شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 147


ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਈਐ ॥
sachai sabad neesaan tthaak na paaeeai |

ڪو به انهن جو رستو روڪي نٿو سگهي جن کي شبد جي سچي ڪلام جي پرچم سان برڪت ملي ٿي.

ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਬੁਝਿ ਵਖਾਣਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਈਐ ॥੧੮॥
sach sun bujh vakhaan mahal bulaaeeai |18|

سچ ٻڌڻ، سمجھڻ ۽ چوڻ سان، انسان کي رب جي حضور ۾ سڏيو ويندو آهي. ||18||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਪਹਿਰਾ ਅਗਨਿ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਬਾਧਾ ਭੋਜਨੁ ਸਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥
pahiraa agan hivai ghar baadhaa bhojan saar karaaee |

جيڪڏھن مان پاڻ کي باھ ۾ ڍڪيان، ۽ پنھنجو برف جو گھر ٺاھيان، ۽ لوھ کي پنھنجو کاڌو بڻائيان.

ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਪਾਣੀ ਕਰਿ ਪੀਵਾ ਧਰਤੀ ਹਾਕ ਚਲਾਈ ॥
sagale dookh paanee kar peevaa dharatee haak chalaaee |

۽ جيڪڏھن آءٌ پاڻيءَ وانگر تمام تڪليف ۾ پيئان، ۽ سڄي زمين کي منھنجي اڳيان ھلائي ڇڏيان.

ਧਰਿ ਤਾਰਾਜੀ ਅੰਬਰੁ ਤੋਲੀ ਪਿਛੈ ਟੰਕੁ ਚੜਾਈ ॥
dhar taaraajee anbar tolee pichhai ttank charraaee |

۽ جيڪڏھن مان زمين کي ھڪڙي پيماني تي رکان ۽ ان کي ھڪڙي ٽامي جي سڪي سان متوازن ڪريان.

ਏਵਡੁ ਵਧਾ ਮਾਵਾ ਨਾਹੀ ਸਭਸੈ ਨਥਿ ਚਲਾਈ ॥
evadd vadhaa maavaa naahee sabhasai nath chalaaee |

۽ جيڪڏھن مان ايترو وڏو ٿي ويس جو مون کي قابو ۾ نه رکي سگھجي، ۽ جيڪڏھن مان سڀني کي سنڀاليان ۽ ان جي اڳواڻي ڪريان.

ਏਤਾ ਤਾਣੁ ਹੋਵੈ ਮਨ ਅੰਦਰਿ ਕਰੀ ਭਿ ਆਖਿ ਕਰਾਈ ॥
etaa taan hovai man andar karee bhi aakh karaaee |

۽ جيڪڏھن منھنجي دماغ ۾ ايتري طاقت ھجي جو مان ٻين کي پنھنجي مرضيءَ لاءِ مجبور ڪري سگھان – پوءِ ڇا؟

ਜੇਵਡੁ ਸਾਹਿਬੁ ਤੇਵਡ ਦਾਤੀ ਦੇ ਦੇ ਕਰੇ ਰਜਾਈ ॥
jevadd saahib tevadd daatee de de kare rajaaee |

جيترو عظيم اسان جو رب ۽ ماسٽر آهي، اوترو ئي عظيم سندس تحفا آهن. هو انهن کي پنهنجي مرضي مطابق عطا ڪري ٿو.

ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਉਪਰਿ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥
naanak nadar kare jis upar sach naam vaddiaaee |1|

اي نانڪ، جن تي رب پنهنجي فضل جي نظر رکي ٿو، اهي سچي نالي جي شاندار عظمت حاصل ڪن ٿا. ||1||

ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |

ٻيو مهل:

ਆਖਣੁ ਆਖਿ ਨ ਰਜਿਆ ਸੁਨਣਿ ਨ ਰਜੇ ਕੰਨ ॥
aakhan aakh na rajiaa sunan na raje kan |

وات ڳالهائڻ سان نه سڪندو آهي ۽ ڪن ٻڌڻ سان نه ٿا مطمئن ٿين.

ਅਖੀ ਦੇਖਿ ਨ ਰਜੀਆ ਗੁਣ ਗਾਹਕ ਇਕ ਵੰਨ ॥
akhee dekh na rajeea gun gaahak ik van |

اکيون ڏسڻ سان مطمئن نه ٿيون ٿين- هر عضوو هڪ حسي ڪيفيت ڳولي ٿو.

ਭੁਖਿਆ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਗਲੀ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
bhukhiaa bhukh na utarai galee bhukh na jaae |

بکايل جي بک نه مِٽي؛ رڳو لفظن سان، بک نه مٽجي.

