نانڪ انهن عاجز انسانن جا پير پڪڙي ٿو. ||3||
خدا جو ذڪر سڀني کان اعليٰ ۽ عظيم آهي.
خدا جي ياد ۾، ڪيترائي بچيا آهن.
خدا جي ياد ۾ اُڃ ٽٽي ٿي.
خدا جي ياد ۾ سڀ شيون معلوم ٿين ٿيون.
الله جي ياد ۾ موت جو خوف نه رهندو.
خدا جي ياد ۾ اميدون پوريون ٿينديون آهن.
الله جي ياد ۾ ذهن جي گندگي دور ٿي ويندي آهي.
امرت وارو نالو، رب جو نالو، دل ۾ جذب ٿئي ٿو.
خدا پنهنجي بزرگن جي زبانن تي رهي ٿو.
نانڪ پنهنجي ٻانهن جو ٻانهو آهي. ||4||
الله کي ياد ڪرڻ وارا مالدار آهن.
الله کي ياد ڪرڻ وارا عزت وارا آهن.
جيڪي الله کي ياد ڪندا آهن سي منظور ٿيندا آهن.
خدا کي ياد ڪرڻ وارا سڀ کان وڌيڪ معزز ماڻهو آهن.
خدا کي ياد ڪرڻ وارن جي ڪا به کوٽ ناهي.
جيڪي الله کي ياد ڪن ٿا، سي ئي حاڪم آهن.
جيڪي الله کي ياد ڪن ٿا سي آرام ۾ رهن ٿا.
جيڪي خدا کي ياد ڪن ٿا، اهي لافاني ۽ ابدي آهن.
اُهي ئي اُن جي ياد کي پڪڙيندا آهن، جن تي هو پاڻ پنهنجي رحمت ڏيکاري ٿو.
نانڪ سندن پيرن جي مٽي گهري ٿو. ||5||
جيڪي خدا کي ياد ڪن ٿا، اهي سخاوت سان ٻين جي مدد ڪن ٿا.
جيڪي الله کي ياد ڪن ٿا، تن تي مان هميشه لاءِ قربان آهيان.
جيڪي الله کي ياد ڪندا آهن، انهن جا منهن خوبصورت هوندا آهن.
جيڪي الله کي ياد ڪن ٿا سي امن ۾ رهن ٿا.
جيڪي الله کي ياد ڪن ٿا انهن جي روح کي فتح ڪري ٿي.
خدا کي ياد ڪرڻ وارن جي زندگي پاڪ ۽ بي داغ آهي.
جيڪي خدا کي ياد ڪن ٿا، اهي هر قسم جون خوشيون محسوس ڪن ٿا.
جيڪي الله کي ياد ڪندا آهن اهي رب جي ويجهو رهندا آهن.
اوليائن جي مهربانيءَ سان رات ڏينهن جاڳي ۽ بيدار رهي ٿي.
اي نانڪ، هي مراقبي يادگيري صرف مڪمل تقدير سان اچي ٿي. ||6||
خدا کي ياد ڪرڻ سان ئي ڪم پورو ٿي ويندا آهن.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، ڪڏهن به غمگين نه ٿيندو آهي.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، ماڻهو رب جي پاڪائي بيان ڪري ٿو.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، انسان آسانيءَ جي حالت ۾ جذب ٿي ويندو آهي.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، انسان غير متغير مقام حاصل ڪري ٿو.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، دل جو گل ڦلجي ٿو.
خدا کي ياد ڪرڻ سان، اڻڄاتل راڳ وڄندو آهي.
خدا جي يادگيري جي سڪون جي ڪا به پڇاڙي يا حد ناهي.
اُهي ئي اُن کي ياد ڪندا آهن، جن تي خدا پنهنجو فضل ڪندو آهي.
نانڪ انهن عاجز انسانن جي پناهه ڳولي ٿو. ||7||
رب کي ياد ڪرڻ سان، سندس بندا مشهور ۽ روشن آهن.
رب کي ياد ڪندي، ويدون ٺهي ويون.
رب کي ياد ڪرڻ سان، اسان سڌ، برهمڻ ۽ عطا ڪندڙ بڻجي ويندا آهيون.
رب کي ياد ڪرڻ سان، چئني طرفن کان ذليل سڃاتا وڃن ٿا.
رب جي ياد لاءِ سڄي دنيا قائم هئي.
ياد رکو، مراقبي ۾ رب، خالق، سببن جي سبب کي ياد ڪريو.
رب جي ياد لاءِ هن سڄي مخلوق کي پيدا ڪيو.
رب جي ياد ۾، هو پاڻ بي ترتيب آهي.
هن جي فضل سان، هو پاڻ کي سمجهه ڏئي ٿو.
اي نانڪ، گرومخ رب جي ياد کي حاصل ڪري ٿو. ||8||1||
سلوڪ:
اي غريبن جي دردن ۽ تڪليفن کي ختم ڪندڙ، اي هر دل جا مالڪ، اي بي نياز انسان:
مان تنهنجي درگاهه جي تلاش ۾ آيو آهيان. اي خدا، مهرباني ڪري نانڪ سان گڏ! ||1||