هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ڏينهن-گانڌاري، پنجين مهل:
مان پنهنجي سچي گرو کي دعا ڏيان ٿو.
تڪليفن کي ختم ڪرڻ وارو مهربان ۽ رحمدل ٿي ويو آهي، ۽ منهنجي سموري پريشاني ختم ٿي وئي آهي. ||روڪ||
مان هڪ گنهگار، منافق ۽ لالچي آهيان، پر ان جي باوجود، هو منهنجي سڀني خوبين ۽ خرابين سان گڏ رکي ٿو.
هن جو هٿ منهنجي پيشاني تي رکي، هن مون کي بلند ڪيو. جن بڇڙا مون کي ناس ڪرڻ گھريا تن کي ماريو ويو آھي. ||1||
هو سخي ۽ مهربان آهي، سڀني کي سينگاريو، امن جو مجسمو؛ هن جي درشن جو برڪت وارو نظارو تمام گهڻو آهي!
نانڪ چوي ٿو، هو ناحق کي ڏيڻ وارو آهي. مان سندس لوٽس پيرن کي پنهنجي دل ۾ محفوظ ڪريان ٿو. ||2||24||
ڏينهن-گانڌاري، پنجين مهل:
منھنجو خدا بي مالڪ جو مالڪ آھي.
مان نجات ڏيندڙ رب جي حرم ۾ آيو آهيان. ||روڪ||
مون کي سڀني پاسن تي حفاظت ڪر، اي پالڻھار؛
مون کي مستقبل ۾، ماضي ۾، ۽ بلڪل آخري وقت ۾ بچاء. ||1||
جڏهن به ڪجهه ذهن ۾ اچي ٿو، اهو توهان آهيو.
تنهنجي صفتن تي غور ڪرڻ سان، منهنجو ذهن پاڪ ٿي ويو آهي. ||2||
مان گرو جي ڪلام جا گيت ٻڌندو ۽ ڳائيندو آهيان.
مان قربان آهيان، قربان آهيان حضور جي درگاهه جي برڪت واري نظر تي. ||3||
منهنجي ذهن ۾، مون کي اڪيلو رب جو سهارو آهي.
اي نانڪ، منهنجو خدا سڀني جو خالق آهي. ||4||25||
ڏينهن-گانڌاري، پنجين مهل:
خدا، منهنجي دل جي اها خواهش آهي:
اي مهربانيءَ جو خزانو، اي مهربان رب، تون مون کي پنهنجي اوليائن جو غلام ڪر. ||روڪ||
صبح جو سوير، مان تنهنجي عاجز ٻانهن جي پيرن تي ڪريان ٿو. رات ڏينهن مون کي سندن درشن جو برڪت وارو نظارو ملي ٿو.
پنهنجي جسم ۽ دماغ کي وقف ڪري، مان رب جي عاجز خادم جي خدمت ڪريان ٿو. مان پنهنجي زبان سان رب جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو. ||1||
هر ساهه سان، مان پنهنجي خدا جي ياد ۾ غور ڪندو آهيان؛ مان هميشه سنتن جي سوسائٽي ۾ رهندو آهيان.
نالو، رب جو نالو، منهنجو واحد سهارو ۽ دولت آهي. اي نانڪ، ان مان مون کي خوشي ملي ٿي. ||2||26||
راگ ديوي گانڌاري، پنجين مهل، ٽيون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اي دوست، اهڙو پيارو رب آهي، جيڪو مون کي مليو آهي.
هو مون کي نه ڇڏيندو آهي، ۽ هو هميشه مون سان گڏ رکندو آهي. رات ڏينهن گروءَ سان ملي، سندس ساراهه ڳائيندو آهيان. ||1||روڪ||
مون کي رب العالمين مليا، جنهن مون کي سموريون آسائشون عطا ڪيون آهن. هُو مون کي ڇڏي ٻئي ڪنهن هنڌ وڃڻ نه ڏيندو آهي.
مون ڪيترن ئي قسمن جا انسان ڏٺا آهن، پر اهي منهنجي محبوب جي هڪ وار جي برابر به نه آهن. ||1||
سندس محل تمام خوبصورت آهي! هن جو دروازو تمام شاندار آهي! آواز جي آسماني راڳ اتي گونجي ٿو.
نانڪ چوي ٿو، مون کي ابدي خوشي حاصل آهي. مون کي پنهنجي محبوب جي گهر ۾ مستقل جاءِ ملي وئي آهي. ||2||1||27||
ڏينهن-گانڌاري، پنجين مهل:
منهنجو ذهن رب جي درشن ۽ سندس نالي جي برڪت واري نظرئي جي طلب ڪري ٿو.
ھر طرف ڀڄندو رھيو آھيان، ۽ ھاڻي آيو آھيان سنت جي پٺيان. ||1||روڪ||
مون کي ڪنهن جي خدمت ڪرڻ گهرجي؟ مان ڪنهن جي عبادت ڪريان؟ جنهن کي ڏسندو سو گذري ويندو.