جيڪو پنهنجي مقرر ڪيل عمر تي غور ڪري ٿو، اهو خدا جو ٻانهو بڻجي ٿو.
ڪائنات جي تخليقي طاقت جي قيمت معلوم نه ٿي سگهي.
جيتوڻيڪ ان جي قيمت معلوم ٿئي ها، اهو بيان نه ٿي سگهي.
ڪجهه مذهبي رسمن ۽ ضابطن جي باري ۾ سوچيو،
پر سمجھڻ کان سواء، اهي ٻئي طرف ڪيئن پار ڪري سگهندا؟
اچو ته خلوص ايمان کي توهان جي نماز ۾ رکون، ۽ توهان جي ذهن جي فتح کي توهان جي زندگيء ۾ مقصد ڏيو.
جتي به ڏسان ٿو، اتي مون کي خدا جي موجودگي نظر اچي ٿي. ||1||
ٽيون مهل:
گروءَ جو سماج اهڙيءَ طرح حاصل نه ٿيندو آهي، ويجهو يا پري ٿيڻ جي ڪوشش ڪرڻ سان.
اي نانڪ، توهان کي سچي گرو سان ملندو، جيڪڏهن توهان جو ذهن هن جي حضور ۾ رهي. ||2||
پورو:
ست ٻيٽ، ست سمنڊ، نو براعظم، چار ويد ۽ اٺن پراڻن
اي منهنجا مالڪ، تون سڀني کي پکڙيل ۽ ڦهلائي ٿو. رب، هرڪو توهان سان پيار ڪري ٿو.
سڀ جاندار ۽ جاندار تو تي غور ڪن ٿا، رب. توهان پنهنجي هٿن ۾ زمين کي پڪڙيو.
مان قربان آهيان انهن گرومخن تي جيڪي رب جي پوڄا ڪن ٿا.
تون پاڻ ئي تمام وسيع آهين. توهان هن عجيب ڊرامي کي اسٽيج ڪيو! ||4||
سالڪ، ٽيون مهل:
قلم ڇو گهرين ۽ مس ڇو؟ پنهنجي دل ۾ لکو.
پنهنجي رب ۽ مالڪ جي محبت ۾ هميشه غرق رهو، ۽ توهان جي هن سان محبت ڪڏهن به نه ٽٽندي.
قلم ۽ مس گذري ويندا، ان سان گڏ جيڪي لکيو ويو آهي.
اي نانڪ، تنهنجي مڙس رب جي محبت ڪڏهن به فنا نه ٿيندي. سچي پالڻھار ان کي عطا ڪيو آھي، جيئن اھو اڳيئي مقرر ٿيل ھو. ||1||
ٽيون مهل:
جيڪو ڏٺل، سو گڏ نه هلندو. اهو توهان کي ڏسڻ لاء ڇا وٺندو آهي؟
سچو گرو سچو نالو اندر ۾ لڳايو آهي. سچي ذات ۾ محبت سان جذب ٿي رهو.
اي نانڪ، سندس ڪلام جو ڪلام سچو آهي. سندس فضل سان، حاصل ٿئي ٿو. ||2||
پورو:
اي رب، تون اندر ۽ ٻاهر آهين. تون ئي رازن جو ڄاڻندڙ آهين.
جيڪو ڪجھ ڪري ٿو سو رب ڄاڻي ٿو. اي منهنجا ذهن، رب جو خيال ڪر.
جيڪو گناهه ڪري ٿو سو خوف ۾ رهي ٿو، جڏهن ته جيڪو نيڪيءَ سان زندگي گذاري ٿو سو خوش ٿئي ٿو.
اي پالڻھار، تون پاڻ سچو آھين، ۽ سچ آھي تنھنجو انصاف. ڪنهن کي ڇو ڊڄڻ گهرجي؟
اي نانڪ، جيڪي سچي رب کي سڃاڻن ٿا، سي سچي ذات سان مليا آهن. ||5||
سالڪ، ٽيون مهل:
قلم کي ساڙيو ۽ مس کي ساڙيو. ڪاغذ کي پڻ ساڙيو.
ساڙيو ان ليکڪ کي جيڪو لکي ٿو دوئي جي عشق ۾.
اي نانڪ، ماڻهو ائين ڪن ٿا جيڪي اڳيئي مقرر ٿيل آهن. اهي ٻيو ڪجهه نٿا ڪري سگهن. ||1||
ٽيون مهل:
ڪوڙ ٻيو آهي پڙهڻ، ۽ ڪوڙ ٻيو آهي ڳالهائڻ، مايا جي عشق ۾.
اي نانڪ، نالي کان سواء، ڪجھ به مستقل ناهي. جيڪي پڙهن ٿا، سي برباد ٿي ويا آهن. ||2||
پورو:
عظيم رب جي عظمت، ۽ رب جي حمد جا گيت.
عظيم رب جي عظمت آهي؛ سندس انصاف بلڪل صحيح آهي.
عظيم رب جي عظمت آهي؛ ماڻهن کي روح جو ميوو ملي ٿو.
عظيم رب جي عظمت آهي؛ هو پٺاڻن جون ڳالهيون نه ٻڌي.
عظيم رب جي عظمت آهي؛ هو پنهنجا تحفا بغير پڇڻ جي ڏئي ٿو. ||6||
سالڪ، ٽيون مهل:
جيڪي انا ۾ ڪم ڪن ٿا سي سڀ مري ويندا. سندن دنياوي مال ساڻن گڏ نه هلندو.
انهن جي دوئي جي محبت جي ڪري، اهي درد ۾ مبتلا آهن. موت جو رسول سڀ ڪجهه ڏسي رهيو آهي.