اهڙو پکڙيل نه پوڙهو ٿئي ٿو نه مري.
چارپٽ چوي ٿو، خدا سچ جو مجسمو آهي؛
حقيقت جي اعليٰ ذات جي ڪا به شڪل يا صورت ناهي. ||5||
پهرين مهل:
اھو اڪيلو بيراگي آھي، جيڪو پاڻ کي خدا ڏانھن موٽائي ٿو.
ڏهين دروازي ۾، ذهن جو آسمان، هو پنهنجو ٿلهو ٺاهي ٿو.
رات ڏينهن هو پنهنجي اندر جي اونهائي ۾ رهي ٿو.
اهڙو بيراگي سچو رب جهڙو آهي.
ڀٽائيءَ جو چوڻ آهي ته، خدا سچ جو مجسمو آهي.
حقيقت جي اعليٰ ذات جي ڪا به شڪل يا صورت ناهي. ||6||
پهرين مهل:
برائي کي ڪيئن ختم ڪيو وڃي؟ زندگيءَ جو سچو رستو ڪيئن ڳولي سگهجي ٿو؟
ڪنن کي ڇُهڻ، يا ماني پچائڻ مان ڪهڙو فائدو؟
وجود ۽ غير موجودگيءَ ۾ فقط هڪ رب جو نالو آهي.
اهو ڪهڙو ڪلام آهي، جيڪو دل کي پنهنجي جاءِ تي رکي؟
جڏهن تون سج ۽ ڇانو ۾ هڪجهڙائي ڏسندين،
نانڪ چوي ٿو ته پوءِ گرو توهان سان ڳالهائيندو.
شاگرد ڇهن سسٽم جي پيروي ڪندا آهن.
اهي نه ته دنياوي ماڻهو آهن ۽ نه وري لاتعلق.
جيڪو بي صورت رب ۾ سمايل رهي ٿو
- هو ڇو ٿو گهران نڪري؟ ||7||
پورو:
اهو اڪيلو رب جي مندر کي چيو ويندو آهي، جتي رب سڃاتل آهي.
انساني جسم ۾، گرو جو ڪلام ملي ٿو، جڏهن ڪو سمجهي ٿو ته رب، عظيم روح، سڀني ۾ آهي.
هن کي پنهنجي ذات کان ٻاهر نه ڳوليو. خالق، مقدر جو معمار، توهان جي پنهنجي دل جي گهر ۾ آهي.
خود غرض انسان رب جي مندر جي قدر نٿو ڪري. اهي ضايع ڪري رهيا آهن ۽ پنهنجون زندگيون وڃائي رهيا آهن.
هڪڙو رب سڀني ۾ پکڙيل آهي. گرو جي ڪلام جي ذريعي، هن کي ڳولي سگهجي ٿو. ||12||
سالڪ، ٽيون مهل:
بيوقوف جي ڳالهه رڳو بيوقوف ٻڌي ٿو.
بيوقوف جون نشانيون ڇا آهن؟ بيوقوف ڇا ڪندو؟
بيوقوف بيوقوف آهي. هو خودڪشي جي ڪري مري ٿو.
هن جا عمل هميشه هن کي تڪليف ڏين ٿا. هو درد ۾ رهندو آهي.
جيڪڏهن ڪنهن جو پيارو دوست ڳچيءَ ۾ ڪري پوي ته ان کي ٻاهر ڪڍڻ لاءِ ڪهڙو فائدو؟
جيڪو گرو مُخ ٿي وڃي ٿو رب کي غور ڪري ٿو، ۽ لاتعلق رهي ٿو.
رب جي نالي سان، هو پاڻ کي بچائيندو آهي، ۽ هو انهن کي پار ڪري ٿو جيڪي غرق آهن.
اي نانڪ، هو خدا جي مرضي مطابق عمل ڪري ٿو. هو جيڪو ڪجهه ڏنو ويو سو برداشت ڪري ٿو. ||1||
پهرين مهل:
نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، اي دماغ، سچي تعليمات کي.
سندس ليجر کولڻ، خدا توهان کي حساب ۾ سڏيندو.
جن باغين جا ادائگي نه ٿيل اڪائونٽ آهن انهن کي سڏايو وڃي.
عذرا ايل، موت جو فرشتو، انهن کي سزا ڏيڻ لاء مقرر ڪيو ويندو.
کين وري جنم ۾ اچڻ ۽ وڃڻ کان بچڻ جو ڪو رستو نه ملندو. اهي تنگ رستي ۾ ڦاسي پيا آهن.
ڪوڙ جو خاتمو ٿيندو، اي نانڪ، ۽ سچ غالب ٿيندو آخر ۾. ||2||
پورو:
جسم ۽ سڀ ڪجهه رب جو آهي؛ رب پاڻ تمام وسيع آهي.
رب جي قيمت جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي. ان بابت ڪجهه به نٿو چئي سگهجي.
گرو جي فضل سان، هڪ رب جي ساراهه ڪري ٿو، عقيدت جي جذبات سان ڀريل.
ذهن ۽ جسم مڪمل طور تي جوان ٿي ويا آهن، ۽ انا ختم ٿي ويندي آهي.
سڀ ڪجهه رب جي راند آهي. گورمک اهو سمجهي ٿو. ||13||
سالڪ، پھريون مھل:
بي عزتي جا هزار نشان لڳل، اندرا شرم سان روئي.
پارس رام روئندي گهر موٽي آيو.
اجائي روئي روئي، جڏهن هن کي ڏني وئي هئي ته ماني کائي، هن کي خيرات سمجهي.
اهڙي ئي سزا رب جي درٻار ۾ ملي.
راما روئي روئي، جڏھن کيس جلاوطن ڪيو ويو،