پر جڏهن مرد ۽ عورتون رات جو ملن ٿا، اهي گوشت ۾ گڏ ٿين ٿا.
جسم ۾ اسين ڄاول آهيون، ۽ گوشت ۾ اسين پيدا ٿيا آهيون؛ اسان گوشت جا برتن آهيون.
اي عالم، تون پاڻ کي هوشيار سڏائيندي به روحاني حڪمت ۽ مراقبي جي ڪا به خبر نه ٿو رکين.
اي مالڪ، توهان سمجهو ٿا ته ٻاهر جو گوشت خراب آهي، پر جيڪي توهان جي گهر ۾ آهن انهن جو گوشت سٺو آهي.
سڀ جاندار ۽ مخلوق گوشت آهن؛ روح جسم ۾ پنهنجو گهر ورتو آهي.
اُهي کائين ٿا جيڪي نه کائجن ٿا. اهي رد ڪن ٿا ۽ ڇڏي ڏين ٿا جيڪي کائي سگهن ٿا. انهن وٽ هڪ استاد آهي جيڪو انڌو آهي.
جسم ۾ اسين ڄاول آهيون، ۽ گوشت ۾ اسين پيدا ٿيا آهيون؛ اسان گوشت جا برتن آهيون.
اي عالم، تون پاڻ کي هوشيار سڏائيندي به روحاني حڪمت ۽ مراقبي جي ڪا به خبر نه ٿو رکين.
پراڻن ۾ گوشت جي اجازت آهي، بائبل ۽ قرآن ۾ گوشت جي اجازت آهي. چئن سالن کان وٺي، گوشت استعمال ڪيو ويو آهي.
اهو مقدس دعوتن ۽ شادي جي جشن ۾ نمايان آهي؛ ان ۾ گوشت استعمال ٿيندو آهي.
عورتون، مرد، بادشاه ۽ شهنشاهه گوشت مان پيدا ٿين ٿا.
جيڪڏهن تون انهن کي جهنم ۾ ويندي ڏسن ته انهن کان خيرات نه وٺ.
ڏيڻ وارو دوزخ ۾ وڃي ٿو، جڏهن ته وصول ڪندڙ جنت ۾ وڃي ٿو- هي ظلم ڏسو.
توهان پنهنجي پاڻ کي نه سمجهندا آهيو، پر توهان ٻين ماڻهن کي تبليغ ڪندا آهيو. اي پنڊت، تون سچ پچ ڏاهو آهين.
اي پنڊت، توکي خبر ناهي ته گوشت ڪٿان آيو.
اناج، ڪمند ۽ ڪپهه پاڻيءَ مان پيدا ٿين ٿا. ٽي جهان پاڻي مان پيدا ٿيا.
پاڻي چوي ٿو، "مان ڪيترن ئي طريقن سان سٺو آهيان." پر پاڻي ڪيتريون ئي صورتون وٺندو آهي.
انهن لذيذ شين کي ڇڏي، هڪ سچو سنياسي، هڪ جدا ٿيل سنت بڻجي وڃي ٿو. نانڪ ڌيان ڏئي ٿو ۽ ڳالهائي ٿو. ||2||
پورو:
مان صرف هڪ زبان سان ڇا چئي سگهان ٿو؟ مان توهان جي حدن کي ڳولي نه ٿو سگهان.
جيڪي ماڻهو لفظ جي سچي ڪلام تي غور ڪن ٿا، سي تو ۾ سمايل آهن، اي رب.
ڪي ته زعفران جي پوشاڪ ۾ گهمندا ڦرندا آهن، پر سچي گروءَ کان سواءِ ڪو به رب کي نه ٿو ڳولي.
هو ڌارين ملڪن ۽ ملڪن ۾ هلندا رهن ٿا، جيستائين هو ٿڪجي پون ٿا، پر تون پاڻ کي انهن ۾ لڪائين ٿو.
گرو جي ڪلام جو ڪلام هڪ زيور آهي، جنهن جي ذريعي رب چمڪي ٿو ۽ پنهنجو پاڻ کي ظاهر ڪري ٿو.
پنهنجي ذات کي سمجهڻ، گرو جي تعليمات جي پيروي ڪندي، انسان سچ ۾ جذب ٿي وڃي ٿو.
اچڻ ۽ وڃڻ، چالاڪ ۽ جادوگر پنهنجو جادو ڏيکاريو.
پر جن جي دل ۾ سچي پالڻهار راضي آهي، اُهي سچا، سدا قائم رب جي ساراهه ڪن ٿا. ||25||
سالڪ، پھريون مھل:
اي نانڪ، مايا ۾ ڪيل عملن جو وڻ عمدو ميوو ۽ زهريلو ميوو ڏئي ٿو.
خالق سڀ ڪم ڪري ٿو. اسان ميوا کائيندا آهيون جيئن هن جو حڪم آهي. ||1||
ٻيو مهل:
اي نانڪ، دنيا جي عظمت ۽ شان کي باهه ۾ ساڙي ڇڏيو.
اهي جلندڙ نذرانن انسانن کي رب جي نالي کي وساري ڇڏيو آهي. انهن مان ڪو به آخر ۾ توهان سان گڏ نه هلندو. ||2||
پورو:
هو هر هڪ وجود جو فيصلو ڪري ٿو. هن جي حڪم جي حڪم سان، هو اسان جي رهنمائي ڪري ٿو.
انصاف تنهنجي هٿن ۾ آهي، اي رب! تون منهنجي دل کي وڻندڙ آهين.
انسان کي موت سان جڪڙيل ۽ جڪڙيل آهي ۽ پري وٺي وڃي ٿو. ڪو به کيس بچائي نٿو سگهي.
پوڙهو، ظالم، موتين جي ڪلهن تي رقص ڪري ٿو.
تنھنڪري سچي گروءَ جي ٻيڙيءَ تي چڙھ، ته سچو پالڻھار توکي بچائيندو.
آرزوءَ جي باهه تندور وانگر سڙي ٿي، رات ڏينهن انسانن کي ساڙي ٿي.
پکڙيل پکين وانگر، مرڻ وارا ماڻڪ کي ڇڪيندا آهن. رب جي حڪم سان ئي کين آزادي ملندي.
جيڪو به خالق ڪري ٿو، سو پورو ٿئي ٿو. ڪوڙ آخر ۾ ناڪام ٿيندو. ||26||