رب جو امرت وارو امرت هڪ لڪل خزانو آهي. سڀ ڪجهه سندس گهر ۾ آهي. مان رب تي قربان آهيان.
منهنجو پيءُ تمام طاقتور آهي. خدا ڪارڻ، سببن جو ڪارڻ آهي.
مراقبي ۾ هن کي ياد ڪرڻ سان، درد مون کي ڇهي نه ٿو. اهڙيءَ طرح مان خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪريان ٿو.
شروع ۾، ۽ سڄي عمر، هو پنهنجي بندن جو محافظ آهي. مسلسل سندس ساراهه ڪندي، مان جيئرو آهيان.
اي نانڪ، نالو، رب جو نالو، سڀ کان مٺو ۽ سڀ کان شاندار جوهر آهي. رات ۽ ڏينهن، مان ان کي پنهنجي دماغ ۽ جسم سان پيئندو آهيان. ||1||
رب مون کي پاڻ سان گڏ ڪري ٿو. مان ڪنهن به جدائي کي ڪيئن محسوس ڪري سگهان ٿو؟ مان رب تي قربان آهيان.
جنهن کي تنهنجو سهارو آهي، سو هميشه زندهه رهندو. مان رب تي قربان آهيان.
مان توکان ئي سهارو وٺان ٿو، اي سچا خالق رب.
ڪو به هن حمايت جي کوٽ ناهي؛ اهڙو منهنجو خدا آهي.
عاجز بزرگن سان ملي، خوشين جا گيت ڳايان ٿو. ڏينهن ۽ رات، مان توهان ۾ منهنجي اميد رکي ٿو.
مون کي برڪت وارو نظارو، ڪامل گرو جو درشن مليو آهي. نانڪ هميشه لاء قرباني آهي. ||2||
غور ڪرڻ، رب جي سچي گهر تي رهڻ، مون کي عزت، عظمت ۽ سچائي ملي ٿي. مان رب تي قربان آهيان.
ٻاجھاري سچي گروءَ سان ملي، مان اُن لافاني رب جي ساراھ ڳايان ٿو. مان رب تي قربان آهيان.
رب العالمين جي تسبيح جا گيت ڳايو، مسلسل، مسلسل؛ هو زندگيءَ جي ساهه جو محبوب مالڪ آهي.
سٺو وقت اچي ويو آهي؛ اندر جي ڄاڻندڙ، دلين جي ڳولا ڪندڙ، مون سان مليا آهن، ۽ مون کي پنهنجي گلي ۾ ويجھو ڪيو آهي.
سچائي ۽ سڪون جا ساز وڄائين ٿا، ۽ آواز جو اڻ کٽ راڳ گونجي ٿو.
اهو ٻڌي، منهنجا سڀ خوف دور ٿي ويا. اي نانڪ، خدا بنيادي ذات آهي، خالق رب. ||3||
روحاني دانائيءَ جو جوهر وڌي چڪو آهي؛ هن دنيا ۽ آخرت ۾، هڪ رب پکڙيل آهي. مان رب تي قربان آهيان.
جڏهن خدا کي پنهنجي اندر ۾ ملندو آهي، تڏهن ڪو به انهن کي جدا نٿو ڪري سگهي. مان رب تي قربان آهيان.
مان عجيب رب کي ڏسان ٿو، ۽ عجيب رب کي ٻڌان ٿو. عجيب رب منهنجي نظر ۾ آيو آهي.
ڪامل رب ۽ مالڪ پاڻي، زمين ۽ آسمان، هر دل ۾ پکڙيل آهي.
مان وري ان ۾ ضم ٿي ويو آهيان جنهن مان پيدا ٿيو آهيان. ان جو قدر بيان نٿو ڪري سگهجي.
نانڪ هن تي غور ڪيو. ||4||2||
راگ سوهي، ڇٽ، پنجين مهل، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
مان رب العالمين جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو.
مان جاڳندو آهيان، رات ڏينهن، رب جي محبت ۾.
رب جي محبت کي جاڳايو، منهنجا گناهه مون کي ڇڏي ويا آهن. مون کي محبوب بزرگن سان ملي ٿو.
گروءَ جي پيرن سان جڙيل، منهنجا شڪ دور ٿي ويا، ۽ منهنجا سڀ ڪم حل ٿي ويا.
گروءَ جي ڪلام کي پنهنجي ڪنن سان ٻڌي، مون کي آسماني سڪون معلوم ٿيو. وڏي خوش نصيبي سان، مان رب جي نالي جو غور ڪندو آهيان.
نانڪ جي دعا آهي، مان پنهنجي رب ۽ مالڪ جي حرم ۾ داخل ٿي چڪو آهيان. مان پنهنجو جسم ۽ روح خدا ڏانهن وقف ڪريان ٿو. ||1||
خدا جو ڪلام تمام خوبصورت آهي.
سچي خوشي رب جي حمد ڳائڻ سان ملي ٿي.
رب، هار، هار جي ساراهه ڳائڻ سان، درد دور ٿي ويندو آهي، ۽ منهنجو دماغ زبردست خوشي سان ڀرجي ويندو آهي.
منهنجو ذهن ۽ جسم خالص ۽ پاڪ ٿي ويا آهن، رب جي درشن جي برڪت واري نظر کي ڏسندي؛ مان الله جو نالو ڳائيندو آهيان.