شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 787


ਸੂਹੈ ਵੇਸਿ ਪਿਰੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਮੁਖਿ ਦਝਿ ਮੁਈ ਗਾਵਾਰਿ ॥
soohai ves pir kinai na paaeio manamukh dajh muee gaavaar |

سندس ڳاڙهي لباس پائڻ سان، ڪنهن به پنهنجي مڙس کي نه مليو آهي. پاڻ سڳورا سڙي مري ويندا آهن.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸੂਹਾ ਵੇਸੁ ਗਇਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
satigur miliaai soohaa ves geaa haumai vichahu maar |

سچي گروءَ سان ملي، هوءَ پنهنجي ڳاڙهي لباس کي رد ڪري ٿي، ۽ اندر مان انا کي ختم ڪري ٿي.

ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਲਾਲੁ ਹੋਆ ਰਸਨਾ ਰਤੀ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
man tan rataa laal hoaa rasanaa ratee gun saar |

هن جو دماغ ۽ جسم هن جي پيار جي ڳاڙهي رنگ سان رنگيل آهي، ۽ هن جي زبان هن جي ساراهه ۽ خوبيون ڳائي رهي آهي.

ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭੈ ਭਾਇ ਕਰੇ ਸੀਗਾਰੁ ॥
sadaa sohaagan sabad man bhai bhaae kare seegaar |

هوءَ هميشه لاءِ سندس روح جي دلہن بڻجي وڃي ٿي، سندس ذهن ۾ لفظ لفظ سان؛ هوءَ خدا جي خوف ۽ خدا جي محبت کي پنهنجو زيور ۽ سينگار بڻائي ٿي.

ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak karamee mahal paaeaa pir raakhiaa ur dhaar |1|

اي نانڪ، سندس رحمدل فضل سان، هوءَ رب جي حضور جي منزل حاصل ڪري ٿي، ۽ کيس پنهنجي دل ۾ رکي ٿي. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਮੁੰਧੇ ਸੂਹਾ ਪਰਹਰਹੁ ਲਾਲੁ ਕਰਹੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
mundhe soohaa paraharahu laal karahu seegaar |

اي ڪنوار، پنهنجي ڳاڙهي لباس کي ڇڏي، ۽ پاڻ کي پنهنجي پيار جي ڳاڙهي رنگ سان سينگاريو.

ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
aavan jaanaa veesarai gurasabadee veechaar |

توهان جو اچڻ ۽ وڃڻ وساريو ويندو، گرو جي ڪلام تي غور ڪندي.

ਮੁੰਧ ਸੁਹਾਵੀ ਸੋਹਣੀ ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਸਹਜਿ ਭਤਾਰੁ ॥
mundh suhaavee sohanee jis ghar sahaj bhataar |

روح جي دلہن سينگاريل ۽ خوبصورت آهي. آسماني رب، هن جو مڙس، هن جي گهر ۾ رهي ٿو.

ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਰਾਵੀਐ ਰਾਵੇ ਰਾਵਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak saa dhan raaveeai raave raavanahaar |2|

اي نانڪ، ڪنوار هن کي خوش ڪري ٿي ۽ مزو وٺي ٿي. ۽ هو، راويسر، هن کي خوش ڪري ٿو ۽ لطف اندوز ڪري ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਮੋਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਰਤਾ ॥
mohu koorr kuttanb hai manamukh mugadh rataa |

بيوقوف، خود غرض انسان خاندان جي ڪوڙي وابستگي ۾ مشغول آهي.

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਮੁਏ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਲਿਤਾ ॥
haumai meraa kar mue kichh saath na litaa |

انا پرستي ۽ خودپسنديءَ تي عمل ڪندي، هو مري ٿو ۽ هليو ٿو وڃي، پاڻ سان گڏ ڪجهه به نه کڻي.

ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੁਝਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿਤਾ ॥
sir upar jamakaal na sujhee doojai bharamitaa |

هن کي سمجهه ۾ نه ٿو اچي ته موت جو رسول هن جي مٿي تي لڙڪيل آهي. هو ڊبليت جي ڪري گمراهه آهي.

