شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 516


ਨਾਨਕ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਲਏਇ ॥੧॥
naanak vaahu vaahu guramukh paaeeai anadin naam lee |1|

اي نانڪ، واهه! واهه! اهو گرومخن کي حاصل ٿئي ٿو، جيڪي ڏينهن ۽ رات جي نالي کي مضبوط ڪن ٿا. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
bin satigur seve saat na aavee doojee naahee jaae |

سچي گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواء، امن حاصل نه ٿيندو آهي، ۽ دوئي جو احساس ختم نه ٿيندو آهي.

ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
je bahuteraa locheeai vin karamai na paaeaa jaae |

رب جي فضل کان سواءِ انسان ڪيترو به گهري نه ٿو ملي.

ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
jinaa antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |

جيڪي لالچ ۽ فساد سان ڀريل آهن، سي دوئي جي محبت ۾ برباد ٿي ويا آهن.

ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |

اهي ڄمڻ ۽ موت کان بچي نٿا سگهن، ۽ انهن جي اندر ۾ انا سان، اهي مصيبت ۾ مبتلا آهن.

ਜਿਨੑਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੁ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jinaa satigur siau chit laaeaa su khaalee koee naeh |

جيڪي پنهنجي شعور کي سچو گرو تي مرکوز ڪن ٿا، اهي ڪڏهن به خالي هٿ نه ويندا آهن.

ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |

کين موت جو رسول نه سڏيندو آهي ۽ نه ئي کين تڪليف ٿيندي آهي.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |2|

اِي نانڪ، گرُمُکَ بچيا ٿِي. اهي سچي رب ۾ ملن ٿا. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਢਾਢੀ ਤਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਿ ਖਸਮੈ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
dtaadtee tis no aakheeai ji khasamai dhare piaar |

اُن کي اڪيلي سڏيو ويندو آهي، جيڪو پنهنجي پالڻهار ۽ مالڪ سان محبت رکي ٿو.

ਦਰਿ ਖੜਾ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
dar kharraa sevaa kare gurasabadee veechaar |

رب جي دروازي تي بيٺو، هو رب جي خدمت ڪري ٿو، ۽ گرو جي ڪلام تي غور ڪري ٿو.

ਢਾਢੀ ਦਰੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ਸਚੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
dtaadtee dar ghar paaeisee sach rakhai ur dhaar |

منسٽر رب جي دروازي ۽ حويلي کي حاصل ڪري ٿو، ۽ هو سچي رب کي پنهنجي دل سان گڏ رکي ٿو.

ਢਾਢੀ ਕਾ ਮਹਲੁ ਅਗਲਾ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
dtaadtee kaa mahal agalaa har kai naae piaar |

منسٽر جو درجو بلند آهي؛ هن کي رب جي نالي سان پيار آهي.

ਢਾਢੀ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰਿ ॥੧੮॥
dtaadtee kee sevaa chaakaree har jap har nisataar |18|

منسٽر جي خدمت رب تي غور ڪرڻ آهي؛ هن کي رب طرفان آزاد ڪيو ويو آهي. ||18||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਗੂਜਰੀ ਜਾਤਿ ਗਵਾਰਿ ਜਾ ਸਹੁ ਪਾਏ ਆਪਣਾ ॥
goojaree jaat gavaar jaa sahu paae aapanaa |

کير واريءَ جو درجو تمام گهٽ هوندو آهي، پر هوءَ پنهنجي مڙس کي حاصل ڪري ٿي

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪਣਾ ॥
gur kai sabad veechaar anadin har jap jaapanaa |

جڏهن هوءَ گروءَ جي ڪلام تي غور ڪري ٿي، ۽ رات ڏينهن رب جو نالو ڳائي ٿي.

ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਭਉ ਪਵੈ ਸਾ ਕੁਲਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
jis satigur milai tis bhau pavai saa kulavantee naar |

جيڪا سچي گرو سان ملي ٿي، سا خدا جي خوف ۾ رهي ٿي. هوء هڪ عظيم ڄمڻ واري عورت آهي.

ਸਾ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੰਤ ਕਾ ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਤੀ ਕਰਤਾਰਿ ॥
saa hukam pachhaanai kant kaa jis no kripaa keetee karataar |

هوءَ اڪيلي ئي پنهنجي مڙس جي حڪم جو احساس ڪري ٿي، جنهن کي خالق رب جي رحمت عطا ٿيل آهي.

ਓਹ ਕੁਚਜੀ ਕੁਲਖਣੀ ਪਰਹਰਿ ਛੋਡੀ ਭਤਾਰਿ ॥
oh kuchajee kulakhanee parahar chhoddee bhataar |

هوءَ جيڪا ٿوري قابليت ۽ بدڪاري واري آهي، ان کي پنهنجي مڙس جي طرفان رد ڪري ڇڏيو آهي.

ਭੈ ਪਇਐ ਮਲੁ ਕਟੀਐ ਨਿਰਮਲ ਹੋਵੈ ਸਰੀਰੁ ॥
bhai peaai mal katteeai niramal hovai sareer |

خدا جي خوف سان، گندگي ڌوئي ويندي آهي، ۽ بدن بلڪل پاڪ ٿي ويندو آهي.

ਅੰਤਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਮਤਿ ਊਤਮ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਜਪਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥
antar paragaas mat aootam hovai har jap gunee gaheer |

روح روشن ٿئي ٿو، ۽ عقل بلند ٿئي ٿو، رب جو غور ڪرڻ سان، عظمت جو سمنڊ.

