ٻرندڙ باهه وسائي وئي آهي. خدا پاڻ مون کي بچايو آهي.
ان خدا تي غور ڪريو، اي نانڪ، جنهن ڪائنات پيدا ڪئي. ||2||
پورو:
جڏهن خدا مهربان ٿئي ٿو، تڏهن مايا نه لڳندي آهي.
هڪ رب جي نالي تي غور ڪرڻ سان ڪروڙين گناهه ختم ٿي ويندا آهن.
رب جي عاجز ٻانهن جي پيرن جي مٽيءَ ۾ غسل ڪرڻ سان بدن پاڪ ۽ پاڪ ٿئي ٿو.
ذهن ۽ جسم مطمئن ٿي ويندا آهن، مڪمل رب خدا کي ڳوليندا آهن.
ھڪڙو بچايو ويو آھي، پنھنجي خاندان سان گڏ، ۽ سندس سڀني ابن ڏاڏن سان. ||18||
سلوڪ:
گرو ڪائنات جو رب آهي؛ گرو دنيا جو رب آهي؛ گرو هڪ مڪمل وسيع رب خدا آهي.
گرو رحمدل آهي؛ گرو تمام طاقتور آهي؛ گرو، اي نانڪ، گنهگارن جي بچاء وارو فضل آهي. ||1||
گرو هڪ ٻيڙو آهي، جيڪو خطرناڪ، غدار، ناقابل فراموش عالمي سمنڊ پار ڪرڻ لاءِ.
اي نانڪ، ڪامل سٺي ڪرم سان، هڪ سچو گرو جي پيرن سان ڳنڍيل آهي. ||2||
پورو:
برڪت وارو، برڪت وارو آهي خدائي گرو؛ ان سان شريڪ ٿيڻ سان، انسان رب جو ذڪر ڪري ٿو.
جڏھن گرو مھربان ٿئي ٿو، تڏھن سڀ خرابيون دور ٿي وڃن ٿيون.
عظيم رب خدا، خدائي گرو، بلند ۽ بلند ڪري ٿو.
مايا جي دردناڪ ڦڙي کي ڪٽي، هو اسان کي پنهنجو غلام بڻائي ٿو.
پنهنجي زبان سان، مان لامحدود رب العالمين جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو. ||19||
سلوڪ:
مان فقط هڪ رب کي ڏسان ٿو. مان صرف هڪ رب ٻڌان ٿو. هڪ رب تمام وسيع آهي.
نانڪ نام جي تحفي لاء دعا گهري ٿو؛ يا رب العالمين، مهرباني ڪري توهان جي مهرباني. ||1||
مان هڪ رب جي عبادت ڪريان ٿو، مان هڪ رب کي سمجهان ٿو، ۽ هڪ رب ڏانهن، مان پنهنجي دعا گهران ٿو.
نانڪ گڏ ڪيو مال ۾، واپار نام جو. هي آهي حقيقي سرمايو. ||2||
پورو:
خدا مهربان ۽ لامحدود آهي. اڪيلي ۽ اڪيلي آهي، تمام وسيع آهي.
هو پاڻ ئي سڀني ۾ سمايل آهي. اسان ٻئي ڪنهن جي ڳالهه ڪري سگهون ٿا؟
خدا پنهنجو تحفو پاڻ ڏئي ٿو، ۽ هو پاڻ انهن کي حاصل ڪري ٿو.
اچڻ ۽ وڃڻ سڀ تنهنجي مرضي جي حڪم سان آهي. توهان جي جڳهه مستحڪم ۽ اڻڄاتل آهي.
نانڪ هن تحفي لاء عرض ڪيو؛ پنهنجي فضل سان، رب، مهرباني ڪري مون کي پنهنجو نالو عطا ڪر. ||20||1||
جيتسري، عقيدتمندن جو ڪلام:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اي منھنجا پالڻھار ۽ پالڻھار، مون کي ڪجھ به نه ڄاڻندا آھن.
منهنجو دماغ وڪڻي ويو آهي، ۽ مايا جي هٿن ۾ آهي. ||1||روڪ||
توهان کي رب ۽ ماسٽر سڏيو ويندو آهي، دنيا جو گرو.
مون کي ڪالي يوگا جي اونداهي دور جو هڪ لالچي وجود سڏيو وڃي ٿو. ||1||
پنجن خرابين منهنجي ذهن کي خراب ڪري ڇڏيو آهي.
لمحي لمحن ۾، اهي مون کي رب کان وڌيڪ پري وٺي ويندا آهن. ||2||
جتي به ڏسان ٿو، مون کي ڏک ۽ تڪليفون نظر اچن ٿيون.
مون کي يقين نه آهي، جيتوڻيڪ ويدون رب جي گواهي ڏين ٿيون. ||3||
شيو برهما جو مٿو ڪٽي ڇڏيو، ۽ گوتم جي زال ۽ اندرا جو ميلاپ ٿيو.
برهما جو مٿو شيو جي هٿ ۾ ڦاسي ويو، ۽ اندرا هڪ هزار عورتن جي عضون جا نشان کڻي آيا. ||4||
انهن شيطانن مون کي بيوقوف بڻائي ڇڏيو، پابند ڪيو ۽ تباهه ڪيو.
مان ڏاڍو بي شرم آهيان- هينئر به، مان انهن کان نه ٿڪجي آهيان. ||5||
روي داس چوي ٿو، هاڻي مان ڇا ڪريان؟
رب جي حفاظت جي حرم کان سواء، مون کي ٻيو ڪير ڳولڻ گهرجي؟ ||6||1||