نانڪ: مون کي پنهنجي نالي جو تحفو عطا ڪر، رب، ته مان ان کي تار ڪريان ۽ ان کي پنهنجي دل ۾ رکان. ||55||
سلوڪ:
ديوي گرو اسان جي ماءُ آهي، ديوي گرو اسان جو پيءُ آهي. خدائي گرو اسان جو پالڻھار ۽ ماسٽر آھي، ماھر آھي.
خدائي گرو منهنجو ساٿي آهي، جهالت کي ختم ڪرڻ وارو؛ ديوي گرو منهنجو مائٽ ۽ ڀاءُ آهي.
ديوي گرو آهي عطا ڪندڙ، رب جي نالي جو استاد. ديوي گرو منتر آهي جيڪو ڪڏهن به ناڪام نه ٿيندو آهي.
ديوي گرو امن، سچائي ۽ حڪمت جي تصوير آهي. ديوي گرو فلسفي جو پٿر آهي - ان کي ڇهڻ سان، هڪ بدلجي ويندو آهي.
ديوي گرو حج جو مقدس مزار آهي، ۽ ديوي امرت جو تلاءُ؛ گرو جي حڪمت ۾ غسل ڪرڻ، هڪ لامحدود تجربو ڪري ٿو.
ديوي گرو خالق آهي، ۽ سڀني گناهن کي تباهه ڪندڙ؛ خدائي گرو گنهگارن کي پاڪ ڪرڻ وارو آهي.
ديواني گرو شروع کان ئي، هر دور ۾، هر دور ۾ موجود هو. ديوي گرو رب جي نالي جو منتر آهي؛ ان کي ڳائڻ سان، هڪ بچايو ويندو آهي.
اي خدا، مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر، ته مان خدائي گرو سان گڏ آهيان. مان هڪ بيوقوف گنهگار آهيان، پر هن کي پڪڙيندي، مون کي پار ڪيو ويندو.
ديوي گرو سچو گرو آهي، عظيم رب خدا، عظيم رب؛ نانڪ رب، ديوي گرو جي عاجزي سان تعظيم ڪري ٿو. ||1||
هي سلوڪ شروع ۽ آخر ۾ پڙهو. ||
گوري سکماڻي، پنجين مهل،
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سلوڪ:
مان پريم گرو کي سجدو ڪريان ٿو.
مان عمر جي گرو کي سجدو ڪريان ٿو.
مان سچي گرو کي سجدو ڪريان ٿو.
مان عظيم، خدائي گرو کي سجدو ڪريان ٿو. ||1||
اشتاپدي:
غور ڪريو، غور ڪريو، غور ڪريو، هن جي ياد ۾، ۽ آرام حاصل ڪريو.
توهان جي جسم مان پريشاني ۽ پريشاني ختم ٿي ويندي.
ياد ڪريو ان جي ساراهه ۾ جيڪو سڄي ڪائنات ۾ پکڙيل آهي.
هن جو نالو بيشمار ماڻهن طرفان، ڪيترن ئي طريقن سان ڳايو ويندو آهي.
ويد، پراڻا ۽ سمرتيون، سڀ کان پاڪ ڪلام،
رب جي نالي جي ھڪڙي لفظ مان پيدا ڪيا ويا آھن.
اُهو، جنهن جي روح ۾ هڪڙو رب رهجي
سندس شان جي ساراهه جو ذڪر نٿو ڪري سگهجي.
جن کي فقط تنهنجي درشن جي آرزو آهي
- نانڪ: مون کي انهن سان گڏ بچايو! ||1||
سکماني: دماغ جو امن، خدا جي نالي جو امرت.
عقيدتمندن جا ذهن خوشيءَ واري سڪون ۾ رهن ٿا. ||روڪ||
خدا کي ياد ڪرڻ سان، ٻيهر پيٽ ۾ داخل ٿيڻ جي ضرورت ناهي.
خدا کي ياد ڪرڻ سان موت جو درد دور ٿي ويندو آهي.
خدا کي ياد ڪرڻ سان موت ٽٽي ويندو آهي.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، دشمنن کي منهن ڏيڻو پوي ٿو.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، ڪابه رڪاوٽ نه ملندي آهي.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، انسان رات ڏينهن جاڳندو ۽ بيدار رهي ٿو.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، ڪنهن کي خوف نه ٿيندو آهي.
خدا کي ياد ڪرڻ سان ڪو ڏک نه ٿيندو آهي.
الله تعاليٰ جو ذڪر پاڪ جي صحبت ۾ آهي.
سڀ خزانا، اي نانڪ، رب جي محبت ۾ آهن. ||2||
خدا جي ياد ۾ دولت، معجزاتي روحاني طاقتون ۽ نو خزانا آهن.
خدا جي ياد ۾ علم، مراقبو ۽ حڪمت جو جوهر آهي.
خدا جي ياد ۾ جاپ، شديد مراقبي ۽ عبادت عبادت آهن.
خدا جي ياد ۾، دوکي ختم ٿي ويندي آهي.
خدا جي ياد ۾ مقدس زيارتن تي غسل ڪندا آهن.
خدا جي ياد ۾، رب جي درٻار ۾ عزت حاصل ڪري ٿي.
الله جي ياد ۾ ئي نيڪي ٿئي ٿي.
خدا جي ياد ۾ هڪڙو گل ڦلجي ٿو.
اُهي ئي کيس مراقبي ۾ ياد ڪندا آهن، جن کي هو مراقبي لاءِ ترغيب ڏيندو آهي.