ਭੈ ਵਿਚਿ ਬੈਸੈ ਭੈ ਰਹੈ ਭੈ ਵਿਚਿ ਕਮਾਵੈ ਕਾਰ ॥
bhai vich baisai bhai rahai bhai vich kamaavai kaar |

جيڪو خدا جي خوف ۾ رهي ٿو، خدا جي خوف ۾ رهي ٿو ۽ خدا جي خوف ۾ عمل ڪري ٿو.

ਐਥੈ ਸੁਖੁ ਵਡਿਆਈਆ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥
aaithai sukh vaddiaaeea daragah mokh duaar |

هن کي هتي، رب جي درٻار ۾، ۽ نجات جي دروازي تي امن ۽ شاندار عظمت حاصل ٿئي ٿي.

ਭੈ ਤੇ ਨਿਰਭਉ ਪਾਈਐ ਮਿਲਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰ ॥
bhai te nirbhau paaeeai mil jotee jot apaar |

خدا جي خوف جي ذريعي، بي خوف رب حاصل ٿئي ٿو، ۽ هڪ نور لامحدود نور ۾ ضم ٿي وڃي ٿو.

ਨਾਨਕ ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਸਾ ਭਲੀ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥੧॥
naanak khasamai bhaavai saa bhalee jis no aape bakhase karataar |1|

اي نانڪ، اڪيلي اُها ڪنوار سٺي آهي، جيڪا پنهنجي رب ۽ مالڪ کي راضي رکي، ۽ جنهن کي خالق خود معاف ڪري. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਸਚੇ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
sadaa sadaa saalaaheeai sache kau bal jaau |

رب جي حمد، هميشه ۽ هميشه، ۽ پنهنجو پاڻ کي سچي رب جي لاء قربان ڪيو.

ਨਾਨਕ ਏਕੁ ਛੋਡਿ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਸਾ ਜਿਹਵਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ॥੨॥
naanak ek chhodd doojai lagai saa jihavaa jal jaau |2|

اي نانڪ، اُن زبان کي ساڙيو، جيڪا هڪ رب کي ڇڏي ٻئي سان ڳنڍي ٿي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਅੰਸਾ ਅਉਤਾਰੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਕੀਆ ॥
ansaa aautaar upaaeion bhaau doojaa keea |

پنهنجي عظمت جي هڪ ذري مان، هن پنهنجا اوتار پيدا ڪيا، پر اهي دوئي جي محبت ۾ مبتلا ٿي ويا.

ਜਿਉ ਰਾਜੇ ਰਾਜੁ ਕਮਾਵਦੇ ਦੁਖ ਸੁਖ ਭਿੜੀਆ ॥
jiau raaje raaj kamaavade dukh sukh bhirreea |

اهي بادشاهن وانگر حڪومت ڪندا هئا، ۽ خوشي ۽ درد لاء وڙهندا هئا.

ਈਸਰੁ ਬ੍ਰਹਮਾ ਸੇਵਦੇ ਅੰਤੁ ਤਿਨੑੀ ਨ ਲਹੀਆ ॥
eesar brahamaa sevade ant tinaee na laheea |

جيڪي شيو ۽ برهما جي خدمت ڪن ٿا، اهي رب جي حدن کي نه ڳوليندا آهن.

ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟੀਆ ॥
nirbhau nirankaar alakh hai guramukh pragatteea |

بي خوف، بي شڪل رب غيب ۽ پوشيده آهي. هو صرف گرومخ ڏانهن ظاهر ٿيو آهي.

ਤਿਥੈ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਅਸਥਿਰੁ ਜਗਿ ਥੀਆ ॥੧੯॥
tithai sog vijog na viaapee asathir jag theea |19|

اتي، ڪو ڏک يا جدائي برداشت نه ڪندو آهي. هو دنيا ۾ مستحڪم ۽ امر ٿي وڃي ٿو. ||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਏਹੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਹੈ ਜੇਤਾ ਹੈ ਆਕਾਰੁ ॥
ehu sabh kichh aavan jaan hai jetaa hai aakaar |

اهي سڀ شيون اچن ٿيون ۽ وڃن ٿيون، اهي سڀ دنيا جون شيون.

ਜਿਨਿ ਏਹੁ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਹੋਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jin ehu lekhaa likhiaa so hoaa paravaan |

جيڪو ڄاڻي ٿو اهو لکيل حساب قابل قبول ۽ منظور ٿيل آهي.

ਨਾਨਕ ਜੇ ਕੋ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦਾ ਸੋ ਮੂਰਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥੧॥
naanak je ko aap ganaaeidaa so moorakh gaavaar |1|

اي نانڪ، جيڪو به پاڻ تي فخر ڪري ٿو، اهو بيوقوف ۽ بي عقل آهي. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਮਨੁ ਕੁੰਚਰੁ ਪੀਲਕੁ ਗੁਰੂ ਗਿਆਨੁ ਕੁੰਡਾ ਜਹ ਖਿੰਚੇ ਤਹ ਜਾਇ ॥
man kunchar peelak guroo giaan kunddaa jah khinche tah jaae |

دماغ هاٿي آهي، گرو هاٿي هلائيندڙ آهي، ۽ علم آهي ڪبوتر. جتي به گرو دماغ کي هلائي ٿو، اهو وڃي ٿو.

ਨਾਨਕ ਹਸਤੀ ਕੁੰਡੇ ਬਾਹਰਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak hasatee kundde baaharaa fir fir ujharr paae |2|

اي نانڪ، بغير چابڪ جي، هاٿي بيابان ۾ ڦري ٿو، بار بار. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥
tis aagai aradaas jin upaaeaa |

مان ان کي دعا گهران ٿو، جنهن مان پيدا ڪيو ويو آهيان.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430