ਨਾਨਕ ਭੁਖਾ ਤਾ ਰਜੈ ਜਾ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak bhukhaa taa rajai jaa gun keh gunee samaae |2|

اي نانڪ، بک تڏهن ئي ختم ٿيندي آهي جڏهن ڪو ماڻهو ساراهه جي لائق رب جي شان جو ذڪر ڪندو آهي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਸਭੁ ਕੂੜੁ ਕੂੜੁ ਕਮਾਈਐ ॥
vin sache sabh koorr koorr kamaaeeai |

سچي ذات کان سواءِ، سڀ ڪوڙ آهن، ۽ سڀ ڪوڙ تي عمل ڪن ٿا.

ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਕੂੜਿਆਰੁ ਬੰਨਿ ਚਲਾਈਐ ॥
vin sache koorriaar ban chalaaeeai |

سچي ذات کان سواءِ، ڪوڙن کي جڪڙيل، ٽنگيل ۽ ڀڄايو ويندو آهي.

ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਤਨੁ ਛਾਰੁ ਛਾਰੁ ਰਲਾਈਐ ॥
vin sache tan chhaar chhaar ralaaeeai |

سچي ذات کان سواءِ، جسم رڳو خاڪ آهي، ۽ اهو وري خاڪ سان ملي ٿو.

ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਸਭ ਭੁਖ ਜਿ ਪੈਝੈ ਖਾਈਐ ॥
vin sache sabh bhukh ji paijhai khaaeeai |

حقيقي اوم کان سواء، سڀ کاڌو ۽ ڪپڙا غير مطمئن آهن.

ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਦਰਬਾਰੁ ਕੂੜਿ ਨ ਪਾਈਐ ॥
vin sache darabaar koorr na paaeeai |

سچي ذات کان سواءِ ڪوڙو ماڻهو رب جي درٻار ۾ نه ٿو پهچي.

ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਲਗਿ ਮਹਲੁ ਖੁਆਈਐ ॥
koorrai laalach lag mahal khuaaeeai |

ڪوڙي وابستگين ۾ جڪڙيل، رب جي حُجّت وڃائي ويهندي آهي.

ਸਭੁ ਜਗੁ ਠਗਿਓ ਠਗਿ ਆਈਐ ਜਾਈਐ ॥
sabh jag tthagio tthag aaeeai jaaeeai |

سڄي دنيا ٺڳيءَ ۾ ڦاٿل آهي، اچڻ وڃڻ ۽ وري جنم وٺڻ ۾.

ਤਨ ਮਹਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਿ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈਐ ॥੧੯॥
tan meh trisanaa ag sabad bujhaaeeai |19|

جسم اندر خواهش جي باهه آهي. لفظ لفظ جي ذريعي، ان کي ختم ڪيو ويندو آهي. ||19||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਸੰਤੋਖੁ ਰੁਖੁ ਧਰਮੁ ਫੁਲੁ ਫਲ ਗਿਆਨੁ ॥
naanak gur santokh rukh dharam ful fal giaan |

اي نانڪ، گرو اطمينان جو وڻ آهي، ايمان جي گلن سان، ۽ روحاني حڪمت جو ميوو.

ਰਸਿ ਰਸਿਆ ਹਰਿਆ ਸਦਾ ਪਕੈ ਕਰਮਿ ਧਿਆਨਿ ॥
ras rasiaa hariaa sadaa pakai karam dhiaan |

رب جي پيار سان پاڻي ڀريو، اهو هميشه سبز رهي ٿو. چڱن ڪمن ۽ مراقبي جي ڪرم جي ذريعي، اهو پختو ٿئي ٿو.

ਪਤਿ ਕੇ ਸਾਦ ਖਾਦਾ ਲਹੈ ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ॥੧॥
pat ke saad khaadaa lahai daanaa kai sir daan |1|

هي لذيذ طعام کائڻ سان عزت ملي ٿي. سڀني تحفن مان، هي سڀ کان وڏو تحفو آهي. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਸੁਇਨੇ ਕਾ ਬਿਰਖੁ ਪਤ ਪਰਵਾਲਾ ਫੁਲ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲ ॥
sueine kaa birakh pat paravaalaa ful javehar laal |

گرو سون جو وڻ آهي، جنهن ۾ مرجان جي پنن ۽ زيورن ۽ ياقوت جا گل آهن.

ਤਿਤੁ ਫਲ ਰਤਨ ਲਗਹਿ ਮੁਖਿ ਭਾਖਿਤ ਹਿਰਦੈ ਰਿਦੈ ਨਿਹਾਲੁ ॥
tit fal ratan lageh mukh bhaakhit hiradai ridai nihaal |

سندس وات مان نڪتل لفظ زيور جا ميوا آهن. هن جي دل ۾، هو رب کي ڏسي ٿو.

ਨਾਨਕ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੈ ਲੇਖੁ ॥
naanak karam hovai mukh masatak likhiaa hovai lekh |

اي نانڪ، هو انهن کي ملي ٿو، جن جي منهن ۽ پيشانيءَ تي اڳيئي لکيل تقدير لکيل آهي.

ਅਠਿਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰ ਕੀ ਚਰਣੀ ਪੂਜੈ ਸਦਾ ਵਿਸੇਖੁ ॥
atthisatth teerath gur kee charanee poojai sadaa visekh |

68 مقدس زيارتن جي زيارتن تي مشتمل آهي، گرو جي پيرن جي مسلسل عبادت ۾.

ਹੰਸੁ ਹੇਤੁ ਲੋਭੁ ਕੋਪੁ ਚਾਰੇ ਨਦੀਆ ਅਗਿ ॥
hans het lobh kop chaare nadeea ag |

ظلم، مادي لاڳاپو، لالچ ۽ ڪاوڙ باهه جا چار دريا آهن.

ਪਵਹਿ ਦਝਹਿ ਨਾਨਕਾ ਤਰੀਐ ਕਰਮੀ ਲਗਿ ॥੨॥
paveh dajheh naanakaa tareeai karamee lag |2|

اُن ۾ گرڻ سان، هڪڙو سڙي ويو، اي نانڪ! نيڪ عملن کي مضبوطيءَ سان پڪڙڻ سان ئي نجات ملي ٿي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਜੀਵਦਿਆ ਮਰੁ ਮਾਰਿ ਨ ਪਛੋਤਾਈਐ ॥
jeevadiaa mar maar na pachhotaaeeai |

جيستائين تون جيئرو آهين، موت کي فتح ڪر، ۽ آخر ۾ توکي ڪو پشيمان نه ٿيندو.

ਝੂਠਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਕਿਨਿ ਸਮਝਾਈਐ ॥
jhootthaa ihu sansaar kin samajhaaeeai |

هيءَ دنيا ڪوڙي آهي، پر ٿورا ئي سمجهن ٿا.

ਸਚਿ ਨ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ਧੰਧੈ ਧਾਈਐ ॥
sach na dhare piaar dhandhai dhaaeeai |

ماڻهو سچائي لاءِ پيار نه ٿا رکن. ان جي بدران دنيا جي ڪمن جي پٺيان لڳن ٿا.

ਕਾਲੁ ਬੁਰਾ ਖੈ ਕਾਲੁ ਸਿਰਿ ਦੁਨੀਆਈਐ ॥
kaal buraa khai kaal sir duneeaeeai |

موت ۽ فنا جو خوفناڪ وقت دنيا جي سرن تي ڇانيل آهي.

ਹੁਕਮੀ ਸਿਰਿ ਜੰਦਾਰੁ ਮਾਰੇ ਦਾਈਐ ॥
hukamee sir jandaar maare daaeeai |

رب جي حڪم سان، موت جو رسول انهن جي مٿي تي پنهنجي ڪلهي کي ٽوڙي ٿو.

ਆਪੇ ਦੇਇ ਪਿਆਰੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈਐ ॥
aape dee piaar man vasaaeeai |

رب پنهنجو پيار پاڻ ڏئي ٿو، ۽ ان کي انهن جي ذهنن ۾ سمائي ٿو.

ਮੁਹਤੁ ਨ ਚਸਾ ਵਿਲੰਮੁ ਭਰੀਐ ਪਾਈਐ ॥
muhat na chasaa vilam bhareeai paaeeai |

هڪ لمحو يا هڪ پل جي دير جي اجازت ناهي، جڏهن زندگي جو اندازو پورو ٿئي.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੨੦॥
guraparasaadee bujh sach samaaeeai |20|

گروءَ جي مهربانيءَ سان، انسان سچي ذات کي سڃاڻي ٿو، ۽ ان ۾ جذب ٿي وڃي ٿو. ||20||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਤੁਮੀ ਤੁਮਾ ਵਿਸੁ ਅਕੁ ਧਤੂਰਾ ਨਿਮੁ ਫਲੁ ॥
tumee tumaa vis ak dhatooraa nim fal |

ڪچو خربوز، نگلڻ وارو، ٿلهو انب ۽ نيم ميوو

ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਵਸਹਿ ਤਿਸੁ ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥
man mukh vaseh tis jis toon chit na aavahee |

اهي تلخ زهر انهن جي دماغن ۽ وات ۾ رهجي ويا آهن جيڪي توکي ياد نٿا ڪن

ਨਾਨਕ ਕਹੀਐ ਕਿਸੁ ਹੰਢਨਿ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ ॥੧॥
naanak kaheeai kis handtan karamaa baahare |1|

اي نانڪ، مان هنن کي اهو ڪيئن ٻڌايان؟ چڱن ڪمن جي ڪرم کان سواءِ، اهي رڳو پاڻ کي تباهه ڪري رهيا آهن. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਮਤਿ ਪੰਖੇਰੂ ਕਿਰਤੁ ਸਾਥਿ ਕਬ ਉਤਮ ਕਬ ਨੀਚ ॥
mat pankheroo kirat saath kab utam kab neech |

عقل هڪ پکي آهي. ان جي عملن جي ڪري، اهو ڪڏهن بلند ۽ ڪڏهن گهٽ آهي.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430