari sa mga ulo ng libu-libong hari.
Libu-libong hukbo, libu-libong marching band at sibat; ang emperador ng libu-libong mangangabayo.
Ang hindi maarok na karagatan ng apoy at tubig ay dapat tumawid.
Ang kabilang baybayin ay hindi makikita; tanging ang dagundong ng nakakaawang iyak ang maririnig.
O Nanak, doon, malalaman, kung sinuman ay hari o emperador. ||4||
Pauree:
Ang ilan ay may mga tanikala sa kanilang leeg, sa pagkaalipin sa Panginoon.
Pinalaya sila mula sa pagkaalipin, napagtatanto na ang Tunay na Panginoon ay Totoo.