پاڻ سڳورا پنهنجي زندگي برباد ڪري مري ويندا آهن.
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ سان، شڪ دور ٿي ويندو آهي.
دل جي گهرن ۾، انسان کي سچي رب جي حضور جو محل ملي ٿو. ||9||
جيڪو به ڪمال رب ڪري ٿو، سو ئي ٿئي ٿو.
انهن ڏينهن ۽ ڏينهن جي باري ۾ فڪر صرف ٻهراڙي ڏانهن وڃي ٿو.
سچي گرو کان سواء، اتي رڳو اونداهي آهي.
صرف بيوقوف ۽ بيوقوف انهن ڏينهن ۽ ڏينهن جي باري ۾ پريشان آهن.
اي نانڪ، گرومخ کي سمجھ ۽ احساس حاصل ٿئي ٿو.
هو هميشه هڪ رب جي نالي ۾ ضم ٿي ويندو آهي. ||10||2||
بلاول، پهرين مهل، ڇٽ، دکني:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
نوجوان، معصوم روح جي دلہن دنيا جي چراگاهن ڏانهن آئي آهي.
پنهنجي دنياوي فڪر کي هڪ طرف رکي، هوءَ پيار سان پاڻ کي پنهنجي رب سان ڳنڍي ٿي.
هوءَ پيار سان رب جي چراگاهن ۾ جذب ٿي رهي آهي، خود بخود لفظ جي ڪلام سان سينگارجي ٿي.
هن جي هٿن سان گڏ دٻايو، هوء گرو کي دعا ڪري ٿي، هن کي پنهنجي سچي محبوب رب سان متحد ڪرڻ لاء.
پنهنجي ڪنوار جي پياري عقيدت کي ڏسي، محبوب رب، اڻپوري جنسي خواهش ۽ غير حل ٿيل ڪاوڙ کي ختم ڪري ٿو.
اي نانڪ، جوان، معصوم ڪنوار ڏاڍي سهڻي آهي. پنهنجي مڙس کي ڏسي، هوءَ تسلي ٿي. ||1||
سچ پچ، اي جوان روح جي دلہن، توهان جي جوانيء کي توهان کي معصوم رکي ٿو.
ڪٿي به نه اچڻ ۽ نه وڃڻ. پنهنجي مڙس سان گڏ رهو.
مان پنھنجي مڙس سان گڏ رھندس؛ مان هن جي هٿ جي ڇوڪري آهيان. رب جي عبادت مون کي وڻندڙ آهي.
مان اڻڄاڻ کي ڄاڻان ٿو، ۽ اڻ ڳڻي ڳالهايان ٿو. مان آسماني رب پاڪ جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو.
جيڪا رب جي نالي جو ذائقو چکي ٿي، سا سچي رب کي پياري آهي.
گرو هن کي شبد جو تحفو ڏئي ٿو؛ اي نانڪ، هوءَ ان تي غور ۽ فڪر ڪري ٿي. ||2||
هوءَ جنهن کي رب تعاليٰ سان رغبت آهي، سو پنهنجي مڙس سان سمهي ٿي.
هوءَ گروءَ جي مرضيءَ مطابق هلندي آهي، رب سان واسطو رکي ٿي.
روح جي ڪنوار سچائي سان سلهاڙيل آهي، ۽ رب سان گڏ، پنهنجي ساٿين ۽ ڀينرن سان گڏ سمهي ٿي.
هڪ رب سان پيار ڪرڻ، هڪ نقطي ذهن سان، نالو اندر رهندو آهي. مان سچي گرو سان متحد آهيان.
ڏينهن رات، هر ساهه سان، مان رب پاڪ کي، هڪ پل لاءِ به نه وساريان.
تنهن ڪري، اي نانڪ، شبد جو ڏيئو روشن ڪريو ۽ پنهنجي خوف کي ساڙي ڇڏيو. ||3||
اي روح جي دلہن، رب جي روشني سڀني ٽنهي جهانن ۾ پکڙيل آهي.
هو هر دل تي پکڙيل آهي، پوشيده ۽ لامحدود رب.
هو پوشيده ۽ لامحدود، لامحدود ۽ سچو آهي. پنهنجي خودغرضي کي مات ڏيئي، ماڻهو ساڻس ملي ٿو.
تنھنڪري پنھنجي مغرور غرور، وابستگي ۽ لالچ کي ساڙي ڇڏ، ڪلام جي ڪلام سان؛ پنهنجي گندگي کي ڌوء.
جڏهن توهان رب جي دروازي ڏانهن ويندا آهيو، توهان کي سندس درشن جي برڪت وارو نظارو ملندو. هن جي مرضي سان، نجات ڏيندڙ توهان کي پار ڪري ڇڏيندو ۽ توهان کي بچائيندو.
رب جي نالي جي امرت کي چکڻ سان، دلہن جي روح مطمئن ٿي ويندي آهي. اي نانڪ، هوء هن کي پنهنجي دل ۾ رکي ٿي. ||4||1||
بلاول، پهرين مهل:
منهنجو ذهن اهڙي وڏي خوشي سان ڀرجي ويو آهي. مان سچ ۾ ڦاٿل آهيان.
مان پنهنجي مڙس جي محبت ۾ پکڙيل آهيان، ابدي، لافاني رب خدا.
رب دائمي آهي، مالڪن جو مالڪ. جيڪو چاهي ٿو سو ٿئي ٿو.
اي عظيم عطا ڪندڙ، تون هميشه مهربان ۽ رحم ڪندڙ آهين. توهان زندگي کي سڀني جاندارن ۾ ڦهلائي ڇڏيو.