ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 1124
ਚਲਤ ਕਤ ਟੇਢੇ ਟੇਢੇ ਟੇਢੇ ॥
chalat kat ttedte ttedte ttedte |تون اُن ٽڙيل، زنجير واري رستي ۾ ڇو ٿو هلين؟
ਅਸਤਿ ਚਰਮ ਬਿਸਟਾ ਕੇ ਮੂੰਦੇ ਦੁਰਗੰਧ ਹੀ ਕੇ ਬੇਢੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
asat charam bisattaa ke moonde duragandh hee ke bedte |1| rahaau |تون هڏن جي بنڊل کان وڌيڪ ڪجهه به نه آهين، چمڙي ۾ ويڙهيل، مٽي سان ڀريل. تون اهڙي سڙيل بوءَ ڏي! ||1||روڪ||
ਰਾਮ ਨ ਜਪਹੁ ਕਵਨ ਭ੍ਰਮ ਭੂਲੇ ਤੁਮ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਦੂਰੇ ॥
raam na japahu kavan bhram bhoole tum te kaal na doore |تون رب جو غور نه ڪر. ڪھڙين شڪنن توکي منجھان ۽ دوکو ڪيو آھي؟ موت تو کان پري ناهي!
ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਇਹੁ ਤਨੁ ਰਾਖਹੁ ਰਹੈ ਅਵਸਥਾ ਪੂਰੇ ॥੨॥
anik jatan kar ihu tan raakhahu rahai avasathaa poore |2|هر قسم جون ڪوششون ڪري، توهان هن جسم کي بچائڻ جو انتظام ڪيو، پر اهو صرف ان وقت تائين زندهه رهندو جيستائين ان جو وقت پورو نه ٿئي. ||2||
ਆਪਨ ਕੀਆ ਕਛੂ ਨ ਹੋਵੈ ਕਿਆ ਕੋ ਕਰੈ ਪਰਾਨੀ ॥
aapan keea kachhoo na hovai kiaa ko karai paraanee |پنهنجي ڪوشش سان، ڪجهه به نه ٿيو. صرف فاني ڇا ڪري سگهي ٿو؟
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਬਖਾਨੀ ॥੩॥
jaa tis bhaavai satigur bhettai eko naam bakhaanee |3|جڏهن رب راضي ٿئي ٿو، تڏهن انسان سچي گروءَ سان ملي ٿو، ۽ هڪ رب جو نالو ڳائيندو آهي. ||3||
ਬਲੂਆ ਕੇ ਘਰੂਆ ਮਹਿ ਬਸਤੇ ਫੁਲਵਤ ਦੇਹ ਅਇਆਨੇ ॥
balooaa ke gharooaa meh basate fulavat deh aeaane |تون رڻ جي گهر ۾ رهين ٿو، پر پوءِ به پنهنجي بدن کي ڀاڪر پائين ٿو- اي جاهل بيوقوف!
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਿਹ ਰਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ ਬੂਡੇ ਬਹੁਤੁ ਸਿਆਨੇ ॥੪॥੪॥
kahu kabeer jih raam na chetio boodde bahut siaane |4|4|ڪبير چوي ٿو، جيڪي رب کي ياد نٿا ڪن، سي ڏاڍا چالاڪ هجن، پر پوءِ به غرق ٿين ٿا. ||4||4||
ਟੇਢੀ ਪਾਗ ਟੇਢੇ ਚਲੇ ਲਾਗੇ ਬੀਰੇ ਖਾਨ ॥
ttedtee paag ttedte chale laage beere khaan |تنھنجي پگڙي ميڙ آھي، ۽ تون ٽڙيل ھلندو آھين. ۽ ھاڻي توھان پنن جا پن چبائڻ شروع ڪيو آھي.
ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਸਿਉ ਕਾਜੁ ਨ ਕਛੂਐ ਮੇਰੋ ਕਾਮੁ ਦੀਵਾਨ ॥੧॥
bhaau bhagat siau kaaj na kachhooaai mero kaam deevaan |1|محبت جي عبادت ڪرڻ لاءِ توهان کي ڪو به فائدو نه آهي. توهان چئو ٿا ته توهان وٽ عدالت ۾ ڪاروبار آهي. ||1||
ਰਾਮੁ ਬਿਸਾਰਿਓ ਹੈ ਅਭਿਮਾਨਿ ॥
raam bisaario hai abhimaan |پنهنجي غرور ۾، تو رب کي وساري ڇڏيو آهي.
ਕਨਿਕ ਕਾਮਨੀ ਮਹਾ ਸੁੰਦਰੀ ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਸਚੁ ਮਾਨਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
kanik kaamanee mahaa sundaree pekh pekh sach maan |1| rahaau |توهان جي سون ۽ توهان جي تمام سهڻي زال کي ڏسي، توهان کي يقين آهي ته اهي مستقل آهن. ||1||روڪ||
ਲਾਲਚ ਝੂਠ ਬਿਕਾਰ ਮਹਾ ਮਦ ਇਹ ਬਿਧਿ ਅਉਧ ਬਿਹਾਨਿ ॥
laalach jhootth bikaar mahaa mad ih bidh aaudh bihaan |تون لالچ، ڪوڙ، فساد ۽ وڏائيءَ ۾ ڦاٿل آهين. تنهنجي زندگي گذري رهي آهي.
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਅੰਤ ਕੀ ਬੇਰ ਆਇ ਲਾਗੋ ਕਾਲੁ ਨਿਦਾਨਿ ॥੨॥੫॥
keh kabeer ant kee ber aae laago kaal nidaan |2|5|ڪبير چوي ٿو، آخري وقت تي موت اچي توکي پڪڙيندو، اي بيوقوف! ||2||5||
ਚਾਰਿ ਦਿਨ ਅਪਨੀ ਨਉਬਤਿ ਚਲੇ ਬਜਾਇ ॥
chaar din apanee naubat chale bajaae |انسان ڪجهه ڏينهن لاءِ ڊرم وڄائي ٿو، ۽ پوءِ هن کي وڃڻو پوندو.
ਇਤਨਕੁ ਖਟੀਆ ਗਠੀਆ ਮਟੀਆ ਸੰਗਿ ਨ ਕਛੁ ਲੈ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
eitanak khatteea gattheea matteea sang na kachh lai jaae |1| rahaau |ايتري دولت ۽ نقدي ۽ دفن ٿيل خزاني جي باوجود، هو پاڻ سان گڏ ڪجهه به کڻي نٿو سگهي. ||1||روڪ||
ਦਿਹਰੀ ਬੈਠੀ ਮਿਹਰੀ ਰੋਵੈ ਦੁਆਰੈ ਲਉ ਸੰਗਿ ਮਾਇ ॥
diharee baitthee miharee rovai duaarai lau sang maae |تخت تي ويٺي، سندس زال روئي ٿي ۽ روئي ٿي؛ هن جي ماءُ هن سان گڏ ٻاهرئين دروازي تائين پهتي.
ਮਰਹਟ ਲਗਿ ਸਭੁ ਲੋਗੁ ਕੁਟੰਬੁ ਮਿਲਿ ਹੰਸੁ ਇਕੇਲਾ ਜਾਇ ॥੧॥
marahatt lag sabh log kuttanb mil hans ikelaa jaae |1|سڀ ماڻهو ۽ مائٽ گڏجي قبرستان ڏانهن ويندا آهن، پر سوان روح کي اڪيلو گهر وڃڻ گهرجي. ||1||
ਵੈ ਸੁਤ ਵੈ ਬਿਤ ਵੈ ਪੁਰ ਪਾਟਨ ਬਹੁਰਿ ਨ ਦੇਖੈ ਆਇ ॥
vai sut vai bit vai pur paattan bahur na dekhai aae |اُهي ٻار، اُها دولت، اُها شهر ۽ اُهي شهر، اُهي وري کين ڏسڻ نه ايندا.