ਫਿਰਿ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕਾਲਿ ਵਸਿ ਕਿਤਾ ॥
fir velaa hath na aavee jamakaal vas kitaa |

اهو موقعو وري سندس هٿ ۾ نه ايندو. موت جو رسول کيس پڪڙيندو.

ਜੇਹਾ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਓਨੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਿਤਾ ॥੫॥
jehaa dhur likh paaeion se karam kamitaa |5|

هو پنهنجي مقرر ڪيل تقدير مطابق عمل ڪري ٿو. ||5||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਸਤੀਆ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜੋ ਮੜਿਆ ਲਗਿ ਜਲੰਨਿੑ ॥
sateea ehi na aakheean jo marriaa lag jalani |

انهن کي ’ساٽي‘ نه چئو، جيڪي پنهنجي مڙس جي لاشن سميت پاڻ کي ساڙين ٿا.

ਨਾਨਕ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿੑ ਜਿ ਬਿਰਹੇ ਚੋਟ ਮਰੰਨਿੑ ॥੧॥
naanak sateea jaaneeani ji birahe chott marani |1|

اي نانڪ، اُهي ئي سڃاتا وڃن ٿا ’ساٽي‘، جيڪي علحدگيءَ جي صدمي مان مرن ٿا. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਭੀ ਸੋ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿ ਸੀਲ ਸੰਤੋਖਿ ਰਹੰਨਿੑ ॥
bhee so sateea jaaneean seel santokh rahani |

انهن کي ’ساٽي‘ به چيو ويندو آهي، جيڪي نرمي ۽ سڪون ۾ رهن ٿا.

ਸੇਵਨਿ ਸਾਈ ਆਪਣਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਸੰਮੑਾਲੰਨਿੑ ॥੨॥
sevan saaee aapanaa nit utth samaalani |2|

اھي پنھنجي پالڻھار جي خدمت ڪندا آھن، ۽ صبح جو اٿندا آھن سندس غور ڪرڻ لاء. ||2||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਕੰਤਾ ਨਾਲਿ ਮਹੇਲੀਆ ਸੇਤੀ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
kantaa naal maheleea setee ag jalaeh |

بيواهه پنهنجي مڙسن جي لاشن سميت پاڻ کي باهه ۾ ساڙين ٿا.

ਜੇ ਜਾਣਹਿ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
je jaaneh pir aapanaa taa tan dukh sahaeh |

جيڪڏھن اھي پنھنجي مڙس کي سچي ڄاڻن، پوء اھي خوفناڪ جسماني درد جو شڪار آھن.

ਨਾਨਕ ਕੰਤ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸੇ ਕਿਉ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
naanak kant na jaananee se kiau ag jalaeh |

اي نانڪ، جيڪڏهن هنن پنهنجي مڙس کي سچ پچ نه ڄاتو ته پوءِ پاڻ کي باهه ۾ ڇو ساڙين؟

ਭਾਵੈ ਜੀਵਉ ਕੈ ਮਰਉ ਦੂਰਹੁ ਹੀ ਭਜਿ ਜਾਹਿ ॥੩॥
bhaavai jeevau kai mrau doorahu hee bhaj jaeh |3|

انهن جا مڙس جيئرا هجن يا مئل، اهي زالون کانئن پري رهنديون آهن. ||3||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਤੁਧੁ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਨਾਲਿ ਉਪਾਇਆ ਲੇਖੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ॥
tudh dukh sukh naal upaaeaa lekh karatai likhiaa |

تو خوشي سان گڏ درد به پيدا ڪيو. اي خالق، اهڙي ته لکڻي آهي.

ਨਾਵੈ ਜੇਵਡ ਹੋਰ ਦਾਤਿ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰਿਖਿਆ ॥
naavai jevadd hor daat naahee tis roop na rikhiaa |

ٻيو ڪو به تحفو ناهي جيترو نالو آهي. ان جي ڪا به شڪل يا نشاني ناهي.

