مان رب جي ساراهه ڳائيندو آهيان، رام، رام، رام.
اوليائن جي مهربانيءَ سان، مان ساد سنگت ۾، رب، هار، هار جي نالي جو غور ڪندو آهيان. ||1||روڪ||
سڀڪنھن شيء کي سندس تار تي لڳل آهي.
هو هر دل ۾ سمايل آهي. ||2||
هو هڪ پل ۾ پيدا ڪري ٿو ۽ تباهه ڪري ٿو.
هو پاڻ بي تعلق ۽ صفات کان سواءِ رهي ٿو. ||3||
هو خالق آهي، سببن جو ڪارڻ، دلين کي ڳوليندڙ آهي.
نانڪ جو رب ۽ ماسٽر خوشيءَ ۾ ملهائي ٿو. ||4||13||64||
آسا، پنجين مهل:
منهنجي لکين جنمن جي ڀوڳنا ختم ٿي وئي آهي.
مون کٽيو آهي، ۽ نه وڃايو آهي، هي انساني جسم، حاصل ڪرڻ ڏاڍو ڏکيو آهي. ||1||
منهنجا گناهه ختم ٿي ويا آهن، ۽ منهنجا ڏک ۽ درد ختم ٿي ويا آهن.
مون کي اوليائن جي پيرن جي مٽيءَ مان پاڪ ڪيو ويو آهي. ||1||روڪ||
خدا جي بزرگن وٽ اسان کي بچائڻ جي صلاحيت آهي؛
اهي اسان مان انهن ماڻهن سان ملن ٿا، جن جي اهڙي اڳئين مقرر ڪيل قسمت آهي. ||2||
منهنجو ذهن خوشي سان ڀرجي ويو آهي، ڇاڪاڻ ته گرو مون کي رب جي نالي جو منتر ڏنو آهي.
منهنجي اڃ ختم ٿي وئي آهي، ۽ منهنجو دماغ مستحڪم ۽ مستحڪم ٿي چڪو آهي. ||3||
نام جي دولت، رب جو نالو، مون لاءِ نو خزانو، ۽ سادات جون روحاني طاقتون آهن.
اي نانڪ، مون گروءَ کان علم حاصل ڪيو آهي. ||4||14||65||
آسا، پنجين مهل:
منهنجي اڃ، ۽ جهالت جي اونداهي دور ٿي وئي آهي.
اوليائن جي خدمت ڪرڻ سان بيشمار گناهه ميٽجي ويندا آهن. ||1||
مون کي آسماني امن ۽ وڏي خوشي حاصل ڪئي آهي.
گروءَ جي خدمت ڪرڻ سان منهنجو ذهن بيحد پاڪ ٿي ويو آهي، ۽ مون رب جو نالو ٻڌو آهي، هار، هار، هار. ||1||روڪ||
منهنجي ذهن جي ضدي بيوقوفي ختم ٿي وئي آهي.
خدا جي مرضي مون کي مٺي ٿي وئي آهي. ||2||
مون پڪڙي ورتو آهي پيرن فقيرن جا،
۽ بيشمار اوتارن جا گناهه ڌوئي ويا آهن. ||3||
هن زندگي جو زيور ميوو بڻجي ويو آهي.
نانڪ چوي ٿو، خدا مون تي رحم ڪيو آهي. ||4||15||66||
آسا، پنجين مهل:
مان سمجهان ٿو، هميشه ۽ هميشه، سچو گرو؛
مون پنهنجن وارن سان گروءَ جي پيرن کي مٽي ڇڏيو. ||1||
جاڳاءِ، اي منهنجا جاڳيل ذهن!
رب کان سواء، ٻيو ڪجهه به توهان جي فائدي ۾ نه هوندو. ڪوڙ آهي جذباتي وابستگي، ۽ بيڪار آهي دنياوي الجھنون. ||1||روڪ||
گرو جي باني جي ڪلام سان پيار ڪريو.
جڏهن گرو پنهنجي رحم ڏيکاري ٿو، درد تباهه ٿي ويندو آهي. ||2||
گروءَ کان سواءِ ٻي ڪا به جاءِ نه آهي.
گرو عطا ڪندڙ آهي، گرو نالو ڏئي ٿو. ||3||
گرو عظيم رب خدا آهي؛ هو پاڻ مٿاهين رب آهي.
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، اي نانڪ، گرو تي غور ڪريو. ||4||16||67||
آسا، پنجين مهل:
هو پاڻ ئي وڻ آهي ۽ ٽاريون پکڙيل آهن.
هو پاڻ پنهنجي فصل جي حفاظت ڪندو آهي. ||1||
جتي به ڏسان ٿو، اتي مون کي اهو ئي رب نظر اچي ٿو.
هر دل جي اونهائي ۾، هو پاڻ سمايل آهي. ||1||روڪ||
هو پاڻ سج آهي ۽ ان مان نڪرندڙ شعاعون.
اھو لڪيل آھي، ۽ اھو پڌرو آھي. ||2||
هن کي چئبو آهي اعليٰ صفتن مان، ۽ صفتن کان سواءِ.
ٻئي هن جي هڪ نقطي تي ملن ٿا. ||3||
نانڪ چوي ٿو، گرو منهنجو شڪ ۽ خوف دور ڪري ڇڏيو آهي.
منهنجي اکين سان، مان رب کي محسوس ڪريان ٿو، نعمت جو مجسمو، هر هنڌ موجود آهي. ||4||17||68||
آسا، پنجين مهل:
مون کي دليلن يا چالبازيءَ جي ڪا به خبر نه آهي.