سچو گرو روح جي حياتيءَ جو عطا ڪندڙ آهي، پر بدقسمت ماڻهو ان سان پيار نٿا ڪن.
اهو موقعو وري سندن هٿ ۾ نه ايندو. آخر ۾، اهي عذاب ۽ افسوس ۾ مبتلا ٿيندا. ||7||
جيڪڏهن ڪو سٺو ماڻهو پنهنجي لاءِ چڱائي چاهي ٿو، ته هن کي گهرجي ته گرو جي آڏو عاجزيءَ سان سر تسلیم خم ڪري.
نانڪ دعا ڪري ٿو: مهرباني ڪري مون تي مهرباني ۽ رحم ڪر، اي منهنجا رب ۽ مالڪ، ته مان پنهنجي پيشاني تي سچي گرو جي مٽي لاڳو ڪريان. ||8||3||
ڪنارا، چوٿين مهل:
اي دماغ، هن جي پيار ۾ مشغول ٿي، ۽ ڳائي.
خدا جو خوف مون کي بي خوف ۽ بي عيب بڻائي ٿو. مان گرو جي تعليمات جي رنگ ۾ رنگجي ويو آهيان. ||1||روڪ||
جيڪي رب جي محبت سان ملن ٿا، اهي هميشه لاءِ متوازن ۽ الڳ رهن ٿا؛ اهي رب جي ويجهو رهن ٿا، جيڪو انهن جي گهر ۾ اچي ٿو.
جيڪڏهن مون کي سندن پيرن جي مٽي ملي، ته مان جيئرو آهيان. پنهنجو فضل عطا ڪري، پاڻ ئي عطا ڪري ٿو. ||1||
فاني مخلوق لالچ ۽ دوئي سان جڙيل آهي. انهن جا ذهن بيڪار ۽ ناڪارا آهن، ۽ هو پنهنجي محبت جي رنگ کي قبول نه ڪندا.
پر انهن جون زندگيون گرو جي تعليمات جي ڪلام ذريعي تبديل ٿي ويون آهن. گروءَ سان ملڻ، پريم ذات، سندس عشق جي رنگ ۾ رنگجي ويندا آهن. ||2||
احساس ۽ عمل جا ڏهه عضوا آهن. ڏهه بي ترتيب گهمي رهيا آهن. انهن ٽنهي صورتن جي اثر هيٺ، اهي مستحڪم نه هوندا آهن، هڪ پل لاءِ به.
سچي گروءَ سان رابطي ۾ اچي، انهن کي قابو ۾ آندو وڃي ٿو. پوء، ڇوٽڪارو ۽ ڇوٽڪارو حاصل ڪري. ||3||
ڪائنات جو واحد ۽ واحد خالق هر جڳهه تي پکڙيل آهي. سڀ هڪ ڀيرو ٻيهر هڪ ۾ ضم ٿي ويندا.
هن جي هڪ روپ ۾ هڪ آهي، ۽ ڪيترائي رنگ؛ هو سڀني کي پنهنجي هڪ لفظ جي مطابق هلائي ٿو. ||4||
گرو مُخ واحد ۽ واحد رب کي سڃاڻي ٿو. هو گرومخ ڏانهن نازل ٿيو آهي.
گرو مُخ وڃي ٿو ۽ رب سان ملي ٿو سندس گهر جي اندر اندر. شبد جو اڻ ڄاتل لفظ اُتي وائبرٽ ٿئي ٿو. ||5||
خدا ڪائنات جي سڀني مخلوقات ۽ مخلوقات کي پيدا ڪيو؛ هو گرومک کي شان سان نوازي ٿو.
گروءَ سان ملڻ کان سواءِ، ڪو به سندس حضور جي منزل حاصل نٿو ڪري. اهي وري جنم ۾ اچڻ ۽ وڃڻ جي تڪليف برداشت ڪن ٿا. ||6||
بيشمار ڄمار لاءِ، مان پنهنجي محبوب کان جدا ٿي ويو آهيان. پنهنجي رحمت ۾، گرو مون کي پاڻ سان ملايو آهي.
سچي گروءَ سان ملڻ سان، مون کي مڪمل سڪون مليو آهي، ۽ منهنجي گندي عقل ڦٽي نڪتي آهي. ||7||
اي رب، هار، هار، مهرباني ڪري پنهنجو فضل ڪر؛ اي دنيا جي زندگي، منهنجي اندر ۾ نالو تي ايمان پيدا ڪر.
نانڪ آهي گرو، گرو، سچو گرو؛ مان سچي گرو جي حرم ۾ غرق آهيان. ||8||4||
ڪنارا، چوٿين مهل:
اي دماغ، گرو جي تعليمات جي رستي تي هل.
جهڙيءَ طرح جهنگلي هاٿيءَ کي پروڙيءَ جي ماتحت ڪيو ويندو آهي، تيئن ذهن گروءَ جي ڪلام سان نظم و ضبط ڪيو ويندو آهي. ||1||روڪ||
ڀٽڪيل ذهن ڏهن طرفن ۾ ڀڄندو، گهمندو ۽ رلندو رهيو. پر گرو ان کي سنڀاليندو آهي، ۽ پيار سان ان کي رب ڏانهن منسوب ڪري ٿو.
سچو گرو لفظ جي ڪلام کي دل جي اونهائي ۾ وجهي ٿو. Ambrosial Nam، رب جو نالو، وات ۾ ٽڪرائي ٿو. ||1||
نانگ زهر سان ڀريل آهن؛ گرو جي لفظ جو لفظ ضد آهي - ان کي پنهنجي وات ۾ رکو.
مايا، نانگ، ان جي ويجهو به نه ٿو وڃي، جيڪو زهر کان پاڪ آهي، ۽ رب سان محبت سان جڙيل آهي. ||2||
لالچ جو ڪتو جسم جي ڳوٺ ۾ ڏاڍو طاقتور آهي؛ گرو ان کي ماريو ۽ ان کي فوري طور تي ڪڍي ڇڏيو.
سچائي، سڪون، صداقت ۽ ڌرم اتي آباد ٿيا آهن. رب جي ڳوٺ ۾، رب جي تسبيح جا گيت ڳايو. ||3||