ਨਾਮੁ ਅਖੁਟੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ॥
naam akhutt nidhaan hai guramukh man vasiaa |

نالو، رب جو نالو، هڪ ناقابل خزانو خزانو آهي؛ اهو گرومخ جي ذهن ۾ رهي ٿو.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਦੇਵਸੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖੁ ਨ ਲਿਖਿਆ ॥
kar kirapaa naam devasee fir lekh na likhiaa |

پنهنجي رحمت ۾، هو اسان کي اسم سان نوازي ٿو، ۽ پوء، درد ۽ خوشي جي لکت نه آهي.

ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਿਆ ॥੬॥
sevak bhaae se jan mile jin har jap japiaa |6|

اهي عاجز بندا جيڪي پيار سان خدمت ڪن ٿا، اهي رب سان ملن ٿا، رب جو گيت ڳائيندا آهن. ||6||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |

سالڪ، ٻيو محل:

ਜਿਨੀ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ਸੇ ਕਿਉ ਕਰਹਿ ਵਿਥਾਰ ॥
jinee chalan jaaniaa se kiau kareh vithaar |

انهن کي خبر آهي ته انهن کي وڃڻو آهي، پوءِ اهي اهڙيون بيوقوفي ڏيکاريون ڇو ٿا؟

ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੧॥
chalan saar na jaananee kaaj savaaranahaar |1|

جن کي خبر ناهي ته انهن کي وڃڻو پوندو، اهي پنهنجا ڪم سنڀاليندا رهن. ||1||

ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |

ٻيو مهل:

ਰਾਤਿ ਕਾਰਣਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਲਕੇ ਚਲਣੁ ਹੋਇ ॥
raat kaaran dhan sancheeai bhalake chalan hoe |

هو پنهنجي زندگيءَ جي راتين ۾ دولت گڏ ڪري ٿو، پر صبح جو، هن کي وڃڻ گهرجي.

ਨਾਨਕ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak naal na chalee fir pachhutaavaa hoe |2|

اي نانڪ، اهو هن سان گڏ نه هلندو، تنهنڪري هن کي افسوس آهي. ||2||

ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |

ٻيو مهل:

ਬਧਾ ਚਟੀ ਜੋ ਭਰੇ ਨਾ ਗੁਣੁ ਨਾ ਉਪਕਾਰੁ ॥
badhaa chattee jo bhare naa gun naa upakaar |

دٻاءُ هيٺ ڏنڊ ادا ڪرڻ، نه ته نيڪي يا نيڪي آڻيندو.

ਸੇਤੀ ਖੁਸੀ ਸਵਾਰੀਐ ਨਾਨਕ ਕਾਰਜੁ ਸਾਰੁ ॥੩॥
setee khusee savaareeai naanak kaaraj saar |3|

اھو اڪيلو ھڪڙو سٺو ڪم آھي، اي نانڪ، جيڪو پنھنجي آزاديء سان ڪيو ويندو آھي. ||3||

ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |

ٻيو مهل:

ਮਨਹਠਿ ਤਰਫ ਨ ਜਿਪਈ ਜੇ ਬਹੁਤਾ ਘਾਲੇ ॥
manahatth taraf na jipee je bahutaa ghaale |

ضدي عقل رب کي فتح نه ڪندي، جيتري به ڪوشش ڪئي وڃي.

ਤਰਫ ਜਿਣੈ ਸਤ ਭਾਉ ਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ॥੪॥
taraf jinai sat bhaau de jan naanak sabad veechaare |4|

رب توهان جي طرف فتح ڪيو آهي، هن کي توهان جي سچي محبت پيش ڪندي، اي خادم نانڪ، ۽ لفظ جي ڪلام تي غور ڪرڻ سان. ||4||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥
karatai kaaran jin keea so jaanai soee |

خالق دنيا کي پيدا ڪيو؛ هو اڪيلو سمجهي ٿو.

ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥
aape srisatt upaaeean aape fun goee |

هن ڪائنات کي پاڻ پيدا ڪيو، ۽ هو پاڻ ان کي بعد ۾ تباهه ڪندو.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430