هن پنهنجو ڊرامو پاڻ اسٽيج ڪيو آهي؛
اي نانڪ، ٻيو ڪو به خالق ناهي. ||1||
جڏهن اتي صرف خدا ماسٽر هو،
پوءِ ڪنهن کي چيو ويو پابند يا آزاد؟
جڏهن اتي صرف رب هو، اڻڄاتل ۽ لامحدود،
پوءِ ڪير جهنم ۾ ويو ۽ ڪير جنت ۾ ويو؟
جڏهن خدا بي صفات هو، بلڪل شان ۾،
پوءِ ڪٿي هو ذهن ۽ ڪٿي مادو- ڪٿي هو شيو ۽ شڪتي؟
جڏهن هن پنهنجي نور کي پاڻ وٽ رکيو،
پوءِ ڪير بي خوف هو ۽ ڪير ڊڄي ويو؟
هو پاڻ پنهنجي ڊرامن ۾ اداڪار آهي.
اي نانڪ، رب ماسٽر بيحد ۽ لامحدود آهي. ||2||
جڏهن امر رب آرام سان ويٺو هو،
پوءِ جنم، مرڻ ۽ ٽٽڻ ڪٿي هو؟
جڏهن صرف خدا هو، مڪمل خالق،
پوءِ موت کان ڪير ڊڄندو هو؟
جڏهن ته صرف هڪ رب هو، غير واضح ۽ ناقابل فهم،
پوءِ باشعور ۽ لاشعور جي رڪارڊنگ لکندڙن کان ڪير حساب ورتو ويو؟
جڏهن ته صرف بي عيب، ناقابل فهم، ناقابل فهم استاد هو،
پوءِ ڪير آزاد ٿيو، ۽ ڪير غلاميءَ ۾ قيد ڪيو ويو؟
هو پاڻ، پاڻ ۾ ۽ پاڻ ۾، سڀ کان وڌيڪ شاندار آهي.
اي نانڪ، هن پاڻ پنهنجو روپ ٺاهيو. ||3||
جڏهن ته رڳو بي مثال وجود هو، رب العالمين،
ڪا به گندگي نه هئي، پوءِ ڌوئي صاف ڪرڻ جي ڪهڙي ضرورت هئي؟
جڏهن نروانا ۾ صرف خالص، بي شڪل رب هو،
پوءِ ڪنهن کي عزت ڏني وئي ۽ ڪنهن جي بي عزتي ڪئي وئي؟
جڏهن ته فقط رب جو روپ هو،
پوء ڪير فريب ۽ گناهه سان داغدار هو؟
جڏهن نور جو مجسمو پنهنجي نور ۾ غرق ٿي ويو،
پوءِ ڪير بکيو هو ۽ ڪير مطمئن هو؟
هو سببن جو سبب آهي، خالق رب.
اي نانڪ، خالق حساب کان ٻاهر آهي. ||4||
جڏهن سندس شان پنهنجي اندر سمايل هئي،
پوءِ ڪير هو ماءُ، پيءُ، دوست، ٻار يا ڀاءُ؟
جڏهن سموري طاقت ۽ حڪمت هن جي اندر ۾ پوشيده هئي،
پوءِ ڪٿي هئا ويد ۽ صحيفا، ۽ ڪير هو انهن کي پڙهڻ لاءِ؟
جڏهن هن پنهنجو پاڻ کي، سڀني ۾، پنهنجي دل تائين رکيو،
پوءِ ڪنهن شگون کي سٺو يا خراب سمجهيو؟
جڏهن هو پاڻ مٿاهون هو، ۽ هو پاڻ کي ويجهو هو،
پوءِ ڪنهن کي استاد سڏيو ويو ۽ ڪنهن کي شاگرد سڏيو ويو؟
اسان رب جي عجب ۾ حيران ٿي ويا آهيون.
اي نانڪ، هو ئي پنهنجي حالت ڄاڻي ٿو. ||5||
جڏهن ناقابل فراموش، ناقابل تسخير، ناقابل فراموش پاڻ ۾ جذب ٿي ويو،
پوءِ ڪنهن کي مايا متاثر ڪيو؟
جڏهن هن پنهنجو پاڻ کي سجدو ڪيو،
تڏهن اهي ٽي خوبيون غالب نه هيون.
جڏهن اتي صرف هڪ، هڪ ۽ واحد رب خدا هو،
پوءِ ڪير پريشان نه هو ۽ ڪنهن پريشاني محسوس ڪئي؟
جڏهن هو پاڻ کان مطمئن هو،
پوءِ ڪنهن ڳالهايو ۽ ڪنهن ٻڌو؟
هو وسيع ۽ لامحدود آهي، اعليٰ کان بلند آهي.
اي نانڪ، هو اڪيلو پاڻ تائين پهچي سگهي ٿو. ||6||
جڏهن هن خود تخليق جي ظاهري دنيا کي ترتيب ڏنو،
هن دنيا کي ٽن طريقن جي تابع ڪيو.
پوءِ گناهه ۽ نيڪيءَ جو ذڪر ٿيڻ لڳو.