لعنت آھي پنھنجي ماءُ ۽ پيءُ سان پيار ڪندڙ لاڳاپو؛ لعنت آھي پنھنجي ڀائرن ۽ مائٽن سان پيار ڪندڙ لاڳاپو.
لعنت آھي پنھنجي مڙس ۽ ٻارن سان گڏ خانداني زندگيءَ جي خوشين سان.
لعنت آهي گهريلو ڪمن سان.
صرف ساد سنگت سان پيار ڪندڙ وابستگي، پاڪ جي صحبت، سچي آهي. نانڪ اتي امن ۾ رهي ٿو. ||2||
جسم ڪوڙو آهي. ان جي طاقت عارضي آهي.
پوڙهو ٿئي ٿو؛ مايا لاءِ ان جي محبت تمام گهڻي وڌي ٿي.
انسان جسم جي گهر ۾ فقط عارضي مهمان آهي، پر کيس وڏيون اميدون آهن.
ڌرم جو حقدار جج بي رحم آهي؛ هو هر ساهه کي شمار ڪري ٿو.
انساني جسم، حاصل ڪرڻ تمام ڏکيو آهي، جذباتي وابستگي جي اونداهي کڏ ۾ پئجي ويو آهي. اي نانڪ، ان جو واحد سهارو خدا آهي، حقيقت جو جوهر.
اي الله رب العالمين، رب العالمين، رب العالمين، مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر. ||3||
هي نازڪ جسم- قلعو پاڻي جو ٺهيل آهي، رت سان پلستر ۽ چمڙي ۾ ويڙهيل آهي.
ان کي نو دروازا آهن، پر ڪو به دروازو نه آهي. اهو واء جي ٿنڀن، سانس جي شاخن جي مدد سان آهي.
جاهل انسان رب العالمين جي ياد ۾ نه ٿو غور ڪري. هن سوچيو ته هي جسم دائمي آهي.
هي قيمتي جسم، اي نانڪ، مقدس جي حرم ۾ بچايو ويو آهي.
رب جو نالو، ھار، ھار، ھار، ھار، ھار، ھار. ||4||
اي عاليشان، ابدي ۽ غير فاني، ڪامل ۽ تمام گهڻو رحم ڪندڙ،
عظيم ۽ بي مثال، بلند ۽ اعلى، سڀ ڄاڻندڙ ۽ لامحدود خداوند خدا.
اي محبوب ٻانهن جا پيارا، تنهنجا پير امن جي جاءِ آهن.
اي مالڪ جا مالڪ، بيوس جا مددگار، نانڪ تنهنجي پناهه گهري ٿو. ||5||
هرڻ کي ڏسي، شڪاري پنهنجي هٿيارن کي نشانو بڻائي ٿو.
پر جيڪڏهن ڪنهن کي دنيا جي پالڻهار جي طرفان محفوظ ڪيو وڃي، اي نانڪ، هن جي مٿي تي هڪ وار به نه ڇڪيو ويندو. ||6||
هو سڀني چئن پاسن کان نوڪرن ۽ طاقتور ويڙهاڪن سان گهيريل هجي.
هو شايد ڪنهن اونچي جاءِ تي رهي سگهي ٿو، پهچڻ مشڪل آهي، ۽ ڪڏهن به موت جو سوچي به نه ٿو.
پر جڏهن آرڊر اچي ٿو پرائيميٽ لارڊ خدا، اي نانڪ، ته هڪ چيلهه به پنهنجي جان کسي سگهي ٿي. ||7||
شبد جي ڪلام سان لاتعلق ٿيڻ؛ مهربان ۽ رحمدل ٿيڻ؛ رب جي ساراهه جا گيت ڳائڻ - هي ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾ سڀ کان وڌيڪ قابل قدر عمل آهن.
اهڙيءَ طرح، اندر ۾ شڪ ۽ جذباتي وابستگيون دور ٿي وينديون آهن.
خدا سڀني هنڌن تي پکڙيل ۽ ڦهليل آهي.
تنهن ڪري هن جي درشن جي برڪت وارو نظارو حاصل ڪريو؛ هو پاڪ جي زبان تي رهندو آهي.
اي نانڪ، محبوب رب، هار، هر، هر، هري جي نالي جو غور ۽ ياد ڪريو. ||8||
خوبصورتي ختم ٿي ويندي آهي، ٻيٽ ختم ٿي ويندا آهن، سج، چنڊ، تارا ۽ آسمان ختم ٿي ويندا آهن.
زمين، جبل، ٻيلا ۽ زمينون ختم ٿي وڃن ٿيون.
هڪ جي زال، ٻار، ڀائر ۽ پيارا دوست ختم ٿي ويندا آهن.
سونا ۽ زيور ۽ مايا جو بي مثال حسن ختم ٿي ويو.
صرف ابدي، بدلجندڙ رب ختم نه ٿيندو آهي.
اي نانڪ، صرف عاجز سنت ئي ثابت قدم ۽ ثابت قدم آهن. ||9||
نيڪيءَ تي عمل ڪرڻ ۾ دير نه ڪريو؛ گناهن ۾ دير ڪرڻ.
رب جي نالي کي پنهنجي اندر ۾ لڳايو ۽ لالچ کي ڇڏي ڏيو.
اوليائن جي حرم ۾، گناهه ميٽجي ويندا آهن. صداقت جو ڪردار ان شخص کي ملي ٿو،
اي نانڪ، جنهن سان رب راضي ۽ راضي آهي. ||10||
گھٽ عقل وارو ماڻهو جذباتي وابستگي ۾ مري رهيو آهي. هو پنهنجي زال سان لذت جي ڳولا ۾ مشغول آهي.
جوانيءَ جي خوبصورتي ۽ سونهري ڪنارن سان،
عجيب محل، سينگار ۽ ڪپڙا - اهڙيء طرح مايا هن کي چمڪيو.
اي ابدي، بي بدل، مهربان رب، اي سنتن جي حرم، نانڪ توهان کي عاجزي سان سجدو ڪري ٿو. ||11||
جيڪڏهن جنم آهي ته موت به آهي. جيڪڏهن خوشي آهي ته درد به آهي. جيڪڏهن مزو آهي ته مرض آهي.
جيڪڏهن اعليٰ آهي ته پوءِ گهٽ آهي. جيڪڏهن ننڍو آهي، ته پوء وڏو آهي.