شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 1287


ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਰਾਤੀ ਕਾਲੁ ਘਟੈ ਦਿਨਿ ਕਾਲੁ ॥
raatee kaal ghattai din kaal |

رات جو وقت ختم ٿي ويندو آهي؛ ڏينهن جي ذريعي، وقت گذري ٿو.

ਛਿਜੈ ਕਾਇਆ ਹੋਇ ਪਰਾਲੁ ॥
chhijai kaaeaa hoe paraal |

بدن لڪي وڃي ٿو ۽ ٿلهو ٿي وڃي ٿو.

ਵਰਤਣਿ ਵਰਤਿਆ ਸਰਬ ਜੰਜਾਲੁ ॥
varatan varatiaa sarab janjaal |

سڀ دنياوي الجھنن ۾ ڦاٿل ۽ ڦاٿل آهن.

ਭੁਲਿਆ ਚੁਕਿ ਗਇਆ ਤਪ ਤਾਲੁ ॥
bhuliaa chuk geaa tap taal |

انسان غلطيءَ سان خدمت جو رستو ڇڏي ڏنو آهي.

ਅੰਧਾ ਝਖਿ ਝਖਿ ਪਇਆ ਝੇਰਿ ॥
andhaa jhakh jhakh peaa jher |

انڌا بيوقوف تڪرار ۾ ڦاٿل، پريشان ۽ حيران ٿي ويا آهن.

ਪਿਛੈ ਰੋਵਹਿ ਲਿਆਵਹਿ ਫੇਰਿ ॥
pichhai roveh liaaveh fer |

جيڪي ڪنهن جي مرڻ کان پوءِ روئن ٿا- ڇا اُھي کيس جيئرو ڪري سگھن ٿا؟

ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ॥
bin boojhe kichh soojhai naahee |

عقل کان سواءِ، ڪجهه به سمجهي نه ٿو سگهجي.

ਮੋਇਆ ਰੋਂਹਿ ਰੋਂਦੇ ਮਰਿ ਜਾਂਹਂੀ ॥
moeaa ronhi ronde mar jaanhanee |

مئلن لاءِ روئڻ وارا پاڻ به مرندا.

ਨਾਨਕ ਖਸਮੈ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥
naanak khasamai evai bhaavai |

اي نانڪ، هي اسان جي رب ۽ ماسٽر جي مرضي آهي.

ਸੇਈ ਮੁਏ ਜਿਨਿ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ॥੧॥
seee mue jin chit na aavai |1|

جيڪي رب کي ياد نٿا ڪن، سي مري ويا آهن. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਮੁਆ ਪਿਆਰੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮੁਈ ਮੁਆ ਵੈਰੁ ਵਾਦੀ ॥
muaa piaar preet muee muaa vair vaadee |

پيار مري ٿو، ۽ پيار مري ٿو. نفرت ۽ تڪرار مري ويندا آهن.

ਵੰਨੁ ਗਇਆ ਰੂਪੁ ਵਿਣਸਿਆ ਦੁਖੀ ਦੇਹ ਰੁਲੀ ॥
van geaa roop vinasiaa dukhee deh rulee |

رنگ ڦري ٿو، ۽ خوبصورتي ختم ٿي وڃي ٿي؛ جسم ڏکوئيندڙ ۽ خراب ٿئي ٿو.

ਕਿਥਹੁ ਆਇਆ ਕਹ ਗਇਆ ਕਿਹੁ ਨ ਸੀਓ ਕਿਹੁ ਸੀ ॥
kithahu aaeaa kah geaa kihu na seeo kihu see |

هو ڪٿان آيو؟ هو ڪيڏانهن وڃي رهيو آهي؟ هن جو وجود هو يا نه؟

ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਗਲਾ ਗੋਈਆ ਕੀਤਾ ਚਾਉ ਰਲੀ ॥
man mukh galaa goeea keetaa chaau ralee |

خودپسند منٺار خالي وڏائي ڪري، پارٽين ۽ خوشين ۾ مشغول ٿي ويا.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਸਿਰ ਖੁਰ ਪਤਿ ਪਾਟੀ ॥੨॥
naanak sache naam bin sir khur pat paattee |2|

اي نانڪ، سچي نالي کان سواء، هن جي عزت سر کان پيرن تائين ڀڄي وئي آهي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥
amrit naam sadaa sukhadaataa ante hoe sakhaaee |

امرت وارو نالو، رب جو نالو، هميشه لاءِ امن ڏيندڙ آهي. اهو آخر ۾ توهان جي مدد ۽ حمايت هوندو.

ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਜਗਤੁ ਬਉਰਾਨਾ ਨਾਵੈ ਸਾਰ ਨ ਪਾਈ ॥
baajh guroo jagat bauraanaa naavai saar na paaee |

گرو کان سواء، دنيا چريو آهي. اهو نالو جي قدر نه ڪندو آهي.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ਜਿਨੑ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥
satigur seveh se paravaan jina jotee jot milaaee |

جيڪي سچا گرو جي خدمت ڪن ٿا، اهي قبول ۽ منظور ٿيل آهن. سندن روشني نور ۾ ضم ٿي وڃي ٿي.

ਸੋ ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਤੇਹਾ ਜਿਸੁ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥
so saahib so sevak tehaa jis bhaanaa man vasaaee |

اُهو ٻانهو جيڪو رب جي مرضي کي پنهنجي ذهن ۾ سمائي ٿو، سو پنهنجي رب ۽ مالڪ جهڙو ٿي وڃي ٿو.

ਆਪਣੈ ਭਾਣੈ ਕਹੁ ਕਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਈ ॥
aapanai bhaanai kahu kin sukh paaeaa andhaa andh kamaaee |

ٻڌاءِ ته پنهنجي مرضيءَ تي هلڻ سان ڪڏهن ڪنهن کي سڪون مليو آهي؟ انڌن ۾ انڌو عمل.

ਬਿਖਿਆ ਕਦੇ ਹੀ ਰਜੈ ਨਾਹੀ ਮੂਰਖ ਭੁਖ ਨ ਜਾਈ ॥
bikhiaa kade hee rajai naahee moorakh bhukh na jaaee |

بڇڙائيءَ ۽ فسادن مان ڪو به ماڻهو ڪڏهن به مطمئن ۽ پورو نه ٿيندو آهي. بيوقوف جي بک نه لڳندي آهي.

ਦੂਜੈ ਸਭੁ ਕੋ ਲਗਿ ਵਿਗੁਤਾ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥
doojai sabh ko lag vigutaa bin satigur boojh na paaee |

دوئي سان جڙيل، سڀ ناس ٿي ويا. سچي گروءَ کان سواءِ، ڪا سمجھ نه آھي.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਈ ॥੨੦॥
satigur seve so sukh paae jis no kirapaa kare rajaaee |20|

جيڪي سچي گرو جي خدمت ڪن ٿا، تن کي سڪون ملي ٿو. اهي رب جي مرضي سان فضل سان برڪت وارا آهن. ||20||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਸਰਮੁ ਧਰਮੁ ਦੁਇ ਨਾਨਕਾ ਜੇ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
saram dharam due naanakaa je dhan palai paae |

نيڪي ۽ نيڪي ٻئي، اي نانڪ، انهن جون خاصيتون آهن جن کي حقيقي دولت سان نوازيو ويو آهي.

ਸੋ ਧਨੁ ਮਿਤ੍ਰੁ ਨ ਕਾਂਢੀਐ ਜਿਤੁ ਸਿਰਿ ਚੋਟਾਂ ਖਾਇ ॥
so dhan mitru na kaandteeai jit sir chottaan khaae |

انھيءَ دولت کي پنھنجو دوست نه سمجھو، جنھن ڪري توھان کي پنھنجو مٿو کٽي پوي.

ਜਿਨ ਕੈ ਪਲੈ ਧਨੁ ਵਸੈ ਤਿਨ ਕਾ ਨਾਉ ਫਕੀਰ ॥
jin kai palai dhan vasai tin kaa naau fakeer |

جن وٽ فقط هيءَ دنياوي دولت آهي، تن کي مفلس چئبو آهي.

ਜਿਨੑ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਤੂ ਵਸਹਿ ਤੇ ਨਰ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰ ॥੧॥
jina kai hiradai too vaseh te nar gunee gaheer |1|

پر اهي، جن جي دلين ۾ تون رهين ٿو، اي رب، اهي ماڻهو نيڪيءَ جا سمنڊ آهن. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਦੁਖੀ ਦੁਨੀ ਸਹੇੜੀਐ ਜਾਇ ਤ ਲਗਹਿ ਦੁਖ ॥
dukhee dunee saherreeai jaae ta lageh dukh |

دنياوي مال ڏکن ۽ تڪليفن سان ملي ٿو. جڏهن اهي هليا ويندا آهن، اهي درد ۽ مصيبت ڇڏيندا آهن.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਸੈ ਨ ਲਥੀ ਭੁਖ ॥
naanak sache naam bin kisai na lathee bhukh |

اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، بک ڪڏهن به نه لڳندي آهي.

