ڪڏهن اهو صندل جي وڻ تي ويهندو آهي، ته ڪڏهن زهريلي ٻڪريءَ جي شاخ تي. ڪڏهن ڪڏهن، اهو آسمان ذريعي اڏامي ٿو.
اي نانڪ، اسان جو رب ۽ مالڪ اسان جي رهنمائي ڪري ٿو، سندس حڪم جي حڪم مطابق؛ هن جو طريقو اهو آهي. ||2||
پورو:
ڪي ڳالهائين ٿا ۽ بيان ڪن ٿا، ۽ ڳالهائڻ ۽ ليڪچر ڪندي، اهي گذري ويا آهن.
ويد ٻڌن ٿا ۽ رب تي بيان ڪن ٿا، پر اهي هن جي حدن کي نٿا ڄاڻن.
مطالعي سان نه، پر سمجھڻ سان، رب جو اسرار نازل ٿيو.
شاسترن ۾ ڇھ رستا آھن، پر ڪيڏا ناياب آھن جيڪي انھن ذريعي سچي رب ۾ ضم ٿي وڃن.
سچو رب اڻڄاڻ آهي. سندس ڪلام جي ذريعي، اسان سينگاريا ويا آهيون.
جيڪو لامحدود رب جي نالي کي مڃي ٿو، سو رب جي درٻار ۾ پهچي ٿو.
مان خالق جي رب کي عاجزي سان سجدو ڪريان ٿو. مان هڪ منسٽر آهيان سندس ساراهه ڳائي رهيو آهيان.
نانڪ رب کي پنهنجي ذهن ۾ داخل ڪري ٿو. هو هڪڙو آهي، سڄي عمر. ||21||
سالڪ، ٻيو محل:
جيڪي وڇونءَ کي وڻندا آهن ۽ نانگن کي سنڀاليندا آهن
صرف پنهنجو پاڻ کي پنهنجن هٿن سان برانچ ڪريو.
اسان جي پالڻھار ۽ پالڻھار جي اڳئين حڪم سان، اھي بڇڙي طرح ماريا ويندا آھن، ۽ مارا ويندا آھن.
جيڪڏهن خود پسند انسان گرومک سان وڙهندا آهن، انهن کي رب، سچو جج طرفان مذمت ڪيو ويندو آهي.
هو پاڻ ٻنهي جهانن جو پالڻهار ۽ مالڪ آهي. هو سڀني کي ڏسي ٿو ۽ صحيح فيصلو ڪري ٿو.
اي نانڪ، هن کي چڱي طرح ڄاڻو: هر شيء هن جي مرضي مطابق آهي. ||1||
ٻيو مهل:
اي نانڪ، جيڪڏهن ڪو پاڻ فيصلو ڪري، ته پوءِ ئي هو حقيقي جج طور سڃاتو وڃي ٿو.
جيڪڏهن ڪو ماڻهو مرض ۽ دوا ٻنهي کي سمجهي ٿو ته پوءِ ئي هو عقلمند طبيب آهي.
رستي ۾ بيڪار ڪاروبار ۾ پاڻ کي شامل نه ڪريو؛ ياد رکو ته توهان هتي صرف مهمان آهيو.
انھن سان ڳالھايو جيڪي پرھيزگارن کي ڄاڻن ٿا، ۽ پنھنجي بڇڙن طريقن کي ڇڏي ڏيو.
اُهو نيڪ ماڻهو جيڪو لالچ جي راهه تي نه هليو ۽ جيڪو حق تي قائم رهي، اهو ئي مقبول ۽ مشهور آهي.
آسمان تي تير ھلجي ته اُتي ڪيئن پھچندو؟
مٿي آسمان اڻپورو آهي- ان کي چڱيءَ طرح ڄاڻ، اي تير انداز! ||2||
پورو:
روح جي ڪنوار پنهنجي مڙس سان پيار ڪندي آهي. هوءَ پنهنجي پيار سان سينگاريل آهي.
هوءَ ڏينهن رات سندس عبادت ڪندي آهي. هن کي ائين ڪرڻ کان روڪي نٿو سگهجي.
رب جي حويلي ۾، هن پنهنجو گهر ٺاهيو آهي. هوءَ سندس ڪلام سان سينگاريل آهي.
هوء عاجز آهي، ۽ هوء پنهنجي سچي ۽ مخلص دعا پيش ڪري ٿي.
هوءَ پنهنجي رب ۽ مالڪ جي صحبت ۾ سهڻي آهي. هوءَ پنهنجي مرضيءَ جي واٽ ۾ هلي ٿي.
هوءَ پنهنجن پيارن دوستن سان گڏ، پنهنجي محبوب کي دل جي گهراين سان دعائون گهري ٿي.
لعنت آھي انھيءَ گھر تي، ۽ بي شرم آھي انھيءَ زندگي، جيڪا رب جي نالي کان سواءِ آھي.
پر اُها جيڪا سندس ڪلام سان سينگاريل آهي، اُها سندس امرت ۾ پيئي ٿي. ||22||
سالڪ، پھريون مھل:
ريگستان مينهن سان نه سڪندو آهي، ۽ باهه خواهشن سان نه سڙي ويندي آهي.
بادشاھه پنھنجي بادشاھت مان مطمئن نه آھي، ۽ ساگر ڀرجي ويا آھن، پر پوءِ به ھو اڃا وڌيڪ اڃون پيا اڃن.
اي نانڪ، مون کي ڪيترا ڀيرا سچو نالو ڳولڻ ۽ پڇڻ گهرجي؟ ||1||
ٻيو مهل:
زندگي بيڪار آهي، جيستائين انسان رب العالمين کي نٿو سڃاڻي.
گرو جي مهربانيءَ سان، دنيا-سمنڊ کان فقط ٿورا پار ٿين ٿا.
رب تمام طاقتور سببن جو سبب آهي، نانڪ وڏي غور ويچار کان پوءِ چوي ٿو.
تخليق خالق جي تابع آهي، جيڪو ان کي پنهنجي قدرت سان قائم رکي ٿو. ||2||
پورو:
رب ۽ مالڪ جي درٻار ۾، هن جا منتر رهن ٿا.
پنهنجي سچي پالڻهار جي تسبيح جا گيت ڳائي، سندن دلين جا گل ٽڙي پوندا آهن.
پنهنجي مڪمل رب ۽ مالڪ کي حاصل ڪرڻ سان، انهن جي ذهنن کي اتساهه سان تبديل ڪيو ويندو آهي.
سندن دشمنن کي ڪڍيو ويو ۽ تابع ڪيو ويو، ۽ سندن دوست ڏاڍا خوش ٿيا.
جيڪي سچي سچي گرو جي خدمت ڪن ٿا انهن کي سچو رستو ڏيکاريو وڃي ٿو.