ڏينهن رات تنهنجو نالو ڳائيندو آهيان. ||1||
مان بيوقوف آهيان؛ مون ۾ ڪا به فضيلت نه آهي.
خدا خالق آهي، سڀني سببن جو سبب آهي. ||1||روڪ||
مان بيوقوف، بيوقوف، جاهل ۽ بي فڪر آهيان؛
تنهنجو نالو منهنجي ذهن جي واحد اميد آهي. ||2||
مون منتر، گہرے مراقبت، خود نظم و ضبط يا چڱا عمل نه ڪيا آهن؛
پر منهنجي دماغ ۾، مون خدا جي نالي جي عبادت ڪئي آهي. ||3||
مان ڪجھ به نه ٿو ڄاڻان، ۽ منهنجي عقل ناقص آهي.
نانڪ کي دعا آهي، اي خدا، تون ئي منهنجو سهارو آهين. ||4||18||69||
آسا، پنجين مهل:
اهي ٻه لفظ، هار، هار، منهنجي مالا ٺاهيندا آهن.
مسلسل هن ماله کي ڳائڻ ۽ پڙهائڻ سان، خدا مون تي رحم ڪيو آهي، سندس عاجز ٻانهو. ||1||
مان پنهنجي دعا سچي گرو کي پيش ڪريان ٿو.
مون تي رحم ڪر، ۽ مون کي پنهنجي حرم ۾ محفوظ رک. مھرباني ڪري، مون کي مالا، ھر، ھر جي گلاب ڏي. ||1||روڪ||
جيڪو پنهنجي دل ۾ رب جي نالي جي هن مالا کي ڍڪي ٿو،
ڄمڻ ۽ موت جي دردن کان آزاد آهي. ||2||
اهو عاجز جيڪو پنهنجي دل ۾ رب کي سمجهي ٿو، ۽ پنهنجي وات سان رب جو نالو، هار، هار، ڳائيندو آهي.
ڪڏهن به نه ڊڄندو، هتي يا هن کان پوء. ||3||
چوي ٿو نانڪ، جنهن جو نالو آهي،
رب جي نالي جي مالا سان آخرت ۾ وڃي ٿو. ||4||19||70||
آسا، پنجين مهل:
سڀ شيون هن جون آهن - پنهنجو پاڻ کي پڻ هن سان واسطو رکو.
اهڙي عاجز انسان تي ڪوبه داغ نه لڳندو آهي. ||1||
رب جو ٻانهو هميشه لاءِ آزاد آهي.
اھو جيڪو ڪجھ ڪري ٿو سو پنھنجي ٻانھي لاءِ راضي آھي. سندس ٻانهي جي زندگي جو طريقو بلڪل پاڪ آهي. ||1||روڪ||
جيڪو هر شيءِ کي ڇڏي، رب جي حرم ۾ داخل ٿئي ٿو
- مايا هن کي ڪيئن چمڪندي؟ ||2||
نالي جي خزاني سان، رب جو نالو، پنهنجي ذهن ۾،
هن کي ڪابه پريشاني نه آهي، خوابن ۾ به. ||3||
نانڪ چوي ٿو، مون کي پورو گرو مليو آهي.
منهنجون شڪايتون ۽ منسلڪات مڪمل طور تي ختم ٿي ويا آهن. ||4||20||71||
آسا، پنجين مهل:
جڏهن منهنجو خدا مون کان بلڪل راضي آهي،
پوءِ مون کي ٻڌاءِ ته ڏک يا شڪ منهنجي ويجهو ڪيئن اچي سگهي ٿو؟ ||1||
مسلسل تنهنجي شان کي ٻڌي، مان جيئرو آهيان.
مان بيوقوف آهيان- مون کي بچائي، اي رب! ||1||روڪ||
منهنجي تڪليف ختم ٿي وئي آهي، ۽ منهنجي پريشاني وساري وئي آهي.
مون کي پنهنجو انعام مليو آهي، سچي گرو جو منتر ڳائڻ سان. ||2||
اھو سچو آھي، ۽ سچ آھي سندس شان.
ياد ڪرڻ، هن کي مراقبي ۾ ياد ڪرڻ، هن کي پنهنجي دل سان پڪڙيو. ||3||
چوي ٿو نانڪ، باقي ڪھڙو ڪم ڪرڻ جو،
جنهن جو دماغ رب جي نالي سان ڀريل آهي؟ ||4||21||72||
آسا، پنجين مهل:
جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ انا، برباديءَ جو سبب بڻجي ٿي.
رب جي ياد ڪرڻ سان، رب جا عاجز بندا نجات حاصل ڪندا آهن. ||1||
مايا جي شراب ۾ مدهوش، ماڻڪ سمايل آهن.
عقيدتمند جاڳندا رهن ٿا، رب جي مراقبي ۾ مشغول آهن. ||1||روڪ||
جذباتي وابستگي ۽ شڪ ۾، انسان بيشمار اوتارن مان ڀڄندا آهن.
عقيدتمند هميشه قائم رهن ٿا، رب جي لوٽس پيرن تي غور ڪن ٿا. ||2||
گهرن ۽ مالن سان جڙيل، ماڻهو اوندهه، اونداهي کڏ ۾ گم ٿي ويا آهن.
اولياءَ آزاد آهن، ڄاڻن ٿا ته رب کي ويجهو آهي. ||3||
نانڪ چوي ٿو، جيڪو خدا جي حرمت ۾ ورتو آهي،
دنيا ۾ امن ۽ آخرت ۾ ڇوٽڪارو حاصل ڪري ٿو. ||4||22||73||