ਰੂਪੀ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਜਾਂ ਦੇਖਾਂ ਤਾਂ ਭੁਖ ॥
roopee bhukh na utarai jaan dekhaan taan bhukh |

خوبصورتي بک کي پورو نٿو ڪري. انسان جڏهن حسن کي ڏسندو آهي ته ان کي اڃا به بک لڳندي آهي.

ਜੇਤੇ ਰਸ ਸਰੀਰ ਕੇ ਤੇਤੇ ਲਗਹਿ ਦੁਖ ॥੨॥
jete ras sareer ke tete lageh dukh |2|

جيتريون بدن جون خوشيون آهن، اوتريون ئي تڪليفون به آهن، جيڪي ان کي ڏين ٿيون. ||2||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਅੰਧੀ ਕੰਮੀ ਅੰਧੁ ਮਨੁ ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਤਨੁ ਅੰਧੁ ॥
andhee kamee andh man man andhai tan andh |

انڌو ڪم ڪرڻ سان عقل انڌو ٿي ويندو آهي. انڌو دماغ جسم کي انڌو ڪري ٿو.

ਚਿਕੜਿ ਲਾਇਐ ਕਿਆ ਥੀਐ ਜਾਂ ਤੁਟੈ ਪਥਰ ਬੰਧੁ ॥
chikarr laaeaai kiaa theeai jaan tuttai pathar bandh |

مٽي ۽ پلستر سان ڊيم ڇو ٺاهيو؟ پٿر مان ٺهيل ڊيم به رستو ڏئي ٿو.

ਬੰਧੁ ਤੁਟਾ ਬੇੜੀ ਨਹੀ ਨਾ ਤੁਲਹਾ ਨਾ ਹਾਥ ॥
bandh tuttaa berree nahee naa tulahaa naa haath |

ڊيم ڦاٽو آهي. ڪا ٻيڙي نه آهي. ڪو به فٽ ناهي. پاڻيءَ جي اونهائي اڻٽر آهي.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਕੇਤੇ ਡੁਬੇ ਸਾਥ ॥੩॥
naanak sache naam vin kete ddube saath |3|

اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، ڪيترائي ميڙ ٻڏي ويا آهن. ||3||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਲਖ ਮਣ ਸੁਇਨਾ ਲਖ ਮਣ ਰੁਪਾ ਲਖ ਸਾਹਾ ਸਿਰਿ ਸਾਹ ॥
lakh man sueinaa lakh man rupaa lakh saahaa sir saah |

ھزارين پائونڊ سون، ۽ ھزارين پائونڊ چاندي؛ بادشاهه هزارين بادشاهن جي سرن تي.

ਲਖ ਲਸਕਰ ਲਖ ਵਾਜੇ ਨੇਜੇ ਲਖੀ ਘੋੜੀ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥
lakh lasakar lakh vaaje neje lakhee ghorree paatisaah |

ھزارين لشڪر، ھزارين مارچ ڪندڙ ٽوليون ۽ ٻاجھارو؛ هزارن سوارن جو شهنشاهه.

ਜਿਥੈ ਸਾਇਰੁ ਲੰਘਣਾ ਅਗਨਿ ਪਾਣੀ ਅਸਗਾਹ ॥
jithai saaeir langhanaa agan paanee asagaah |

باهه ۽ پاڻيءَ جو اڻ کٽ سمنڊ پار ڪرڻو پوندو.

ਕੰਧੀ ਦਿਸਿ ਨ ਆਵਈ ਧਾਹੀ ਪਵੈ ਕਹਾਹ ॥
kandhee dis na aavee dhaahee pavai kahaah |

ٻيو ڪنارو ڏسي نٿو سگهجي. رڳو دردناڪ روئڻ جو آواز ٻڌڻ ۾ اچي ٿو.

ਨਾਨਕ ਓਥੈ ਜਾਣੀਅਹਿ ਸਾਹ ਕੇਈ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥੪॥
naanak othai jaaneeeh saah keee paatisaah |4|

اي نانڪ، اُتي معلوم ٿيندو ته ڪو بادشاهه آهي يا شهنشاهه. ||4||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਇਕਨਾ ਗਲੀਂ ਜੰਜੀਰ ਬੰਦਿ ਰਬਾਣੀਐ ॥
eikanaa galeen janjeer band rabaaneeai |

ڪن جي ڳچيءَ ۾ زنجير آهن، رب جي غلاميءَ ۾.

ਬਧੇ ਛੁਟਹਿ ਸਚਿ ਸਚੁ ਪਛਾਣੀਐ ॥
badhe chhutteh sach sach pachhaaneeai |

اهي غلاميءَ مان آزاد ٿي، سچي رب کي سچو سمجهندا آهن.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430