فتح جون خوشيون مون کي سڄي دنيا ۾ سلام پيش ڪن ٿيون، ۽ سڀئي مخلوق مون لاءِ تڙپندا آهن.
سچو گرو ۽ خدا مون کان بلڪل راضي آهن. ڪابه رڪاوٽ منهنجي رستي کي روڪي نه ٿي. ||1||
جنهن جي پاسي ۾ مهربان رب آهي - هر ڪو ان جو ٻانهو ٿي وڃي ٿو.
ھميشه ۽ ھميشه، اي نانڪ، شاندار عظمت گرو سان گڏ آھي. ||2||12||30||
راگ بلاول، پنجون مهل، پنجون بيت، چوٿون:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
هي فنا ٿي وڃڻ واري دنيا ۽ دنيا کي ريل جي گهر وانگر ٺاهيو ويو آهي.
ڪنهن به وقت ۾، اهو تباهه ٿي ويندو آهي، جيئن ڪاغذ پاڻيء سان ڀريل آهي. ||1||
مون کي ٻڌو، ماڻهو: ڏسو، ۽ پنهنجي ذهن ۾ ان تي غور ڪريو.
سڌن، متلاشي، گهر ڀاتين ۽ يوگين پنهنجا گهر ڇڏي ڇڏيا آهن. ||1||روڪ||
هي دنيا رات جو خواب وانگر آهي.
جيڪو ڏسڻ ۾ اچي ٿو سو ناس ٿيندو. تون ان سان ڇو جڙيل آهين، اي بيوقوف؟ ||2||
توهان جا ڀائر ۽ دوست ڪٿي آهن؟ اکيون کوليو ۽ ڏسو!
ڪي ويا آهن، ۽ ڪي ويندا؛ هر ڪنهن کي پنهنجو موڙ وٺڻ گهرجي. ||3||
جيڪي سچي سچي گروءَ جي خدمت ڪن ٿا، سي هميشه رب جي در تي قائم رهن ٿا.
ٻانهو نانڪ رب جو ٻانهو آهي. هن جي عزت جي حفاظت ڪر، اي پالڻهار، انا کي تباهه ڪندڙ. ||4||1||31||
بلاول، پنجين مهل:
دنيا جي شان، مون کي باهه ۾ اڇلائي.
مان اهي لفظ چوان ٿو، جن سان مان پنهنجي محبوب سان ملي سگهان ٿو. ||1||
جڏهن خدا مهربان ٿئي ٿو، تڏهن هو مون کي پنهنجي عبادت جو حڪم ڏئي ٿو.
منهنجو ذهن دنياوي خواهشن سان جڙيل آهي. گروءَ سان ملاقات ڪري، مون انهن کي ڇڏي ڏنو. ||1||روڪ||
مان ڏاڍي عقيدت سان دعا ڪريان ٿو، ۽ هن روح کي پيش ڪريان ٿو.
باقي سڀ دولت قربان ڪري ڇڏيندس، پنهنجي محبوب سان هڪ لمحي لاءِ. ||2||
گرو جي ذريعي، مان پنجن ولن کان نجات حاصل ڪري چڪو آهيان، انهي سان گڏ جذباتي محبت ۽ نفرت.
منهنجي دل روشن ٿي وئي آهي، ۽ رب ظاهر ٿي چڪو آهي؛ رات ۽ ڏينهن، مان جاڳندو ۽ باخبر رهندو آهيان. ||3||
برڪت وارو روح دلہن هن جي حرمت کي ڳولي ٿو. هن جي قسمت هن جي پيشاني تي لکيل آهي.
نانڪ چوي ٿو، هوءَ پنهنجي مڙس کي ملي ٿي. هن جو جسم ۽ دماغ ٿڌو ۽ آرام سان آهي. ||4||2||32||
بلاول، پنجين مهل:
رب جي محبت جي رنگ ۾ رنگجي ويو آهي، وڏي قسمت سان.
هي رنگ ڪڏهن به مٽي نه ٿيندو آهي؛ ان تي ڪوبه داغ نه لڳندو آهي. ||1||
هو خوشيءَ جي احساسن سان، امن ڏيندڙ خدا کي ڳولي ٿو.
آسماني رب هن جي روح ۾ ملائي ٿو، ۽ هو ڪڏهن به هن کي ڇڏي نٿو سگهي. ||1||روڪ||
پوڙھائپ ۽ موت کيس ڇھي نه سگھندا، ۽ نه وري کيس تڪليف ٿيندي.
امرت ۾ پيئي، هو مطمئن آهي؛ گرو کيس امر ڪري ٿو. ||2||
ان جي ذائقي کي اُهو ئي ڄاڻي ٿو، جيڪو رب جي انمول اسم کي چکندو آهي.
ان جي قيمت جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي. مان پنهنجي وات سان ڇا چئي سگهان ٿو؟ ||3||
تنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو، اي عظيم رب خدا. تنهنجو ڪلام فضيلت جو خزانو آهي.