اهي پنهنجي گهر ۾ پنهنجي مڙس کي ڳوليندا آهن، لفظ جي سچي ڪلام تي غور ڪندي. ||1||
فضيلت جي ذريعي، انهن جي خرابين کي معاف ڪيو وڃي ٿو، ۽ اهي رب جي محبت کي قبول ڪن ٿا.
روح جي ڪنوار وري رب کي پنهنجي مڙس جي حيثيت ۾ حاصل ڪري ٿي. گرو سان ملڻ، هي اتحاد ٺهڪي اچي ٿو. ||1||روڪ||
ڪي پنهنجي مڙس جي موجودگيءَ کي نٿا ڄاڻن. اهي دوئي ۽ شڪ ۾ ڦاٿل آهن.
ڇڏيل دلہن کي ڪيئن ملندو؟ سندن زندگيءَ جون راتيون دردن ۾ گذريون. ||2||
جن جا ذهن سچي رب سان ڀرجي ويا آهن، اهي سچا ڪم ڪن ٿا.
رات ڏينهن هوش سان رب جي عبادت ڪندا آهن، ۽ سچي رب ۾ جذب ٿيندا آهن. ||3||
ڇڏيل ڪنوارا چوڌاري ڦرندا، شڪ ۾ ڀٽڪيل؛ ڪوڙ ڳالهائڻ، زهر کائيندا آهن.
اُھي پنھنجي مڙس کي نه سڃاڻين، ۽ پنھنجي ويران بستري تي، ڏک ۾ مبتلا آھن. ||4||
سچو پالڻھار ھڪڙو ئي آھي. شڪ ۾ نه ڦاس، اي منهنجا ذهن.
گرو سان صلاح ڪريو، سچي پالڻھار جي خدمت ڪريو، ۽ پنھنجي دماغ ۾ بي مثال سچائي قائم ڪريو. ||5||
خوش روح دلہن هميشه پنهنجي مڙس کي ڳولي ٿي. هوءَ انا ۽ خودغرضيءَ کي ختم ڪري ٿي.
هوءَ رات ڏينهن پنهنجي مڙس سان جڙيل رهي ٿي، ۽ هوءَ سچ جي بستري تي سڪون حاصل ڪري ٿي. ||6||
جن رڙ ڪئي، ”منهنجو، منهنجو! روانا ٿي ويا آهن، بغير ڪنهن حاصل ڪرڻ جي.
جدا ٿيل شخص رب جي حضور جي منزل حاصل نٿو ڪري، ۽ روانو ٿيو، آخر ۾ توبهه. ||7||
اھو مڙس منھنجو پالڻھار ھڪڙو ئي آھي. مان اڪيلو اڪيلو سان پيار ۾ آهيان.
اي نانڪ، جيڪڏهن روح جي ڪنوار امن جي خواهشمند آهي، ته هن کي پنهنجي ذهن ۾ رب جو نالو رکڻ گهرجي. ||8||11||33||
آسا، ٽيون مهل:
جن کي رب پاڪ امرت ۾ پيئاريو آهي، اهي فطرتي طور تي، وجدان سان، شاندار جوهر مان لطف اندوز ٿين ٿا.
سچو پالڻھار بي پرواھ آھي. هن کي هڪ ذرو به لالچ نه آهي. ||1||
سچو امبوشيل امرت برسات وسندي آهي، ۽ گرومخن جي وات ۾ پکڙجي ويندي آهي.
سندن ذهن هميشه لاءِ جوان ٿي ويندا آهن، ۽ اهي فطري طور تي، وجدان سان، رب جي شان جا گيت ڳائيندا آهن. ||1||روڪ||
پاڻ سڳورا منٺا هميشه لاءِ ڇڏيل دلہن آهن. اھي رڙيون ڪن ٿا ۽ رب جي دروازي تي ماتم ڪن ٿا.
جن کي پنهنجي رب جي نفيس ذائقي جو مزو نه ٿو ملي، اهي پنهنجي مقرر ڪيل تقدير تي عمل ڪن ٿا. ||2||
گرومک سچي نالي جو ٻج پوکي ٿو، ۽ اهو ڦٽي ٿو. هو اڪيلو ئي سچي نالي ۾ واپار ڪندو آهي.
جن کي رب هن نفعي واري ڪم سان وابسته ڪيو آهي، انهن کي عبادت جو خزانو عطا ڪيو ويو آهي. ||3||
گرو مُخ هميشه لاءِ سچي، خوش روح دلہن آهي. هوءَ پاڻ کي خدا جي خوف ۽ عقيدت سان سينگاري ٿي.
رات ڏينهن، هوءَ پنهنجي مڙس سان مزو وٺندي آهي. هوءَ سچ کي پنهنجي دل ۾ رکي ٿي. ||4||
مان انهن تي قربان آهيان جن پنهنجي رب کي خوش ڪيو آهي.
اهي هميشه پنهنجي مڙس سان گڏ رهندا آهن. اهي پنهنجي اندر مان خود غرور کي ختم ڪن ٿا. ||5||
انهن جا جسم ۽ دماغ ٿڌو ۽ سڪون سان ڀريل آهن ۽ انهن جا چهرا پنهنجي مڙس جي پيار ۽ محبت کان روشن آهن.
اهي پنهنجي مڙس جي آرام سان بستري تي، پنهنجي انا ۽ خواهش تي فتح حاصل ڪري رهيا آهن. ||6||
سندس فضل عطا ڪندي، هو اسان جي گهرن ۾ اچي ٿو، گرو لاءِ اسان جي لامحدود محبت ذريعي.
خوش روح ڪنوار هڪ رب کي پنهنجي مڙس جي حيثيت ۾ حاصل ڪري ٿي. ||7||
هن جا سڀئي گناهه معاف ڪيا ويا آهن؛ يونٽ کيس پاڻ سان ملائي ٿو.
اي نانڪ، اھڙا گيت ڳايو، جيڪي انھن کي ٻڌي، اھو اوھان لاء محبت پيدا ڪري. ||8||12||34||
آسا، ٽيون مهل:
قابليت سچي گرو کان حاصل ٿئي ٿي، جڏهن خدا اسان کي هن سان ملندو آهي.