ਕਹਤੁ ਕਬੀਰੁ ਰਾਮੁ ਕੀ ਨ ਸਿਮਰਹੁ ਜਨਮੁ ਅਕਾਰਥੁ ਜਾਇ ॥੨॥੬॥
kahat kabeer raam kee na simarahu janam akaarath jaae |2|6|ڪبير چوي ٿو، تون رب جو غور ڇو نٿو ڪرين؟ توهان جي زندگي بيڪار ٿي چڪي آهي! ||2||6||
ਰਾਗੁ ਕੇਦਾਰਾ ਬਾਣੀ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀਉ ਕੀ ॥
raag kedaaraa baanee ravidaas jeeo kee |راگ ڪيدار، روي داس جيئي جو ڪلام:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ਖਟੁ ਕਰਮ ਕੁਲ ਸੰਜੁਗਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਹਿਰਦੈ ਨਾਹਿ ॥
khatt karam kul sanjugat hai har bhagat hiradai naeh |جيڪو ڇهه مذهبي رسمون ادا ڪري ٿو ۽ هڪ سٺي خاندان مان آهي، پر جنهن جي دل ۾ رب جي عقيدت نه آهي،
ਚਰਨਾਰਬਿੰਦ ਨ ਕਥਾ ਭਾਵੈ ਸੁਪਚ ਤੁਲਿ ਸਮਾਨਿ ॥੧॥
charanaarabind na kathaa bhaavai supach tul samaan |1|جيڪو رب جي لوٽس فوٽن جي ڳالهين کي ساراهيو نه ٿو، اهو صرف هڪ ٻاهرئين ذات وانگر آهي. ||1||
ਰੇ ਚਿਤ ਚੇਤਿ ਚੇਤ ਅਚੇਤ ॥
re chit chet chet achet |هوشيار ره، هوشيار ره، هوشيار ره، اي منهنجي بي شعور ذهن.
ਕਾਹੇ ਨ ਬਾਲਮੀਕਹਿ ਦੇਖ ॥
kaahe na baalameekeh dekh |تون بالميڪ کي ڇو نه ٿو ڏسين؟
ਕਿਸੁ ਜਾਤਿ ਤੇ ਕਿਹ ਪਦਹਿ ਅਮਰਿਓ ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਬਿਸੇਖ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
kis jaat te kih padeh amario raam bhagat bisekh |1| rahaau |اهڙي پست سماجي رتبي مان، هن کي ڪهڙو اعليٰ مقام مليو! رب جي عبادت عظيم آهي! ||1||روڪ||
ਸੁਆਨ ਸਤ੍ਰੁ ਅਜਾਤੁ ਸਭ ਤੇ ਕ੍ਰਿਸ੍ਨ ਲਾਵੈ ਹੇਤੁ ॥
suaan satru ajaat sabh te krisan laavai het |ڪتن جو قاتل، سڀني کان هيٺ، ڪرشن کي پيار سان گڏ ڪيو ويو.
ਲੋਗੁ ਬਪੁਰਾ ਕਿਆ ਸਰਾਹੈ ਤੀਨਿ ਲੋਕ ਪ੍ਰਵੇਸ ॥੨॥
log bapuraa kiaa saraahai teen lok praves |2|ڏسو ته غريب ماڻهو هن جي ڪيتري تعريف ڪن ٿا! سندس ساراهه ٽنهي جهانن ۾ ٿئي ٿي. ||2||
ਅਜਾਮਲੁ ਪਿੰਗੁਲਾ ਲੁਭਤੁ ਕੁੰਚਰੁ ਗਏ ਹਰਿ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥
ajaamal pingulaa lubhat kunchar ge har kai paas |اجمل، پنگلا، لوڌيا ۽ هاٿي رب ڏانهن ويا.
ਐਸੇ ਦੁਰਮਤਿ ਨਿਸਤਰੇ ਤੂ ਕਿਉ ਨ ਤਰਹਿ ਰਵਿਦਾਸ ॥੩॥੧॥
aaise duramat nisatare too kiau na tareh ravidaas |3|1|ايستائين جو اهڙين بڇڙي سوچ رکندڙ انسانن کي به آزاد ڪيو ويو. اي روي داس تون به ڇو نه بچي؟ ||3||1||