جيڪو اڳ ۾ آهي سو ٿئي ٿو، اي نانڪ؛ جيڪو به خالق ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||1||
پهرين مهل:
عورتون مشير بڻجي ويون آهن، ۽ مرد شڪاري بڻجي ويا آهن.
عاجزي، خود قابو ۽ پاڪائي ڀڄي ويا آهن؛ ماڻهو کائين ٿا اڻ کاڌل، حرام کاڌو.
حياءَ هن جو گهر ڇڏي ويو آهي، ۽ عزت هن وٽان هلي وئي آهي.
اي نانڪ، رڳو ھڪڙو سچو پالڻھار آھي. ڪنهن ٻئي کي سچ جي طور تي ڳولڻ جي زحمت نه ڪريو. ||2||
پورو:
توهان پنهنجي ٻاهرئين جسم کي خاڪ سان ڍڪيندا آهيو، پر توهان اندر اندر اونداهين سان ڀريل آهيو.
اوهين پڪل ڪوٽ ۽ تمام صحيح ڪپڙا ۽ پوشاڪ پائيندا آهيو، پر پوءِ به اوهين مغرور ۽ مغرور آهيو.
توهان پنهنجي رب ۽ مالڪ جو ڪلام نه ڳايو. تون مايا جي وسعت سان جڙيل آهين.
اندر ۾، تون لالچ ۽ شڪ سان ڀريل آهين؛ توهان هڪ بيوقوف وانگر چوڌاري ڦرندا.
چوي ٿو نانڪ، تو ڪڏھن به نالو نه سوچيو. توهان جوا ۾ زندگي جي راند کي وڃائي ڇڏيو آهي. ||14||
سالڪ، پھريون مھل:
تون هزارين سالن جي محبت ۾ ٿي سگهي ٿو، ۽ هزارين سالن تائين جيئرو آهي. پر اهي خوشيون ۽ پيشو ڪهڙو سٺو آهن؟
۽ جڏهن توهان کي انهن کان جدا ٿيڻو پوندو، ته اها جدائي زهر وانگر آهي، پر اهي هڪ پل ۾ ختم ٿي ويندا.
سؤ سالن تائين مٺيون کائو، پر آخر ڪچو به کائڻو پوندو.
پوءِ توکي مٺيون کائڻ ياد نه اينديون. تلخ توهان ۾ داخل ٿي ويندي.
مٺي ۽ ڪڪڙ ٻئي بيماريون آهن.
اي نانڪ، انهن کي کائي، تون آخر ۾ برباد ٿي ويندين.
پريشان ٿيڻ ۽ موت سان وڙهڻ بيڪار آهي.
پريشانين ۽ جدوجهدن ۾ ڦاٿل ماڻهو پاڻ کي ٿڪائي ڇڏيندا آهن. ||1||
پهرين مهل:
انهن وٽ مختلف رنگن جا سٺا ڪپڙا ۽ فرنيچر آهي.
سندن گهرن کي خوبصورت سفيد رنگ ڏنو ويو آهي.
خوشي ۽ آرام ۾، اهي پنهنجي دماغ جون رانديون کيڏندا آهن.
جڏهن اهي توهان وٽ ايندا، اي منهنجا مالڪ، انهن سان ڳالهايو ويندو.
اُن کي مٺو سمجھندا آھن، تنھنڪري اُھي ڪڪڙ کائيندا آھن.
ڪڪڙ جي بيماري جسم ۾ وڌندي آهي.
جيڪڏهن، بعد ۾، اهي مٺي وصول ڪن ٿا،
پوءِ سندن تلخي ختم ٿي ويندي، اي ماءُ.
اي نانڪ، گرومک حاصل ڪرڻ ۾ برڪت وارو آهي
جيڪو هن کي حاصل ڪرڻ لاءِ اڳواٽ مقرر ڪيو ويو آهي. ||2||
پورو:
جن جون دليون ٺڳيءَ جي گندگي سان ڀرجي ويون آهن، سي ٻاهران ڌوئي وڃن.
اهي ڪوڙ ۽ ٺڳي تي عمل ڪن ٿا، ۽ انهن جو ڪوڙ ظاهر ٿئي ٿو.
جيڪو اندر ۾ آهي، سو ٻاهر نڪري ٿو. ان کي لڪائڻ سان لڪائي نٿو سگهجي.
ڪوڙ ۽ لالچ سان جڙيل، انسان کي ٻيهر جنم ڏنو ويندو آهي.
اي نانڪ، جيڪو به مرڻ وارو ٻوٽو، سو ضرور کائي. خالق رب اسان جي قسمت لکي آهي. ||15||
سالڪ، ٻيو محل:
ويد ڪهاڻيون ۽ ڏند ڪٿا، ۽ برائي ۽ فضيلت جا خيال پيش ڪن ٿا.
جيڪو ڏنو ويو آهي، اهي وصول ڪن ٿا، ۽ جيڪو ملي ٿو، اهي ڏين ٿا. اهي جنت ۽ دوزخ ۾ ٻيهر جنم وٺندا آهن.
اعليٰ ۽ پست، سماجي طبقو ۽ رتبو- دنيا وهمن ۾ گم ٿي وڃي ٿي.
گرباني جو عمدو ڪلام حقيقت جي جوهر جو اعلان ڪري ٿو. روحاني حڪمت ۽ مراقبت ان ۾ موجود آهي.
گرومخ ان کي ڳائيندا آهن، ۽ گرومخ ان کي محسوس ڪندا آهن. شعوري طور تي، اُن تي غور فڪر ڪندا آهن.
هن پنهنجي حڪم جي حڪم سان، هن ڪائنات ٺاهي، ۽ پنهنجي حڪم ۾، هو ان کي سنڀاليندو آهي. هو پنهنجي حڪم سان ان کي پنهنجي نظر هيٺ رکندو آهي.
اي نانڪ، جيڪڏهن فاني هن جي وڃڻ کان اڳ پنهنجي انا کي ڀڃي، جيئن اهو اڳ ۾ ئي مقرر ڪيو ويو آهي، پوء هو منظور ڪيو ويو آهي. ||1||
پهرين مهل:
ويد جو اعلان آهي ته نيڪي ۽ نيڪي جنت ۽ دوزخ جا ٻج آهن.
جيڪو پوکيو سو پوکبو. روح پنهنجي عملن جو ميوو کائيندو آهي، ۽ سمجهي ٿو.
جيڪو ماڻهو روحاني حڪمت کي عظيم سمجهي ٿو، اهو سچو اسم ۾ سچو بڻجي ٿو.
جڏهن سچ پوکيو ويندو آهي، سچ وڌندو آهي. رب جي درٻار ۾ توکي عزت جو مقام ملندو.