مان عجب ۾ پئجي ويو آهيان، حيران آهيان، حيران ۽ حيران آهيان، پنهنجي محبوب جي ڳاڙهي رنگ ۾ رنگيل آهيان.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، سنت هن عظيم جوهر کي گونگا وانگر چکندا آهن، جيڪو مٺي مٺائي چکندو آهي، پر صرف مسڪرائيندو آهي. ||2||1||20||
ڪنارا، پنجين مهل:
اولياءَ الله کان سواءِ ٻيو ڪو به نه ٿو ڄاڻي.
اهي سڀني کي هڪجهڙا نظر اچن ٿا، اعلي ۽ هيٺيون؛ اُھي پنھنجي وات سان ھن جي باري ۾ ڳالھائيندا آھن، ۽ پنھنجي دماغ ۾ سندس عزت ڪندا آھن. ||1||روڪ||
هو هر دل ۾ پکڙيل ۽ پکڙيل آهي. هو امن جو سمنڊ آهي، خوف کي ختم ڪرڻ وارو. هو منهنجو پرانا آهي - زندگي جو سانس.
منهنجو ذهن روشن ٿي ويو، ۽ منهنجو شڪ دور ٿي ويو، جڏهن گرو پنهنجي منتر کي منهنجي ڪنن ۾ ٻڌو. ||1||
هو قادر مطلق آهي، رحمت جو سمنڊ آهي، دلين جو سڀ ڪجهه ڄاڻڻ وارو آهي.
روزانو چوويهه ڪلاڪ نانڪ سندس ساراهه ڳائي ٿو، ۽ رب جي تحفي لاءِ دعا گهري ٿو. ||2||2||21||
ڪنارا، پنجين مهل:
ڪيترائي خدا جي باري ۾ ڳالهائيندا آهن.
پر جيڪو يوگا جي جوهر کي سمجهي ٿو - اهڙو عاجز خادم تمام گهٽ آهي ||1||Pause||
هن کي ڪوبه درد نه آهي - هو مڪمل طور تي امن ۾ آهي. پنهنجي اکين سان، هو صرف هڪ رب کي ڏسي ٿو.
ڪو به هن کي بڇڙو نٿو لڳي - سڀ سٺا آهن. ڪا به شڪست نه آهي - هو مڪمل طور تي فتح آهي. ||1||
هو ڪڏهن به غم ۾ نه آهي - هو هميشه خوش آهي. پر هو اهو ڇڏي ڏئي ٿو، ۽ ڪجهه به نه ٿو وٺي.
چوي ٿو نانڪ، رب جو عاجز ٻانهو پاڻ آهي رب، هار، هار؛ هو نه ايندو ۽ نه وري جنم وٺندو. ||2||3||22||
ڪنارا، پنجين مهل:
دعا آهي ته منهنجي دل منهنجي محبوب کي ڪڏهن به نه وساري.
منهنجو جسم ۽ دماغ هن سان مليل آهن، پر مايا مون کي لتاڙي رهي آهي، اي منهنجي ماءُ. ||1||روڪ||
جن کي مان پنهنجو درد ۽ مايوسي ٻڌايان ٿو- اهي پاڻ ئي پڪڙيا ۽ ڦاسي پيا.
هر قسم جي طريقن ۾، مايا جال اڇلائي ڇڏيو آهي. ڳنڍيون خالي نه ٿيون ڪري سگهجن. ||1||
گهمي ڦري، غلام نانڪ، سنتن جي حرم ۾ آيو آهي.
جهالت، شڪ، جذباتي وابستگي ۽ مايا جي محبت جا بند ٽٽي ويا آهن. خدا مون کي پنهنجي ڀاڪر ۾ بند ڪري ٿو. ||2||4||23||
ڪنارا، پنجين مهل:
منهنجو گهر خوشي، خوشي ۽ خوشي سان ڀريو پيو آهي.
مان نالو ڳايان ٿو، ۽ مان نالو تي غور ڪريان ٿو. نالو منهنجي زندگي جي سانس جو سهارو آهي. ||1||روڪ||
نالو روحاني حڪمت آهي، نالو منهنجو پاڪ غسل آهي. نالو منهنجي سڀني معاملن کي حل ڪري ٿو.
نالو، رب جو نالو، عظيم شان آهي؛ نالو عظيم عظمت آهي. رب جو نالو مون کي خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري ٿو. ||1||
انمول خزانو، انمول جواهر- مون کي اهو مليو آهي، گرو جي پيرن مان.
چوي ٿو نانڪ، خدا مهربان ٿي ويو آهي. منهنجي دل سندس درشن جي برڪت واري نظر سان مست ٿي وئي آهي. ||2||5||24||
ڪنارا، پنجين مهل:
منهنجو دوست، منهنجو بهترين دوست، منهنجو رب ۽ مالڪ، ويجهو آهي.
هو سڀ ڪجهه ڏسي ۽ ٻڌي ٿو. هو سڀني سان گڏ آهي. تون هتي ٿوري وقت لاءِ آهين- ڇو ٿو برائي؟ ||1||روڪ||
سواءِ اسم جي، جنهن سان توهان شامل آهيو، سو ڪجھ به نه آهي - ڪجھ به توهان جو ناهي.
آخرت ۾، سڀڪنھن شيء کي توهان جي نظر ۾ ظاهر آهي. پر هن دنيا ۾ سڀ شڪ جي اونداهي ۾ ڦاٿل آهن. ||1||
ماڻهو مايا ۾ جڪڙيل، پنهنجن ٻارن ۽ زالن سان جڙيل آهي. انهن عظيم ۽ سخي عطا کي وساري ڇڏيو آهي.