اي نانڪ، واهه! واهه! اهو گرومخن کي حاصل ٿئي ٿو، جيڪي ڏينهن ۽ رات جي نالي کي مضبوط ڪن ٿا. ||1||
ٽيون مهل:
سچي گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواء، امن حاصل نه ٿيندو آهي، ۽ دوئي جو احساس ختم نه ٿيندو آهي.
رب جي فضل کان سواءِ انسان ڪيترو به گهري نه ٿو ملي.
جيڪي لالچ ۽ فساد سان ڀريل آهن، سي دوئي جي محبت ۾ برباد ٿي ويا آهن.
اهي ڄمڻ ۽ موت کان بچي نٿا سگهن، ۽ انهن جي اندر ۾ انا سان، اهي مصيبت ۾ مبتلا آهن.
جيڪي پنهنجي شعور کي سچو گرو تي مرکوز ڪن ٿا، اهي ڪڏهن به خالي هٿ نه ويندا آهن.
کين موت جو رسول نه سڏيندو آهي ۽ نه ئي کين تڪليف ٿيندي آهي.
اِي نانڪ، گرُمُکَ بچيا ٿِي. اهي سچي رب ۾ ملن ٿا. ||2||
پورو:
اُن کي اڪيلي سڏيو ويندو آهي، جيڪو پنهنجي پالڻهار ۽ مالڪ سان محبت رکي ٿو.
رب جي دروازي تي بيٺو، هو رب جي خدمت ڪري ٿو، ۽ گرو جي ڪلام تي غور ڪري ٿو.
منسٽر رب جي دروازي ۽ حويلي کي حاصل ڪري ٿو، ۽ هو سچي رب کي پنهنجي دل سان گڏ رکي ٿو.
منسٽر جو درجو بلند آهي؛ هن کي رب جي نالي سان پيار آهي.
منسٽر جي خدمت رب تي غور ڪرڻ آهي؛ هن کي رب طرفان آزاد ڪيو ويو آهي. ||18||
سالڪ، ٽيون مهل:
کير واريءَ جو درجو تمام گهٽ هوندو آهي، پر هوءَ پنهنجي مڙس کي حاصل ڪري ٿي
جڏهن هوءَ گروءَ جي ڪلام تي غور ڪري ٿي، ۽ رات ڏينهن رب جو نالو ڳائي ٿي.
جيڪا سچي گرو سان ملي ٿي، سا خدا جي خوف ۾ رهي ٿي. هوء هڪ عظيم ڄمڻ واري عورت آهي.
هوءَ اڪيلي ئي پنهنجي مڙس جي حڪم جو احساس ڪري ٿي، جنهن کي خالق رب جي رحمت عطا ٿيل آهي.
هوءَ جيڪا ٿوري قابليت ۽ بدڪاري واري آهي، ان کي پنهنجي مڙس جي طرفان رد ڪري ڇڏيو آهي.
خدا جي خوف سان، گندگي ڌوئي ويندي آهي، ۽ بدن بلڪل پاڪ ٿي ويندو آهي.
روح روشن ٿئي ٿو، ۽ عقل بلند ٿئي ٿو، رب جو غور ڪرڻ سان، عظمت جو سمنڊ.
جيڪو خدا جي خوف ۾ رهي ٿو، خدا جي خوف ۾ رهي ٿو ۽ خدا جي خوف ۾ عمل ڪري ٿو.
هن کي هتي، رب جي درٻار ۾، ۽ نجات جي دروازي تي امن ۽ شاندار عظمت حاصل ٿئي ٿي.
خدا جي خوف جي ذريعي، بي خوف رب حاصل ٿئي ٿو، ۽ هڪ نور لامحدود نور ۾ ضم ٿي وڃي ٿو.
اي نانڪ، اڪيلي اُها ڪنوار سٺي آهي، جيڪا پنهنجي رب ۽ مالڪ کي راضي رکي، ۽ جنهن کي خالق خود معاف ڪري. ||1||
ٽيون مهل:
رب جي حمد، هميشه ۽ هميشه، ۽ پنهنجو پاڻ کي سچي رب جي لاء قربان ڪيو.
اي نانڪ، اُن زبان کي ساڙيو، جيڪا هڪ رب کي ڇڏي ٻئي سان ڳنڍي ٿي. ||2||
پورو:
پنهنجي عظمت جي هڪ ذري مان، هن پنهنجا اوتار پيدا ڪيا، پر اهي دوئي جي محبت ۾ مبتلا ٿي ويا.
اهي بادشاهن وانگر حڪومت ڪندا هئا، ۽ خوشي ۽ درد لاء وڙهندا هئا.
جيڪي شيو ۽ برهما جي خدمت ڪن ٿا، اهي رب جي حدن کي نه ڳوليندا آهن.
بي خوف، بي شڪل رب غيب ۽ پوشيده آهي. هو صرف گرومخ ڏانهن ظاهر ٿيو آهي.
اتي، ڪو ڏک يا جدائي برداشت نه ڪندو آهي. هو دنيا ۾ مستحڪم ۽ امر ٿي وڃي ٿو. ||19||
سالڪ، ٽيون مهل:
اهي سڀ شيون اچن ٿيون ۽ وڃن ٿيون، اهي سڀ دنيا جون شيون.
جيڪو ڄاڻي ٿو اهو لکيل حساب قابل قبول ۽ منظور ٿيل آهي.
اي نانڪ، جيڪو به پاڻ تي فخر ڪري ٿو، اهو بيوقوف ۽ بي عقل آهي. ||1||
ٽيون مهل:
دماغ هاٿي آهي، گرو هاٿي هلائيندڙ آهي، ۽ علم آهي ڪبوتر. جتي به گرو دماغ کي هلائي ٿو، اهو وڃي ٿو.
اي نانڪ، بغير چابڪ جي، هاٿي بيابان ۾ ڦري ٿو، بار بار. ||2||
پورو:
مان ان کي دعا گهران ٿو، جنهن مان پيدا ڪيو ويو آهيان.